متادون چه مدت در بدن می ماند؟

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: نیمه عمر متادون وابسته به دوز مصرفی شما به مدت 8 الی 59 ساعت در بدن مصرف کننده می باشد و مدت زمانی که مصرف متادون در آزمایشات قابل تشخیص است بسته به نوع آزمایش دارد که در ادامه به بررسی موضوع متادون چه مدت در بدن می ماند؟ می پردازیم.

حتما مطالعه کنید: متادون چیست؟

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

 مصرف متادون تا 7 روز بعد از مصرف در آزمایش ادرار قابل تشخیص است

 مصرف متادون تا 90 روز بعد از مصرف در آزمایش مو قابل تشخیص است

 مصرف متادون طی 10 دقیقه پس از استفاده تا 10 روز بعد از مصرف در آزمایش بزاق قابل تشخیص است

 مصرف متادون تا 2.5 روز بعد از مصرف در آزمایش خون قابل تشخیص است که بهترین زمان انجام آزمایش سه ساعت بعد از مصرف آن می باشد

متاسفانه یکی از موارد مصرف این شبه مخدر، به عنوان نگهدارنده است برای ترک تریاک و ترک هروئین. اما باید بدانید که هرگونه مصرف متادون باعث ایجاد وابستگی و اعتیاد در مصرف کننده می شود به همین منظور، هیچ عنوان استفاده از این شبه مخدر را جهت ترک اعتیاد پیشنهاد نمی کنیم. روش درمان و ترک اعتیاد در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد کشور، بدون استفاده از شبه مخدرهایی همچون متادون و ب2 می باشد.

متادون چیست و چه کاربردی دارد؟

متادون شبه مخدر صنعتی است و به گیرنده های افیونی مغز متصل شده و اثرات مشابه سایر مخدرها ایجاد خواهد کرد. با این وجود، این شبه مخدر احساس خوشحالی و سرخوشی که مواد افیونی غیرشیمیایی ایجاد می کنند را به وجود نخواهد آورد و سوء مصرف آن می تواند منجر به وابستگی روانی و جسمی شود که تنها راه مقابله با آن ترک متادون تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در مرکز ترک اعتیاد آکسون می باشد.

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

چرا افراد به متادون اعتیاد پیدا می کنند؟

برخلاف این واقعیت که متادون مانند سایر مواد مخدر، اثرات زیادی را نشان نمی دهد، هنوز هم می تواند برای مصرف کنندگان خوشایند باشد که این باور غلط سبب مصرف خودسرانه و سوء مصرف متادون می شود. مصرف این شبه مخدر می تواند موارد زیر را در پی داشته باشد:

 تغییر حسی-ادراکی: تغییر در الگوی محرک های حسی و به دنبال آن پاسخ غیر عادی به چنین محرک ها (بینایی، لامسه، بویایی) محرومیت حسی در بیماران می تواند منجر به اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، توهم و واکنش های روان پریشی شود.

 عدم احساس درد

 خواب آلودگی

 سبکی سر

 سرگیجه

 تسکین

عوارض مصرف متادون

سوء مصرف متادون عوارض بی شماری برای مصرف کننده به همراه دارد که برخی از مهمترین آنها عبارتند از:

 کاهش تدریجی توانایی های ذهنی و جسمی

 ایست قلبی

 افت گردش خون

 پوست سرد و مرطوب

 کما

 یبوست

 تنگ شدن مردمک چشم

 تشنج

 کاهش ضربان قلب

 کاهش رفلکس ها

 ایجاد مشکل در تمرکز

 خشکی دهان

 گرگرفتگی صورت

 شل شدگی عضلات

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

 سردرد

 مشکلات پوستی از جمله کهیر

 حساسیت بیش از حد

 عدم توانایی تخلیه کامل مثانه

 حالت تهوع

 مصرف بیش از حد دارو

 تجمع مایعات در ریه (ششها)

 کاهش تنفس

 مشکلات خواب

 گیجی

 تعریق زیاد

 مرگ

ترک متادون

ترک متادون

در این مقاله به بررسی یکی از اصلی ترین سوالات بیماران از مشاورین کلینیک ترک اعتیاد شبانه روزی آکسون، مبنی بر اینکه متادون چه مدت در بدن می ماند؟ پرداختیم، اما نکته ای که باید نسبت به آن آگاهی داشته باشید این است که نیمه عمر متادون در مقایسه با دوام خواص تسکین دهنده آن بسیار طولانی تر است. این امر موجب می شود تا ترک متادون برای مصرف کننده آن دشوارتر شود. به همین دلیل سم زدایی فوق سریع برای بیماران اعتیاد به متادون پیشنهاد نمی شود. در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد آکسون، ترک متادون به روش سم زدایی تدریجی طی دوره ۷ تا 10 روز انجام می شود.

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: زولپیدم که به عنوان داروی خوابی تجویز و مصرف می شود، یک داروی ژنریک و یا کلی است. زولپیدم در گروه داروهای غیر بنزودیازپین های آرام بخش و خواب آور طبقه بندی می شود، اما عملکرد آن مشابه با بنزودیازپین ها است. مانند بنزودیازپین ها، زولپیدم بر انتقال دهنده عصبی گابا بوتیریک اسید (GABA) و گیرنده های مغز تاثیر می گذارد. انتقال دهنده عصبی گابا بوتیریک اسید (GABA) تاثیر آرام بخشی بر فعالیت های عصبی دارد. زولپیدم ممکن است اثرات گاما آمینو بوتریک اسید (GABA) را افزایش دهد و باعث ایجاد احساسات آرامبخشی شود که به خواب آلودگی فرد منجر خواهد شد اما سوء مصرف این دارو می تواند خطرات متعددی از جمله وابستگی و اعتیاد را برای مصرف کننده به همراه داشته باشید که در این مقاله به یکی از متداول ترین سوالات بیماران از مشاورین کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مبنی بر زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟ بپردازیم.

حتما مطالعه کنید: ترک زولپیدوم

همانطور که پیش تر گفتیم، مصرف طولانی مدت زولپیدم باعث ایجاد وابستگی روانی و جسمانی در مصرف کننده می شود و درمان این وابستگی نیازمند دریافت خدمات روان درمانی درکنار درمان جسمانی در مرکز ترک اعتیاد می باشد به همین جهت کلیه برنامه درمان و ترک زولپیدوم در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران، تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد.

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

سوء مصرف زولپیدم، عوارضی مانند راه رفتن در خواب، گیجی، از دست دادن حافظه یا خواب آلودگی در طول روز را برای صمرف کننده به همراه دارد به همین جهت ممکن است افراد بخواهند بدانند زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟ تا بتوانند چرخه خواب خود را با چرخه دارو در بدن تنظیم و هماهنگ کنند. اما باید بدانید که مدت زمان ماندگاری زولپیدم در بدن، به عوامل مختلفی بستگی دارد که در ادامه به بررسی برخی از مهمترین آنها خواهیم پرداخت.

 سن

صرف نظر از میزان مصرف این دارو یکی از مهمترین عواملی که بر مدت زمان باقی ماندن زولپیدم در بدن تاثیر خواهد داشت، سن فرد مصرف کننده است. افراد جوان نسبت به سالمندان، معمولاً سریعتر این نوع داروها را متابولیزه می کنند و زولپیدم را سریعتر از بدن خود خارج می کنند.

 چربی بدن و شیمی

مشخصات فردی مانند توده بدنی و درصد چربی بدن بر سرعت خروج زولپیدم از بدن تاثیر خواهد گذاشت.

 مقدار مصرف

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

میزان داروی مصرف شده ممکن است در سرعت متابولیسم دارو تاثیر بگذارد. همچنین تعداد دفعات مصرف فرد نیز از اهمیت فراوانی برخوردار است. مصرف مکرر یا طولانی مدت منجر به تجمع زولپیدم در بدن می شود، که ممکن است به معنی طولانی تر شدن مدت زمان حذف این دارو باشد. بطور کلی باید بدانید که نیمه عمر زولپیدم، بین دو تا سه ساعت است، که بسیار کوتاه است.  نیمه عمر متوسط ​​این دارو در افراد بزرگسال با وضعیت سالم حدود 2 تا 6 ساعت است.

بنابراین، پس از مصرف زولپیدم، 2 ساعت و نیم طول می کشد تا بدن نیمی از آن را حذف کند. خارج شدن کامل زولپیدم ممکن است از 11 تا 16.5 ساعت طول بکشد. افراد معمولی در طی 14 ساعت پس از مصرف آن، زولپیدم را از بدن خود دفع می کنند. حتی پس از حذف داروی اصلی از بدن، ممکن است متابولیت ها در بدن باقی بمانند. متابولیت هایی که مدت زمان بیشتری طول می کشند، باعث می شوند که زولپیدم در تست های اعتیاد بیشتر از 14 ساعت نشان داده شود. برخی شواهد نشان می دهد که زولپیدم ممکن است به مدت یک تا سه روز از طریق آزمایش ادرار قابل تشخیص باشد.

سخن پایانی

زولپیدم، دارویی آرامبخش و خواب آور می باشد که هرگونه سوء مصرف آن عوارض مخربی همچون اعتیاد بر سلامت مصرف کننده دارد به همین جهت ترک زولپیدم، نیازمند دریافت خدمات روان درمانی در کنار درمان جسمانی می باشد در همین راستا کلیه برنامه درمان و ترک زولپیدم در کلینیک ترک اعتیاد شبانه روزی آکسون، تحت نظر مجرب ترین روانپزشک ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد و به بیماران این امکان را می دهد تا علاوه بر درمان جسمانی به روان درمانی خود نیز بپردازند.

علائم مصرف شیشه

علائم مصرف شیشه

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: یکی از معروف ترین کمپین های تبلیغاتی ترک شیشه “چهره های شیشه ای” نام دارد که در بیلبوردهای سراسر جهان، دو تصویر از چهره ی افراد هنگام شروع مصرف داروهای خطرناک و چند سال پس از ابتلا به اعتیاد و سوء مصرف مواد را در کنار هم نشان می دهند. این خدمات عمومی، نابود شدن بدن در اثر مصرف شیشه و حتی تنهایی و ناامیدی این افراد را به خوبی به تصویر می کشد. بعضی از این تغییرات شدید در عرض چند ماه ایجاد می شوند که با توجه به اهمیت این موضوع در این مقاله به بررسی علائم مصرف شیشه خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: ترک شیشه

چرا مصرف شیشه باعث ایجاد تغییرات ظاهری می شود؟

دانشمندان اخیراً این موضوع را مورد بررسی قرار داده اند که چرا این دارو تغییرات شدیدی در ظاهر افراد ایجاد می کند. محققان دانشگاه کالیفرنیا و موسسه فناوری ایتالیا، با حمایت مالی از طرف موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر (NIDA)، انجام آزمایش‌ روی موش‌ هایی که برای مصرف متامفتامین تربیت شده بودند را آغاز کردند. آنها بعد از تحقیقات بسیار، متوجه شدند که متامفتامین تاثیر مستقیمی بر ساختار سلولی بدن دارد. زمانی که این دارو به مدت طولانی مصرف شود، بر ساختار سلولی بدن تاثیر می گذارد و روند پیری سلول‌ ها را تسریع می بخشد. این عارضه باعث می شود که ظاهر فرد، پس از اعتیاد به متامفتامین، بسیار تغییر کند.

علائم مصرف شیشه

علائم مصرف شیشه

دانشمندان خاطرنشان کردند که مصرف این دارو به سلول های بدن آسیب وارد می کند و باعث افزایش التهاب در صورت فرد می شود. در این شرایط، صورت فرد شروع به جوش زدن می کند یا جوش هایش بدتر می شوند و احساس می کند حشره ای بر روی بدنش در حال حرکت است. در نتیجه بدن خود را میخاراند که باعث می شود زخم ها عفونی شده و جای آنها روی بدنش باقی بماند. این آسیب به حدی است که اشتهای فرد مبتلا را کاهش داده و در نتیجه باعث کاهش وزن و عضلات ماهیچه ای در او می شود و پوست هم خاصیت ارتجاعی اش را از دست می دهد.

همچنین اصطلاح دیگری به نام”مت مَوس” وجود دارد، به این معنی که مصرف شیشه سلامت دهان و دندان را کاهش می دهد، تا جایی که باعث افتادن دندان ها در اثر پوسیدگی و خرابی لثه ها می شود. اما آسیب وارده بسیار وخیم تر از اینهاست.

دانشمندان افرادی که در اثر مصرف بیش از حد شیشه جان خود را از دست داده اند را کالبد شکافی کرده اند و اطلاعاتی به دست آورده اند که گفته های فوق را اثبات می کند. ثابت شده است افرادی که به علت مصرف شیشه جان خود را از دست داده‌ اند، به بیماری‌ های افراد سالمند مانند انسداد رگ های کرونری و فیبروز ریوی مبتلا بودند. کالبد شکافی، آسیب های جبران ناپذیری مانند آسیب به مغز، قلب، کبد، ریه ها و پوست را نشان داد. حملات قلبی و سکته های مغزی تنها برخی از آسیب های وحشتناکی هستند که فرد مبتلا به اعتیاد آنها را تجربه می کند.

مصرف شیشه، مشکلات قلبی که فرد پیش از این با آن دست و پنجه نرم می کرد را نیز بدتر خواهد کرد. صبر کنید، موارد دیگری از جمله آریتمی (ضربان قلب نامنظم)، کاردیومیوپاتی (سفت شدن عضله قلب)، پارگی آئورت (پارگی آئورت نزدیک قلب) و مرگ ناگهانی نیز وجود دارند که ممکن است برای فرد مبتلا به اعتیاد روی دهد. اگرچه سایر مواد مخدر ممکن است پس از چندین دهه مصرف، اطلاعات زیادی را اراٸه دهند، افراد مبتلا به شیشه به اندازه ای عمر نمی کنند که بتوانند اطلاعاتی را در اختیار ما قرار دهند.

شیشه یک محرک قوی و به شدت سمی است. افراد مبتلا به اعتیاد با مصرف آن انرژی بسیار زیاد همراه با سرخوشی و شادی مفرطی را احساس می کنند، اما اثرات منفی این دارو بسیار بیشتر از انرژی اولیه آن است. مصرف این محرک علاوه بر تاثیرات منفی که بر ظاهر و روان فرد دارد، باعث آسیب شدید به بافت سلولی فرد می شود. در زمان مصرف، بدن تحت اضطراب دائمی قرار می‌ گیرد و این امر، میزان ایمنی بدن را کاهش داده و باعث پیری زودرس و در نتیجه کوتاه شدن طول عمر فرد می شود.اما نکته قابل توجه این است که با ترک شیشه در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مشکلات ظاهری خود را کاهش دهید.

علائم مصرف شیشه

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی علائم مصرف شیشه پرداختیم اما باید بدانید که شیشه بدن و ذهن را تخریب می کند، اما اعتیادآورترین مواد مخدر نیست. پس چرا بسیاری از مصرف کنندگان شیشه درگیر مصرف الکل و مواد مخدر هستند و اغلب حتی به سوء مصرف سایر داروهای غیرقانونی، با نسخه و بدون نسخه ادامه می دهند؟ سوء مصرف و اعتیاد به آن یک نوع اعتیاد شدید روانی است و معمولا مشکلات بسیار پیچیده ای در رابطه با سلامت روان ایجاد می کند. به همین دلیل است که مصرف کنندگان شیشه به دلیل مراجعه به مرکز ترک اعتیاد و مشاوره نیاز دارند. در صورت ابتلا به اعتیاد به شیشه، کارشناسان و متخصصان مجرب و آموزش دیده ما در کلینیک ترک اعتیاد شبانه روزی آماده خدمت رسانی به شما و عزیزانتان هستند. فرصت را از دست ندهید و برای قدم گذاشتن در مسیر سبز بهبودی از اعتیاد به متامفتامین، با مشاورین ما در کلینیک ترک اعتیاد آکسون تماس بگیرید.

اختلال تنگنا هراسی چیست؟

اختلال تنگنا هراسی چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: اختلال تنگنا هراسی، یک اختلال اضطرابی است که شامل ترس غیرمنطقی از فضاهای کوچک، تنگ و بدون مکانیسم فرار است. افراد مبتلا به اختلال تنگنا هراسی ممکن است به هر قیمتی از ورود به فضاهای کوچک و تنگ اجتناب کنند تا با مشکلات و ناراحتی های روحی و روانی مواجه نشوند.

فردی که از میزان بالای اضطراب رنج می برد، در خطر ابتلا به فوبیا یا ترس شدید و غیرمنطقی از موارد یا موقعیت های خاص قرار دارد. اصطلاح کلاستروفوبیا از کلمه لاتین کلاستروم به معنی مکان بسته و از کلمه یونانی فوبوس به معنی ترس گرفته شده است. افراد مبتلا به کلاستروفوبیا مبتلا به ترس غیرمنطقی از قرار گرفتن در فضاهای تنگ و کوچک بدون هیچ گونه وسیله ای برای فرار هستند. افراد مبتلا به تنگنا هراسی (کلاستروفوبیا) ممکن است از فضاهای کوچک اجتناب کنند تا از محرک هایی که منجر به ایجاد اضطراب یا وحشت شدید در آنها می شود اجتناب کنند. افراد از آنچه در فضای محصور و محدود ممکن است اتفاق بیفتد هراس دارند بجای اینکه از خود فضای واقعی بترسند. مردم اغلب از محدودیت و گرفتار شدن می ترسند و در آن شرایط قادر به نفس کشیدن نیستند. اصطلاح “دیوارها نزدیک می شوند”، نشان دهنده احساس گیر افتادن، ترسیدن یا بدشانسی است، که به احساس فرد مبتلا به کلاستروفوبیا مرتبط می باشد.

حتما مطالعه کنید: رابطه اعتیاد و اختلال تنگناهراسی

اختلال تنگنا هراسی چیست؟

تنگنا هراسی، نوعی اختلال اضطرابی است که در راهنمای تشخیصی و آماری ۵ (DSM 5) به عنوان یک نوع هراس خاص طبقه بندی شده است. افراد مبتلا به تنگنا هراسی ممکن است از فضاهای کوچکی که باعث ایجاد ترس و نگرانی در آنها شود اجتناب کنند و شدت این نوع ترس، نحوه طبقه بندی یک فرد از یک فضای کوچک را تعیین می کند. افراد مبتلا به هراس شدید ممکن است فضاهای به ظاهر بزرگ را هم دردسر آفرین ببینند، در حالی که افرادی که دارای هراس کمتر هستند ممکن است درک دقیق تری از فضاهای کوچکتر داشته باشند. تنگنا هراسی، یک بیماری شایع است که ممکن است به خودی خود از بین برود و یا ممکن است نیاز به درمان حرفه ای داشته باشد.

انواع تنگنا هراسی

تنگنا هراسی، ترس از محدودیت، ترس از بی حرکتی و ترس از خفگی است. افراد از گرفتار شدن در فضاهای کوچک و مناطق قفل شده هراس دارند. افراد هنگامی که در فضای محدودی قرار بگیرند، ممکن است ترس از خفگی در آنها ایجاد شود، زیرا آنها معتقدند که در فضایی که در آن محدود شده اند، هوای کافی وجود ندارد. افراد مبتلا به تنگنا هراسی همچنین ممکن است از بی حرکتی اندام های خود بترسند، گویی نمی توانند به سرعت به سمت خروجی حرکت کرده یا ایمنی لازم را دریافت کنند.

ترس از فضاهای کوچک

اکثر فضاهای کوچک باعث می شوند تا افراد احساس گیر افتادگی و حبس شدگی داشته باشند. برخی افراد از همه فضاهای کوچک می ترسند، در حالی که دیگران ممکن است فقط از یک نوع مکان بترسند. افراد مبتلا به تنگنا هراسی از فضاهای کوچک می ترسند از جمله:

 خودروها، به ویژه در ترافیک زیاد

 آسانسور یا راه پله های تنگ

 هواپیما یا قطار

 کمد یا زیرزمین

 مترو یا تونل

ترس از محدود شدن حرکات

افراد مبتلا به تنگنا هراسی اغلب از شرایطی که حرکات آنها را محدود می کند می ترسند، حتی اگر فضای قابل توجهی در دسترس باشد. ممکن است افراد از محبوس شدن در صندلی آرایشگاه و یا دندانپزشکی هنگام کوتاه کردن مو یا ترمیم کردن دندان های خود بترسند. آنها ممکن است از وسایل بازی در پارک شهر مانند رولر کوستر بترسند، یا از شهربازی شلوغ بیشتر بترسند زیرا ممکن است بتوانند به سرعت فرار کنند. در صورتی که فرد ترس از محدود شدن حرکات داشته باشد، ممکن است اجازه ندهد که دست و یا پای او را گچ بگیرند.

اختلال تنگنا هراسی

ترس از خفگی

بسیاری از افرادی که از محدود شدن در فضاهای تنگ و کوچک می ترسند، از خفگی نیز می ترسند. این افراد ممکن است اعتقاد داشته باشند که اکسیژن کافی وجود ندارد و یا می ترسند که سایر افراد تمام اکسیژن موجود را مصرف کنند و به آنها اجازه نفس کشیدن نخواهند داد. در اوج حملات پانیک، افرادی که از خفگی می ترسند ممکن است لباس های خود را درآورند، زیرا احساس می کنند با این کار راحت تر نفس خواهند کشید.

علائم تنگنا هراسی

علائم تنگنا هراسی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی بروز خواهد کرد، اما ممکن است در هر زمانی در بزرگسالی نمایان شود. اضطراب ممکن است ناشی از بودن یا فکر کردن در یک فضای محدود باشد و با ترس از آنچه در صورت محدود شدن ممکن است رخ دهد، مرتبط است. افراد ممکن است از این که اکسیژن مصرف کنند و اکسیژن آنها تمام شود و توانایی تنفس آنها را از بین برود. هنگامی که اضطراب به آخرین حد خود می رسد، افراد ممکن است علائم زیر را تجربه کنند که از لحاظ شدت و ضعف متفاوت خواهد بود:

 تغییرات دمای بدن که به شکل تعریق، لرز یا گرگرفتگی بروز خواهد کرد

 تنش در قفسه سینه، مشکل در تنفس و نفس نفس زدن

 افزایش ضربان قلب و افزایش فشار خون

 گیجی و یا سردرگمی

 ضعف یا حالت تهوع

 ترس و اضطراب زیاد

 تهوع یا استفراغ

 لرزش

علل تنگنا هراسی

علت تنگنا هراسی ناشناخته است، اما محققان معتقدند که عوامل محیطی در ایجاد این فوبیا نقش مهمی را ایفا میکند. تنگنا هراسی به عوامل مختلفی ارتباط دارد، از جمله:

 شرطی سازی کلاسیک، زمانی ایجاد می شود که ارتباط بین حبس، ترس و خطر شکل بگیرد

 ایجاد اختلال یا کاهش در میزان آمیگدال یا بخشی از مغز که ترس را کنترل و پردازش می کند

 هراس تکاملی، به این معنی که ترس از مناطق کوچک ممکن است منفعت تکاملی داشته باشد

 استعداد ژنتیکی زمانی ایجاد می شود که ترس از موقعیت ها یا اشیایی پیش آید که ممکن است مضر باشند

 تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ممکن است باعث ایجاد تنگنا هراسی شود، زیرا بیمار باید در این ابزار تشخیصی که مانند لوله باریکی است بخوابد

 آشفتگی و نابسامانی فضایی ممکن است باعث شود افراد حس بزرگتر بودن نسبت به فضای شخصی داشته باشند و این امر باعث می شود آنها بیشتر از فضاهای بسته بترسند

تنگنا هراسی چگونه تشخیص داده می شود؟

یک روانشناس، روانپزشک یا سایر پزشکان تنگنا هراسی را می توانند به خوبی تشخیص دهند. پزشک برای تشخیص علل و شدت اضطراب، علاٸم فرد را از نظر شدت و حاد بودن مورد ارزیابی قرار می دهد. برای اینکه فوبیای خاص در افراد تشخیص داده شود، باید علائمی را نشان دهند:

 واکنش نشان دادن نسبت به اضطراب هنگام قرار گرفتن در معرض موقعیت ترسناک، که ممکن است در بزرگسالان یک حمله پانیک یا در کودکان کوچکتر عصبانیت باشد

 این علائم نمی توانند به یک بیماری روانی دیگر مانند اختلال وسواس اجباری (OCD) یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نسبت داده شوند

 تلاش برای فرار از وضعیت و موقعیت ترسناک یا مواجهه با آن، اما با نگرانی و ترس شدید

 ایجاد اختلال در عملکرد و روابط روزمره که باعث ناراحتی قابل توجهی می شود

 ترس مداوم و بی وقفه ناشی از وجود یا انتظار موقعیت ترسناک

 آگاهی از اینکه نگرانی آنها با خطر ظاهری تناسبی ندارد

 تداوم ترس حداقل به مدت شش ماه

اختلال تنگنا هراسی

چه کسانی در خطر ابتلا به تنگنا هراسی هستند؟

افرادی که یکی از اعضای خانواده آنها مبتلا به تنگنا هراسی هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این ترس هستند، زیرا مشاهده والدین یا یکی از اعضای خانواده، می تواند به طور غیر مستقیم ترس را در فرد آموزش دهد. افرادی که مستعد ابتلا به احساس اضطراب در فضاهای کوچک و محدود هستند، بیشتر در معرض ابتلا به تنگنا هراسی هستند. علاوه بر این، افرادی که در دوران کودکی آسیب هایی را تجربه کرده اند، در معرض خطر بیشتری هستند، به ویژه افرادی که موارد زیر را تجربه کرده اند:

 گیر افتادن در مکانی و ناتوانی در خارج شدن

 محصور شدن در یک اتاق تاریک

 گیر افتادن در یک فضای کوچک

 گم شدن در جمع زیادی

سخن پایانی

افراد مبتلا به تنگنا هراسی، بیشتر از چیزهای ناشناخته در موقعیت ها می ترسند تا خود موقعیت ها. به عنوان مثال، یک فرد بیشتر می ترسد در یک کمد خفه شود و سپس از خود کمد می ترسد. افراد ممکن است سعی کنند از موقعیت هایی اجتناب کرده و فرار کنند که باعث ایجاد اضطراب و وحشت در آنها می شود. در صورتی که اضطراب و وحشت مربوط به تنگنا هراسی دارید، با یک درمانگر متخصص در مورد موضوعات مرتبط با اضطراب و هراس صحبت کنید. یک متخصص بهداشت روان با تجربه و آموزش دیده می تواند به شما در یادگیری مکانیسم ها و راهکارهای مقابله با ترس کمک کند.

اگر شما و یا یکی از عزیزانتان با اختلال سوء مصرف مواد مخدر و اختلال همزمان اضطراب دست و پنجه نرم می کنید مشاورین و درمانگران حرفه ای در کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، کارشناسان حرفه ای مراقبت های مداوم برای مصرف مواد و اختلالات همزمان ارائه می دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد برنامه های درمانی مناسب با شرایط خود، با یکی از کارشناسان ما در کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران تماس بگیرید.

تاثیر کوکائین بر سلامت مصرف کننده

تاثیر کوکائین بر سلامت مصرف کننده

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: کوکائین یک محرک بسیار اعتیاد آور است که توانایی آسیب رساندن به سیستم قلبی عروقی و تنفسی را دارد و منجر به پیامدهایی چون حمله قلبی و ذات الریه خواهد شد و عوارض سوء مصرف آن طیف گسترده ای بیماری ها را در بر می گیرد که در این مقاله به بررسی تاثیر کوکائین بر سلامت مصرف کننده خواهیم پرداخت. افرادی که تصمیم به ترک کوکائین می گیرند اغلب تحت تاثیر پیامدهای ناشی از مصرف مواد مخدر قرار می گیرند، از جمله مشکلات حقوقی، فشارهای مالی و مشکلات بهداشتی با مصرف کوکائین، پیامدهای مرتبط با سلامتی، به ویژه با سوء مصرف طولانی مدت این دارو، ممکن است شدید و حتی کشنده باشد.

حتما مطالعه کنید: ترک کوکائین

اگر به اعتیاد به کوکائین مبتلا شده اید، تصور اینکه بتوانید مصرف این ماده محرک را ترک کرده و زندگی آرام و بدون مصرف کوکائین را سپری کنید دشوار است. آشنایی با مشکلات مربوط به سلامتی که در اثر مصرف مداوم کوکائین به وجود می آید، ممکن است شما را به سمت معالجه سوق دهد و اولین قدم خود را در مسیر بهبودی بردارید.

اثرات روانی مصرف کوکائین

زمانی که کوکائین وارد مغز و جریان خون می شود، باعث بوجود آمدن یک سری واکنش های شیمیایی می شود که احساس سرخوشی را ایجاد می کند. مدارهایی که بطور معمول باعث تنظیم احساسات می شوند، بیش از حد افزایش یافته و سیگنال هایی که به طور معمول ارسال می کنند، تقویت می شوند. طبق موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر، سوء مصرف طولانی مدت کوکائین ممکن است باعث “از کار افتادن” برخی از این مدارها شود و بطور قابل توجهی اثربخشی آنها را کاهش دهد. مصرف کوکائین باعث هجوم دوپامین (یک ماده شیمیایی مغز مرتبط با لذت) می شود اما به مرور زمان، تحمل بدن نسبت به کوکائین افزایش می یابد و برای رسیدن به همان میزان احساس لذت، به مقدار بیشتری از این ماده مخدر نیاز دارد.

با مصرف مداوم کوکائین، حساسیت مغز نسبت به دوپامین کمتر خواهد شد و اگر فرد مصرف خود را متوقف کند و یا میزان دوز مصرفی خود را افزایش ندهد، ممکن است اثرات منفی روانی مانند افسردگی را تجربه کند. علاوه بر این، مصرف بیش از حد کوکائین عوارض جانبی جدی ایجاد خواهد کرد و ممکن است منجر به علائم روان پریشی مانند توهم یا پارانویای شدید شود.

اثرات جسمی مصرف کوکائین

اثرات جسمی مصرف کوکائین

طبق موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر، مصرف کوکائین در طولانی مدت اثرات منفی مختلفی بر سلامتی خواهد گذاشت. مشکلاتی که در بین مصرف کنندگان کوکائین بروز خواهد کرد شامل موارد زیر است:

 ذات الریه

 سوء تغذیه

 پوسیدگی روده

 بیماری پارکینسون

 عفونت های پوستی

 اوردوزی (مصرف بیش از حد) که منجر به مرگ شود

 حمله قلبی یا سکته

 افزایش دمای بدن

 مشکلات تنفسی

 فشار خون بالا

 تشنج

تحقیقات مختلف، پیامدهای احتمالی سلامت جسمی کوکائین را با جزئیات بیشتری شرح داده اند.

 پیر شدن مغز

تاثیراتی که مصرف کوکائین روی مغز می گذارد، با افسردگی و پارانویا پایان نمی یابد. این ماده مخدر همچنین ممکن است ساختار مغز را تحت تأثیر قرار داده و با بالا رفتن سن، روند طبیعی مغز را تقلید کند. برخی افراد با افزایش سن، نوعی بافت در مغز (که به عنوان ماده خاکستری شناخته می شود) از بین می رفت. با از دست دادن این نوع بافت، ممکن است تغییرات ذهنی مختلفی مرتبط با سن ایجاد شود، از جمله گیجی و از دست دادن حافظه کوتاه مدت.

در تحقیقاتی که در کمبریج انجام شده است، محققان دریافتند کسانی که به سوء مصرف کوکائین مبتلا بودند، ماده خاکستری مغز خود را با سرعتی دو برابر مقدار مشاهده شده در افراد سالم که کوکائین مصرف نمی کردند، از دست می دادند. این یعنی، افرادی که به مدت طولانی کوکائین مصرف می کنند خیلی زودتر از موعد، با مشکلات شناختی دست و پنجه نرم خواهند کرد. در نتیجه، کار کردن، تربیت کودکان یا رسیدگی به مشکلات زندگی روزمره به چالشی بزرگ برای آنها تبدیل خواهد شد.

آسیب رسیدن به عروق خونی

اگرچه ممکن است تغییرات بوجود آمده در مغز به راحتی قابل تشخیص باشد، برخی از انواع آسیب های ناشی از مصرف کوکائین ممکن است از دید بسیاری از افراد پنهان بماند و در اعضا حیاتی و مدارهای ضروری بدن مخفی شود. بسیاری از این تغییرات به سیستم قلبی عروقی مرتبط می شود.

شبکه عروق خونی بدن که همگی با عملکرد قلب از طریق مایعات تأمین می شوند، سلولها را با عناصر و مایعات مورد نیاز برای زنده ماندن تغذیه می کنند. همچنین هر ضربان قلب به دور کردن فرآورده های فرعی کمک می کند، بنابراین سلول ها ممکن است چیزهایی را که برای عملکرد خود به آنها نیاز ندارند، از بین ببرند. مصرف کوکائین باعث از بین رفتن این روند خواهد شد. طبق تحقیقات، حتی در میان بزرگسالان جوان سالم، دوزهای پایین این ماده مخدر، رگ های خونی را منقبض خواهد کرد.

قلب ممکن است هنوز با سرعت طبیعی به تپش خود ادامه دهد، اما در برابر مقاومت زیاد کار می کند. این بدان معنی است که خون می تواند شروع به متمرکز شدن در بدن کند که منجر به لخته شدن آن خواهد شد و یا به این معنی باشد که سلول ها قادر به دریافت مواد مغذی مورد نیاز خود نیستند و نمی توانند مواد زاٸدی که به آنها نیاز ندارند را دفع کنند. در نتیجه، سلول ها به مرور زمان از بین خواهند رفت. گاهی این مشکلات، با درد همراه است. فردی که این ماده مخدر را مصرف می کند ممکن است احساس مور مور در قفسه سینه و یا احساس سوزش در نوک انگشتان خود کند، اما گاهی اوقات ممکن است این آسیب بدون هیچ گونه دردی اتفاق بیفتد.

تغییرات دمای بدن

در دهه 1990، مطالعات مختلفی برای پی بردن به ارتباط بین مصرف کوکائین و دمای بدن، روی موش ها انجام شد. آنها به دنبال شواهدی از آسیب هایی بودند که با مصرف کوکائین ممکن بود به آنها وارد شود. یافته های آنها نشان داد که مصرف کوکائین به بدن آنها آسیب خواهد رساند و زندگی مصرف کننده را در معرض خطر قرار خواهد داد. به عنوان مثال، در یکی از مطالعاتی که منتشر شد، محققان به موش ها کوکائین تزریق کردند و آنها را روی تردمیل قرار دادند. چند موش دیگر را نیز روی تردمیل گذاشتند اما کوکائین به آنها تزریق نکردند. در پایان این جلسه ورزش، محققان دریافتند که دمای بدن موش هایی که کوکائین به آنها تزریق شده بود، بسیار بالاتر از موش هایی بود که کوکائین به آنها تزریق نشده بود.

اگرچه ممکن است افراد زمانی که سرخوشی ناشی از مصرف کوکایین را تجربه می کنند، از تردمیل استفاده نکنند، اما ممکن است به کارهای سخت دیگری مشغول شوند. این فعالیت ها می تواند منجر به افزایش قابل توجه دمای بدن شود و منجر به عوارض جدی مرتبط با سلامتی فرد شود.

تاثیر کوکائین بر سلامت مصرف کننده

مشکلات دستگاه گوارش

یکی دیگر از مشکلات پنهان سوء مصرف کوکائین به دستگاه گوارش مربوط می شود. سیستم گوارشی به بدن کمک می کند تا مواد مغذی مورد نیاز خود را از طریق مواد غذایی جذب کند و هر چیزی را که بدن برای حفظ بقاء خود به آن نیاز ندارد، دفع کند. دستگاه گوارش، سیستم بسیار پیچیده ای است و به شدت به جریان خون بستگی دارد.

به دلیل این که مصرف کوکائین باعث ایجاد اختلال در سیستم قلبی عروقی می شود، در روده نیز پیامدهای چندگانه ای را ایجاد خواهد کرد. سیستم گوارشی دارای جریان خون لازم برای بقاء و سالم ماندن نیست و اندام ها شروع به تجزیه آن می کنند. طبق مقاله ای که در یک مجله بین المللی داروسازی و درمانی بالینی منتشر شد، مشکلات گوارشی از قبیل انسداد روده در افراد مبتلا به اعتیاد به کوکائین، امری طبیعی و عادی است.

علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است قانقاریا (فساد عضو بر اثر نرسیدن خون) را تجربه کنند که ناشی از کاهش جریان خون و ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن است. موارد ذکر شده، مشکلات بسیار مهم و تهدید کننده زندگی فرد هستند که معمولا به جراحی فوری نیاز دارند.

تغییرات در چربی بدن

اگرچه مشکلات دستگاه گوارش ممکن است باعث کاهش وزن شود ( به خصوص اگر این مشکلات بر توانایی بدن در جذب مواد مغذی و قند مواد غذایی تاثیر بگذارد)، اما بر اساس یافته های محققان دانشگاه کمبریج، به نظر می رسد مصرف کوکائین همچنین توانایی تغییر در روش هضم غذا و ذخیره آن برای بعد را دارد.

مدت هاست که فرض بر این است افرادی که کوکائین مصرف می کنند به سادگی غذای کافی برای تغذیه بدن خود مصرف نمی کنند و در نتیجه، آنها به طور قابل توجهی لاغر می شوند. محققان دانشگاه کمبریج به این نتیجه رسیدند افرادی که کوکائین مصرف و سوء مصرف می کنند در واقع باید وزن بسیار بالاتری داشته باشند، زیرا اگرچه تحت تأثیر مصرف کوکائین قرار می گیرند تمایل به خوردن غذاهای پرچرب و پرکالری در آنها افزایش می یابد، اما به نظر نمی رسد بدن آنها غذا را به گونه ای صحیح پردازش کند و در نتیجه لاغر و لاغرتر می شوند.

در فرهنگ بسیاری از کشورها گرایش به لاغری و لاغر ماندن رواج زیادی دارد. لاغر شدن و لاغر ماندن هدفی است که مردم برخی از کشورها برای رسیدن به آن تلاش فراوانی می کنند، اما وزن بسیار کم بدن ممکن است پیامهای ناخوشایند و ناخواسته فراوانی به همراه داشته باشد. به عنوان مثال ممکن است بارداری را دشوار تر کند و کسانی که به طور نگران کننده ای لاغر هستند گاهی اوقات پس از کاهش جزئی وزن با پوکی استخوان دست و پنجه نرم می کنند. کاهش شدید وزن همچنین ممکن است بر قلب، کبد و کلیه ها تاثیر بگذارد. برای برخی، این مسٸله ممکن است بسیار خطرناک باشد.

تاثیر کوکائین بر سلامت مصرف کننده

سخن پایانی

واضح است که مصرف طولانی مدت کوکائین به ارگان های حیاتی بدن آسیب خواهد رساند. هر آسیبی که به اعضای بدن شما وارد شود، ممکن است تهدیدی برای سلامتی شما به شمار رود. خوشبختانه شما می توانید از اعتیاد به کوکائین بهبودی یابید. از طریق یک برنامه درمانی جامع، می توانید به راحتی محرک هایی که به نظر می رسد شما را به مصرف مواد مخدر سوق می دهد، تحت کنترل قرار دهید و همچنین می توانید نحوه تمرکز بر روی منابع لذتی که هیچ گونه ارتباطی با مواد مخدر ندارند را بیاموزید. می توانید با افرادی که این ماده مخدر را مصرف می کنند ارتباط برقرار کنید و از قدرت کسانی که بهبود یافته اند استفاده کنید. همچنین می توانید برای بهبود سلامت جسمی خود با یک تیم پزشکی مشورت کنید، در این صورت می توانید یک بار دیگر با ترک کوکائین، احساس قدرت کنید.

شما تنها نیستید. می توانید به جرگه افراد شجاع بپیوندید و در مسیر زندگی و آینده ای روشن تر قدم بردارید.در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، ما می خواهیم به شما کمک کنیم. تیم ما روش های چند زمینه ای برای بهبود سوء مصرف مواد ارائه می دهد. کار ما با ارزیابی جامع و به دنبال آن تدوین یک برنامه درمان تخصصی آغاز می شود و درمان متناسب با شرایط و تاریخچه شما ارائه می شود و برنامه شما با تغییر شرایط شما تغییر می کند. می دانیم که انتخاب یک برنامه درمانی مناسب بسیار مهم است و ما می خواهیم شما با تصمیم گیری خود احساس راحتی کنید. با آسودگی خاطر با ما تماس بگیرید. ما به تمامی سوالات شما پاسخ خواهیم داد. متخصصین مرکز ترک اعتیاد آکسون به صورت شبانه روزی آماده خدمت رسانی به شما عزیزان است.

رابطه اعتیاد و اختلال شخصیت دوری گزین

رابطه اعتیاد و اختلال شخصیت دوری گزین

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: سوء مصرف مواد مخدر و اختلال شخصیت اجتنابی چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟ در این مقاله به بررسی رابطه اعتیاد و اختلال شخصیت دوری گزین و گزینه های درمانی موثر برای هر دو اختلال خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: اختلال شخصیت دوری گزین چیست؟

فردی که مبتلا به اختلال شخصیت دوری گزین است ممکن است به شدت از قضاوت یا طرد شدن هراس داشته باشد. این ترس ممکن است باعث انزوای آنها و اجتناب از برقرای ارتباط با سایرین و عدم تمایل به حضور در موقعیت های اجتماعی شود. انزوای اجتماعی، احساس کمبود و ترس شدید از تحقیر شدن ممکن است منجر به ایجاد اختلال قابل توجهی در عملکرد تحصیلی، شغلی و اجتماعی فرد شود. این اختلال باعث ایجاد ناراحتی های جسمی، روحی و روانی خواهد شد و در ایجاد اختلال سوء مصرف مواد نقش مهمی را ایفا می کند.

آگاهی از ارتباط بین سوء مصرف مواد و اختلال شخصیت دوری گزین، از ضروریات است. سوء مصرف الکل یا مواد مخدر ممکن است باعث تشدید ترس و عدم علاقه افراد به معاشرت شود. از طرف دیگر، علائم اختلال شخصیت دوری گزین ممکن است باعث ایجاد اختلال در مصرف مواد شود. افراد ممکن است به منظور کنترل اضطراب و درد و یا کاهش احساس افسردگی و ناراحتی خود به مصرف مواد مخدر یا الکل روی آورند. سوء مصرف مواد ممکن است موجب بدتر شدن علائم اختلال شخصیت دوری گزین شود، زیرا پشیمانی و شرمساری ناشی از مصرف مواد ممکن است باعث تشدید ترس و هراس ناشی از قضاوت یا طرد شدن شود. الکل یکی از موادی است که افراد خیلی سریع به سوء مصرف آن مبتلا می شوند، زیرا به طور موقت اضطراب را در محیط اجتماعی کاهش می دهد.

رابطه اعتیاد و اختلال شخصیت دوری گزین

رابطه اعتیاد و اختلال شخصیت دوری گزین

در صورتی که فرد مبتلا به اختلال شخصیت دوری گزین به منظور خود درمانی به طور مداوم مواد مخدر مصرف کند، ممکن است منجر به اعتیاد او به مواد مخدر شود. افرادی که به طور منظم و به میزان زیاد مواد مخدر مصرف می کنند، ممکن است مبتلا به اعتیاد شوند. افراد ممکن است برای داشتن عملکرد بهتر و غلبه بر ترس خود در موقعیت های اجتماعی، به مصرف الکل و مواد مخدر وابسته شوند.

حتی ممکن است افراد قبل از خروج از منزل برای کمک به خود در انجام امور اجتماعی، مانند صحبت کردن با دیگران و یا پاسخ به سوالات و دستورالعمل ها، مواد مخدر و الکل مصرف کنند. افرادی که اختلال شخصیت دوری گزین دارند معمولا خود را از سایر افراد جدا کرده و بخش زیادی از زمان خود را به تنهایی سپری می کنند. اکثریت این افراد تمایل به برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد رابطه دوستی دارند، اما ممکن است در این امر موفق نشوند که منجر به احساس ناامیدی، تنهایی و ناراحتی در آنها شود به این نوع اختلال شخصیتی هستند، ممکن است به نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر روی آورند تا بتوانند شادی و هیجان را وارد زندگی خود کنند.

درمان اختلال شخصیت دوری گزین

درمان اختلال شخصیت دوری گزین

درمان اختلال شخصیت دوری گزین، مزیت های زیادی برای افراد مبتلا به این نوع اختلال دارد، اما آنها اغلب نسبت به درمان مقاومت نشان می دهند، زیرا درمان، ذاتاً اجتماعی است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتناب ناپذیر اغلب با ترس و نگرانی ها، که منجر به دوری گزیدن از دیگران می شود، زندگی می کنند. هنگامی که سوء مصرف مواد ایجاد می شود، ترس ها ممکن است تشدید شوند و قضاوت شخص ممکن است دچار اختلال شود. برای درمان همزمان اختلال شخصیت دوری گزین و ترک اعتیاد در کلینیک ترک اعتیاد، به منظور جلوگیری از ترک مراحل درمانی، باید بین روانپزشک و فرد بیمار یک رابطه سالم درمانی ایجاد شود. بسیار ضروری است که اختلال شخصیت و سوء مصرف مواد (تشخیص دوگانه) به طور همزمان مورد بررسی قرار گیرد.

فرد مبتلا به اختلال شخصیت دوری گزین از یادگیری نحوه مدیریت افکار به طور موثر و نحوه برقرای روابط اجتماعی بهره مند خواهد شد. درمان به افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری گزین نحوه ارتباط و ایجاد دلبستگی با سایر افراد را آموزش خواهد داد. افراد باید در مورد اعتیاد آموزش های لازم را ببینند و مهارت های اجتماعی و مکانیسم های مقابله ای لازم برای کمک به آنها در کنترل ترس شدید و جلوگیری از سوء مصرف مواد را یاد بگیرند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اختلال سوء مصرف مواد و اختلالات روانی مانند اختلال شخصیت دوری گزین دست و پنجه نرم می کنید، متخصصین ترک اعتیاد، کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، به عنوانبهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. برای داشتن زندگی سالم و آینده ای روشن و به دور از اعتیاد، همین امروز اولین قدم را به سمت بهبودی بردارید و با مشاورین مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره تماس بگیرید، با یکی از کارشناسان ما صحبت کنید و در مورد روش های درمانی و نحوه بستری در کلینیک ما اطلاعات بیشتری کسب کنید.

 

عوارض مصرف هروئین

عوارض مصرف هروئین

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: با مصرف هروئین چه اتفاقی برای شما می افتد؟ با هر بار مصرف این ماده مخدر، در معرض خطر شدید و آسیب گسترده به مغز، اندام ها و شاهد اختلال در عملکردهای طبیعی بدن خواهید شد. هروئین یک مخدر بسیار اعتیاد آور و غیرقانونی است و هنگامی که این ماده مخدر را به منظور دریافت سرخوشی مصرف می کنید، همچنین ممکن است شاهد اثرات مضر آن بر روی بدن از جمله آسیب گسترده به مغز، اعضای بدن و عملکردهای طبیعی بدن داشته باشید به همین جهت در این مقاله به بررسی عوارض مصرف هروئین خواهیم پرداخت.

هنگام مصرف هروئین چه اتفاقی می افتد؟

وقتی هروئین مصرف می کنید، این ماده مخدر به گیرنده های افیونی درون مغز متصل می شود و باعث ترشح دوپامین می شود. بدن شما حاوی مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی است که به طور معمول به گیرنده های مواد افیونی متصل می شوند و آنها احساساتی مانند درد و سرخوشی را تحت کنترل قرار می دهند. زمانی که این گیرنده ها در مرکز پاداش مغز شما فعال می شوند، دوپامین ترشح می شود، که باعث ایجاد احساس لذت خواهد شد.

حتما مطالعه کنید: هروئین

با این وجود، هنگامی که از طریق یک ماده خارجی مانند هروٸین بر گیرنده های افیونی خود تاثیر می گذارید، بدن شما سرشار از دوپامین خواهد شد، از این رو اثرات جسمی موقت هروئین مانند احساس لذت و سرخوشی در بدن شما ایجاد می شود. مغز شما به مواد مخدر متصل شده و تمایل به تکرار رفتارهایی دارد که موجب لذت می شوند، به همین دلیل میل به مصرف مکرر هروئین را احساس می کنید. با این وجود اگر به طور مداوم این ماده مخدر را مصرف کنید، ممکن است با اثرات کوتاه مدت هروئین مانند علائم تزریق با سرنگ های حاوی هروئین و اثرات طولانی مدت هروئین مانند اعتیاد، بیماری ها و سایر شرایط تضعیف کننده مواجه شوید.

تاثیر هروئین بر مغز

موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر بیان می کند، “مصرف مکرر هروٸین موجب ایجاد تغییر در ساختار فیزیکی و فیزیولوژی مغز و همچنین موجب عدم تعادل طولانی مدت در سیستم های عصبی و هورمونی می شود که جبران ناپذیر است.” اگرچه این تغییرات به مرور زمان و به تدریج اتفاق می افتد، اما تاثیرات روانشناختی اولیه هروئین بر روی مغز شامل اختلال در تصمیم گیری و پاسخ همراه با استرس و عدم توانایی در تنظیم رفتارهای بدنی است.

اگر این سوال ذهن شما را درگیر کرده و از خود می پرسید که با مصرف هروئین چه اتفاقی برای مغز می افتد، بسیار مهم است که بدانید هروئین سیگنال های مغز به بدن را دچار اختلال می کند و عملکردهای طبیعی بدن مانند تنفس و ضربان قلب را تحت تأثیر قرار می دهد. این عملکردها بخشی از سیستم عصبی خودکار هستند و سوء مصرف هروئین باعث بیماری عصبی دستگاه خودکار یا آسیب به این اعصاب خواهد شد.

به محض اینکه اثرات لذت و سرخوشی ناشی از مصرف هروٸین از بین رفت، ممکن است یک دوره خواب آلودگی را تجربه کنید که ممکن است چندین ساعت طول بکشد. گیجی، ضربان قلب آهسته و نامنظم و تنفس تضعیف شده، همه اینها نشانه های بیماری عصبی دستگاه خودکار است که به همراه خواب آلودگی اتفاق می افتد. با مصرف بیش از حد هروئین، سیستم تنفسی ممکن است به طور کامل از کار بیفتد. ممکن است بخوابید و هرگز از خواب بیدار نشوید زیرا بیماری عصبی دستگاه خودکار باعث می شود تنفس شما متوقف شود. علاوه بر این، تنفس تضعیف شده میزان انتقال خون و اکسیژن به مغز را کاهش خواهد داد و در نتیجه باعث آسیب دائمی به مغز، کما یا مرگ می شود.

یکی از زیان آورترین اثرات طولانی مدت مصرف هروئین بر روی مغز، ایجاد یک اختلال در مصرف هروئین است که یک بیماری مزمن مغزی است. با مصرف مکرر هروئین، بدن شما به این ماده مخدر وابسته می شود و ممکن است دچار اختلال در مصرف مواد شوید. اگر نسبت به هروئین اعتیاد پیدا کنید، ممکن است برای یافتن و رسیدن به لذت و سرخوشی، به انجام رفتارهای اجباری و غیرقابل کنترل روی آورید و نیاز به درمان اعتیاد به هروئین داشته باشید.

عوارض مصرف هروئین

عوارض مصرف هروئین

مصرف هروئین علاوه بر مغز ممکن است به بدن شما نیز آسیب برساند. حتی ممکن است شکل ظاهری شما را تغییر دهد، برخی از علائم هشدار دهنده قابل مشاهده مصرف هروئین عبارتند از:

 یبوست

 سرفه مداوم

 خشکی دهان

 کاهش ناگهانی وزن

 از دست دادن اشتها

 مردمک چشم تنگ شده

 علائم سوختگی در اطراف انگشتان

 علائم آنفولانزا مانند لرز یا استفراغ

سایر عوارض مصرف هروئین عبارتند از:

 ظاهر نامرتب یا عدم رعایت بهداشت شخصی

 خواب بیش از حد و یا دوره های طولانی بیداری

 حرکت آهسته، عدم تعادل در حرکات یا عدم هماهنگی

 گفتار نامنسجم، تکان دادن سر و سطح هوشیاری متفاوت

 پوشیدن شلوار و لباس آستین بلند در هوای گرم نشانه تزریق هروئین است

مصرف هروئین همچنین ممکن است تاثیرات روانی بر شخصیت فرد داشته باشد. آنها ممکن است با مشکلات بدن خود دست و پنجه نرم کنند، مرتباً دولا دولا راه بروند و یا برای ایستادن یا راه رفتن مشکل داشته باشند. افرادی که هروئین مصرف می کنند ممکن است هنگام راه رفتن پاهای خود را به این سو و آن سو حرکت دهند.

علاوه بر این، تأثیر قابل توجه هروئین بر بدن این است که مصرف این دارو سبک زندگی و رفتارهای شما را تغییر می دهد. نمونه هایی از این تغییرات عبارتند از:

 رفتار خشونت آمیز

 از دست دادن انگیزه

 کاهش عملکرد در مدرسه یا محل کار

 اجتناب از رویارویی با دوستان و خانواده

 عدم علاقه به فعالیت هایی که زمانی برای فرد لذت بخش بودند

عوارض مصرف هروئین

تاثیر هروئین بر قلب

مصرف زیاد هروئین ممکن است به قلب شما نیز آسیب جدی برساند و حتی منجر به ایجاد بیماری های قلبی شود. مصرف بیش از حد هروئین و بیماری های قلبی بطور همزمان اتفاق می افتد. اگر هروئین مصرف می کنید، ممکن است به لایه داخلی و دریچه های قلب شما آسیب برسد، که احتمال ابتلا به عفونت های قلبی و مشکلات ریوی را افزایش خواهد داد. علاوه بر بیماری قلبی، سایر عوارض شدیدی که با مصرف هروئین بر سلامتی فرد به ویژه قلب او تاثیر می گذارد عبارتند از:

نارسایی قلبی

مصرف بیش از حد هروئین در صورتی که به مرگ فرد منجر نشود، باز هم مشکلات دیگری مانند نارسایی قلبی ناشی از کاهش فشار خون را در پی خواهد داشت.

آریتمی قلب (بی نظمی در ضربان قلب)

مصرف هروئین همچنین ممکن است باعث آریتمی قلب، یا نامنظمی ضربان و یا ریتم قلب شود. این اختلاف، میزان خونی که قلب می تواند به بدن شما پمپاژ کند را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد و در نهایت عملکرد مغز و اعضای بدن را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

ادم ریوی (تجمع مایعات در ریه (ششها))

مصرف هروئین باعث ادم ریوی شود، چنین حالتی زمانی اتفاق می افتد که قلب قادر به انتقال مداوم خون به بدن نباشد. این وضعیت ممکن است باعث برگشت خون به رگ ها و ریه ها شود و بر جریان طبیعی اکسیژن از طریق ریه ها تاثیر بگذارد. ادم ریوی ممکن است منجر به نارسایی کلیه، حمله قلبی و مرگ شود.

تاثیر هروئین بر دندان ها

با مصرف هروئین، ممکن است به طور غیر مستقیم به دندان های شما آسیب برسد. مواد مخدر به دندان های شما آسیب خواهند رساند و اثرات مخرب مروبوط به دندان، بسته به نوع ماده مخدری که مصرف می شود متفاوت است. هروئین معمولا بر روی دندان ها اثرات غیر مستقیم دارد، به این معنی که مصرف هروئین باعث آسیب به دندان نمی شود. با مصرف مواد مخدری مانند هروئین ممکن است تمایل شما به خوردن نوشیدنی های شیرین، آب نبات و شیرینی جات افزایش یابد. این تمایلات ممکن است عاملی برای ایجاد حفره و بیماری های لثه باشند.

اگر هروئین مصرف می کنید، ممکن است آسیب به دندان تنها مشکل مرتبط به دندان شما نباشد. به عنوان مثال، مصرف هروئین در حد متوسط و مشکلات دندان شامل بیماری لثه، قارچ دهان و انواع عفونت های دهانی می شود. اثرات شدید دندانپزشکی شامل ضعیف شدن مینای دندان در اثر ساییدن دندان است. علاوه بر این، هروئین و پوسیدگی دندان ممکن است مشکلی باشد که به دلیل علائم خشکی دهان تجربه می کنید. تحقیقات نشان می دهد که با مصرف مداوم هروئین، ممکن است دندان ها شبیه دندان های فردی شود که شیشه مصرف می کند، که در نهایت منجر به پوسیدگی و کشیدن دندان می شود.

عوارض مصرف هروئین

تاثیر هروئین بر پوست

مصرف هروئین، به ویژه به روش تزریق داخل وریدی، احتمال ابتلا به بیماری های پوستی دردناک و عفونت ها را افزایش می دهد. هرچه مصرف هروئین بیشتر شود، بیماری های پوستی ممکن است به مشکلات داٸمی تبدیل شوند. این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 عفونت های مکرر پوستی

 آبسه ناشی از مصرف هروئین

 عفونت های باکتریایی در محل های تزریق

 ایجاد زخم های پوستی ناشی از مصرف هروئین

 گانگرن (قانقاریا) یا سرایت عفونت پوست به سایر بافت های بدن

اکثر این بیماری های پوستی ناشی از مصرف هروئین از طریق تزریق وریدی و عضلانی این ماده مخدر ایجاد می شود. روش سوم تزریق هروئین، تزریق زیر پوستی است که نوعی تزریق کم عمق در زیر پوست که به آن تزریق زیر پوستی هروئین گفته می شود. تزریق زیر پوستی هروئین ممکن است منجر به ایجاد آبسه و زخم های پوستی ناشی از تزریق هروئین در اطراف محل تزریق شود و شما ممکن است برای درمان عفونت های جدی ناشی از تزریق زیر پوستی هروئین به مراقبت های پزشکی نیاز داشته باشید.

جای زخم و یا سوختگی ناشی از مصرف هروئین

هنگام تزریق هروئین، ممکن است زخم هایی از طریق سوزن بر روی پوست ایجاد شود که به آنها آثار تزریق گفته می شود. هنگامی که شما مواد مخدر را به طور مکرر در همان رگ تزریق می کنید، موجب فرو ریختن رگ ها خواهد شد و منجر به ایجاد زخم و دلمه های ناشی از تزریق هروئین شود.

علائم ترکیبی ناشی از مصرف هروئین شامل زخم های سوراخ شده، کبودی یا جای زخم هستند که ممکن است تغییر رنگ داده یا افزایش یابد. جای زخم و یا سوختگی ناشی از مصرف هروئین معمولاً روی بازو و در قسمت داخلی آرنج دیده می شود اما ممکن است در هر جایی از بدن فرد تزریق کننده هروئین دیده شود.

تاثیر هروئین بر صورت

مصرف هروئین ممکن است ظاهر صورت شما را تغییر دهد. برخی از مشکلات رایج مرتبط با مصرف هروئین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کاهش وزن و لاغری

مصرف هروئین ممکن است باعث کاهش سریع وزن شود، که معمولا علاٸم این کاهش بیشتر در صورت فرد و با چشمانی گود افتاده نمایانگر خواهد شد.

خراش یا جای زخم

مانند سایر مواد مخدر، مصرف هروئین باعث خارش می شود، که ممکن است منجر به خراشیدن یا کندن صورت شود.

چشمان خون گرفته

“چشمهای هروئینی” اصطلاح عامیانه برای چشمان خون گرفته که ناشی از مصرف هروئین می باشد.

آبریزش بینی یا چشمان اشک آلود

در صورت استنشاق هروئین، ممکن است مشکلات تنفسی مانند ترشحات مخاطی را تجربه کنید.

آویزان و شل شدن پوست صورت

افراد ممکن است به شما بگویند به نظر می رسد خسته یا پیر شده اید.

رنگ مایل به آبی پوست

مصرف هروئین باعث کاهش ضربان قلب و فشار خون شما خواهد شد.

گودی و سیاهی زیر چشم

رنگ پریدگی پوست

عوارض مصرف هروئین

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی عوارض مصرف هروئین پرداخته ایم، اگر شما و یا یکی از عزیزانتان با اعتیاد به هروٸین دست و پنجه نرم می کنید و جای تزریق، مشکلات پوستی تشخیص داده نشده و یا سایر علائم اعتیاد به هروئین را مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید. بهبودی و ترک اعتیاد به هروئین کمی دشوار است، اما ارزش آن را دارد و ممکن است روش های درمانی موثری در منطقه شما وجود داشته باشد. کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران، درمان جامع و منحصر به فردی را برای اعتیاد به هروئین در نظر گرفته است. برای داشتن آینده ای روشن و به دور از اعتیاد، با یکی از کارشناسان ما در مرکز ترک اعتیاد آکسون تماس بگیرید.

اختلال پرخوری عصبی چیست؟

اختلال پرخوری عصبی چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: اختلال پرخوری عصبی با چرخه تکراری رفتارهای پرخوری اجباری و پاکسازی جبرانی تشخیص داده می شود. پرخوری زمانی اتفاق می افتد که مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی مصرف می شود، که ممکن است مدت زیادی پس از سیر شدن فرد باشد.

اختلالات تغذیه ای صدها سالها پیش وجود داشته و در سراسر جهان به اثبات رسیده است. شواهد زمانی نشان می دهد که اختلالات تغذیه ای از قرن اول وجود داشته است. اختلالات تغذیه ای با ارتباط غیر عادی و زیان آور با غذا، عادت بد غذایی و نگرانی قابل توجه نسبت به وزن، شکل و ظاهر فرد تشخیص داده می شود. مصرف غذا ممکن است از مقادیر کم تا پرس های زیاد  متغیر باشد و بر بسیاری از جنبه های زندگی فرد تاثیر منفی بگذارد.

حتما مطالعه کنید: رابطه اختلال پرخوری و سوء مصرف مواد

اختلالات تغذیه ای ممکن است در هر دوره ای از زندگی ایجاد شود، اما این اختلالات اغلب در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی روی می دهد. اختلالات تغذیه ای قابل درمان است، اما ممکن است تأثیرات قابل توجهی داشته باشد و در صورت نادیده گرفته شدن یا عدم درمان منجر به مرگ خواهد شد. پرخوری عصبی، یکی از شایع ترین اختلالات تغذیه ای است. پرخوری عصبی یک بیماری ناتوان کننده است که در صورت عدم رسیدگی و درمان بدتر خواهد شد.

پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی با چرخه تکراری رفتارهای پرخوری اجباری و پاکسازی جبرانی تشخیص داده می شود. پرخوری زمانی روی می دهد که مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی مصرف می شود، که ممکن است مدت زیادی پس از سیر شدن فرد روی دهد. سوء مصرف بی رویه اغلب با غذاهای ناسالم و پرکالری اتفاق می افتد و منجر به ایجاد احساس شرم و ناراحتی می شود.

پس از سر و صدا، افراد ممکن است با تلاش برای لغو آنچه که خورده اند، به طور ناگهانی به دنبال کاهش احساس بی احترامی و ناراحتی باشند. افراد مبتلا به اختلال رفتارهای تکراری متمرکز بدن ممکن است چنین کارهایی را به منظور پاکسازی انجام دهند:

 روزه گرفتن

 ورزش بیش از حد

 به زور استفراغ کردن

 استفاده از دارو های ملین، تنقیه یا ادرار آور

حتما مطالعه کنید: اختلال رفتارهای تکراری متمرکز بدن

افراد اغلب پاکسازی را نوعی تنبیه برای دریافت کالری بیش از حد می دانند و آنها ممکن است برای جلوگیری از افزایش وزن، اقدام به انجام هر گونه رفتاری کنند. از سویی دیگر، اکثر افراد مبتلا به پرخوری دارای وزن طبیعی و شاخص توده بدن هستند. برخلاف بی اشتهایی، پرخوری عصبی لزوماً باعث کاهش قابل توجه وزن نمی شود و همین امر باعث می شود تشخیص این اختلال چالش انگیز شود. رفتارهای جبران کننده پرخوری معمولاً مخفیانه انجام می شود و منجر به احساس حقارت می شود. این پنهان کاری همچنین تشخیص این اختلال را به طور فزاینده ای دشوار خواهد کرد.

اختلال پرخوری عصبی

انواع اختلال پرخوری عصبی

پرخوری عصبی ناشی از درک ناقص، نارضایتی شدید و وسواس مداوم بر وزن، شکل ظاهر یا سایز بدن است. افراد بین تعهد و تمایل به کاهش وزن و اجبار طاقت فرسا برای خوردن بیش از حد دست و پنجه نرم می کنند، که ممکن است این چرخه معیوب را طولانی تر کند. اگرچه اکثر مردم پرخوری عصبی را با پاکسازی مرتبط می دانند، اما همیشه اینطور نیست. انواع مختلف پرخوری شامل نوع پاکسازی کننده، نوع غیر پاکسازی کننده و پرخوری ورزشی است.

پرخوری نوع پاکسازی کننده

نوع پاکسازی کننده پرخوری رایج ترین نوع این اختلال است و شامل استفراغ عمدی و سوء مصرف قرص های رژیمی، ملین ها، ادرارآور ها یا تنقیه است. فرد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب سعی می کند به منظور کنترل وزن، عمل پاکسازی را از طریق تنقیه انجام دهد و انگشت خود را به دهان ببرد تا استفراغ کند. فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است مقدار زیادی داروی ملین و ادرارآور استفاده کند، با این تصور که آنها قبل از جذب غذا، مواد غذایی که خورده اند را دفع می کنند. این تصور اشتباه است، زیرا کالری ها و مواد مغذی قبل از اینکه دفع شوند، جذب و پردازش می شوند.

پرخوری نوع غیر پاکسازی

پرخوری نوع غیر پاکسازی کننده شامل ورزش شدید یا امتناع از خوردن غذا است، اما شامل استفراغ عمدی نمی شود. این روش ها برای جلوگیری از افزایش احتمالی وزن پس از یک دوره پرخوری استفاده می شود.

ورزش پرخوری

ورزش پرخوری زمانی به عنوان یکی از زیرمجموعه های پرخوری عصبی طبقه بندی می شد. با این وجود این نوع پرخوری دیگر به این ترتیب طبقه بندی نمی شود. ورزش پرخوری شامل ورزش بیش از حد با هدف از بین بردن چربی و کالری دریافت شده است.

پرخوری عصبی را می توان به عنوان نوعی اختلال بدشکلی بدن طبقه بندی کرد و یا به عنوان نوعی اضطراب با رفتارهای وسواسی جبری مرتبط دانست. فرد مبتلا به پرخوری عصبی بیش از حد نگران وزن خود است و اغلب ورزش را بر هر چیز دیگری در زندگی خود ترجیح می دهد. آنها دائما نگران هستند و در صورتی که نتوانند یک جلسه تمرین کنند احساس شرم می کنند. آنها همچنین ممکن است با این تلقین که بیش از حد ورزش می کنند، تحریک شوند.

علائم پرخوری عصبی

علائم پرخوری عصبی

پرخوری عصبی، تاثیر جسمی زیاد و قابل توجهی بر روی سیستم های مختلف بدن خواهد گذاشت. شدت علائم جسمی و تأثیر بر سیستم های بدن با شدت کلی این اختلال ارتباط تنگاتنگی دارد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب دچار اختلال در عملکرد دستگاه گوارش می شوند، از جمله:

 آسیب رسیدن به مینای دندان

 حرکات غیر طبیعی روده

 سوزش معده

 رفلکس معده

 یبوست

 دل درد

 اسهال

 نفخ

پرخوری عصبی بر مو، پوست و ناخن ها نیز تأثیر می گذارد. استفراغ عمدی ممکن است باعث ایجاد پینه روی بند انگشتان شود، این اتفاق زمانی روی می دهد که انگشتان در هنگام تحریک برای استفراغ عمدی، با دندان های آسیاب برخورد می کنند. آسیب به بند انگشتان در سال های اخیر از علائم رایج پرخوری عصبی نبوده است، زیرا افراد امروزه معمولاً از اشیاء به جای انگشتان خود برای استفراغ عمدی استفاده می کنند.

نازک شدن و ریزش مو زمانی اتفاق می افتد که فرد تغذیه مناسب برای حفظ و رشد سالم موها را نداشته باشد. این علامت پرخوری عصبی ممکن است ناشی از استرس طولانی مدت عاطفی و جسمی باشد. موها ممکن است در اثر کم آبی دچار خشکی شده و مجعد شوند زیرا بدن آب کافی برای مرطوب نگه داشتن موها را ندارد.

علائم رفتاری پرخوری عصبی

شرم و گناه، به همراه عزت نفس پایین، عدم اعتماد به نفس و تمایل به انتقاد از نقص های درک شده، نشانه های اصلی پرخوری عصبی است. افراد مبتلا به پرخوری عصبی نسبت به ظاهر بدنی و شکل بدن خود دیدگاه ثابت و ناقصی دارند. مشغله فکری مداوم در مورد غذا، رژیم غذایی و یا ظاهر فرد نیز ممکن است نشان دهنده پرخوری عصبی باشد. چرخه پرخوری و پاکسازی ممکن است به عنوان یک مکانیسم مقابله ای منفی برای کاهش استرس، اضطراب و افسردگی مورد استفاده قرار گیرد. انزوای اجتماعی و سایر رفتارها در هنگام غذا نیز می تواند نشان دهنده پرخوری باشد.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا مصرف می کنند و تلاش می‌کنند تا خود را برای مدت کوتاهی پس از آن توجیه کنند و بتوانند رفتارهای جبرانی خود را انجام دهند. الگوی مداوم دست کشیدن و رفتن به دستشویی بلافاصله بعد از غذا نیز نشان دهنده اختلال پرخوری عصبی است. غذا خوردن به تنهایی، پنهان کردن شیرینی و تنقلات، یا مصرف زیاد مایعات پس از خوردن غذا نیز از نشانه شروع رفتارهای پاکسازی است.

اثرات طولانی مدت پرخوری عصبی

پرخوری عصبی ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی کوتاه مدت و بلند مدت شود.

پیامدهای طولانی مدت، هم سلامت جسمی و هم سلامت روانی فرد را تحت تأثیر قرار خواهد داد و نباید آنها را دست کم گرفت و یا ناچیز پنداشت. بسیاری از عوارض کوتاه مدت پرخوری مانند آمنوره، کم آبی بدن و کرم خوردگی دندان، معمولاً با دریافت مراقبت های پزشکی مناسب از بین می روند. با این وجود، یک دوره طولانی تغذیه نامناسب ممکن است عوارض طولانی مدتی به همراه داشته باشد، که شدت کلی آن بستگی به مدت زمان و شدت اختلال دارد. دیابت ممکن است یکی از اثرات طولانی مدت پرخوری عصبی باشد، زیرا افراد اغلب تمایل به خوردن غذاهایی با قند و چربی بالا دارند. علیرغم پاکسازی، مقدار زیادی قند در جریان خون باقی می ماند، بنابراین باعث شروع دیابت می شود.

پرخوری عصبی همچنین ممکن است باعث کاهش تراکم استخوان در افراد شود. تضعیف استخوان زمانی رخ می دهند که فرد به اندازه کافی ویتامین D، فسفر یا کلسیم دریافت نکند. کاهش تراکم استخوان منجر به پوکی استخوان خواهد شد، وضعیتی برگشت ناپذیر که در آن استخوان ها شکننده و ضعیف می شوند. اختلال در عملکرد کلیه یکی دیگر از اثرات طولانی مدت پرخوری عصبی است، زیرا تغذیه نامناسب باعث ایجاد اختلال در عملکرد صحیح کلیه ها می شود. در صورت عملکرد نادرست کلیه ها، سموم قادر نخواهند بود بدن را به طور موثری ترک کنند و حساسیت به عفونت یا نارسایی کلیه را افزایش می دهند.

پرخوری عصبی همچنین عوارض بلند مدتی بر روی تخمدان ها خواهد گذاشت، بنابراین بر روی باروری زنان نیز تأثیر منفی می گذارد. قاعدگی زمانی متوقف می شود که بدن مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت نکند و برای جان سالم به در بردن به تکاپو افتد. هنگامی که این اتفاق می افتد، هیچ تضمینی وجود ندارد که قاعدگی دوباره رخ دهد.

علت پرخوری عصبی

علت پرخوری عصبی

مانند بسیاری از اختلالات روانشناختی، اعتقاد بر این است که پرخوری عصبی چند بعدی است و تسریع در روند این اختلال توسط عوامل متعددی صورت می پذیرد از جمله:

 سوء مصرف مواد

 اشتغال در مشاغل خاص

 شرکت در ورزش های خاص

 عوامل بیولوژیکی، عدم تعادل شیمیایی، وراثت یا بلوغ زودرس

 عوامل اجتماعی و محیطی، مانند سابقه آسیب روحی، سوء استفاده یا سابقه سوء تغذیه

 نگرانی های احساسی و روانی مانند اضطراب، افسردگی، تصویر بدنی ناخوشایند از خود و احساس بی ارزش بودن

تشخیص بولیمیا

برای تشخیص پرخوری عصبی، پزشک معمولاً یک معاینه جسمی انجام می دهد و توصیه به انجام آزمایشاتی از قبیل پانل خون، آزمایش ادرار و الکتروکاردیوگرام می کند. الکترولیت ها یا مواد معدنی موجود در جریان خون، برای حفظ ریتم منظم قلب، پیوسته کار می کنند و به عضلات در پمپاژ خون به سمت قلب کمک می کنند. وقتی این مواد شیمیایی تحلیل می روند، عملکرد قلب و کلیه دچار اختلال می شود و ممکن است منجر به ایست قلبی و مرگ ناگهانی شود. با توجه به این واقعیت، آزمایش خون نه تنها برای تشخیص توصیه می شود، بلکه در ارزیابی و نظارت بر سطح الکترولیت ها نیز بسیار مهم است.

پزشک همچنین ممکن است به انجام آزمایشات بیشتر به منظور رد علل جسمی یا پزشکی، تغییرات وزن و تأیید عدم وجود سایر عوارض توصیه کند. یک پزشک ممکن است عادت های غذایی، شاخص های فیزیکی و تلاش های فرد جهت کاهش وزن را مورد ارزیابی قرار دهد و همچنین بیمار را برای ارزیابی روانی به روانپزشک ارجاع دهد. برای تشخیص بولیمیا، فرد باید تمام معیارهای موجود در کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویرایش پنجم را داشته باشد. حداقل یک بار در هفته و به مدت سه ماه، فرد باید دچار پرخوری شود و از رفتارهای نامناسب به منظور جلوگیری از افزایش وزن استفاده کند. علاوه بر این، وزن و شکل ظاهر فرد باید تأثیر بسزایی در نحوه خودآگاهی فرد داشته باشد.

پرخوری عصبی

عوامل خطر پرخوری عصبی

عوامل خطر متعددی در ابتلا فرد به پرخوری عصبی نقش ایفا می کنند که عبارتند از:

 زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به این اختلال هستند

 تشخیص اختلال روانی یا سایر مشکلات عاطفی

 داشتن خویشاوند درجه یک که مبتلا به اختلال تغذیه ای و یا اختلال روانی باشد

 تحریف های شناختی و کسانی که به دنبال رعایت هنجارهای اجتماعی هستند

 اضطراب، انعطاف ناپذیری و تمایل به کمال گرایی

 قلدری و تمسخر، مخصوصاً نسبت به وزن شخص

گزینه های درمانی پرخوری عصبی

درمان پرخوری شامل روان درمانی، داروهای روانگردان و مشاوره تغذیه است. درمانگران مختلف از این روش های درمانی استفاده می کنند و ریشه این اختلال را در اختلال تغذیه ای اولیه می یابند. روان درمانی می تواند به صورت فردی، خانوادگی یا گروهی انجام شود. درمان های رفتاری و شناختی هر دو برای کمک به افراد در تغییر افکار و الگوهای رفتاری، مورد استفاده قرار می گیرند. داروهای روانگردان، به ویژه داروهای کاهش دهنده فعالیت سیستم عصبی، همراه با روان درمانی و مشاوره تغذیه ای به منظور آموزش افراد در مورد عادات غذایی سالم و تغذیه مناسب مورد استفاده قرار می گیرد.

سایر درمان های جایگزین می تواند شامل موارد زیر باشد:

 یوگا

 هیپنوتیزم درمانی

 تایچی (ورزش چینی)

 چیگونگ ( تمرینی برای ترتیب حرکت، تنفس و آگاهی)

سن، نژاد و فرهنگ. دوره درمان اختلالات تغذیه ای راه طولانی را طی کرده است. در صورت عدم درمان و یا درمان نادرست، منجر به مرگ فرد خواهد شد.

سخن پایانی

اگر شما و یا یکی از عزیزانتان به طور همزمان با اختلال تغذیه ای و اختلال مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنید، ممکن است به درمان اعتیاد نیاز داشته باشید. به همین جهت بهتر است با مشاورین کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران تماس بگیرید تا در مورد نحوه درمان اعتیاد، روش های کنترل، افزایش اعتماد به نفس و داشتن زندگی سالم اطلاعات بیشتری کسب کنید.

اسپیدبال

اسپیدبال

کلینک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: اسپید بال، ترکیبی از کوکائین و هروئین است. این ترکیب محبوب مسئولیت جهش مرگ و میرهای ناشی از اوردوز را بر عهده دارد. هروئین و کوکائین دارای برخی ویژگی های مشترک هستند. این دو دارو به طور گسترده ای مورد سوء مصرف قرار می گیرند، بسیار اعتیاد آور و غیرقانونی هستند و همچنین میزان کشندگی بالایی دارند. با این حال، تفاوت های بسیاری میان آنها وجود دارد. که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

اسپیدبال

هروئین چیست؟

هروئین، نوعی ماده مخدر است که برخلاف گذشته، در کانون توجهات ملی قرار دارد. هروئین در اپیدمی مخدر در ایالات متحده مورد توجه خاصی قرار گرفته است و به جوامع و خانواده ها آسیب می رساند. هروئین از بسیاری جهات مانند مسکن های مخدر تجویز شده می باشد که شامل نحوه تاثیر دارو بر مغز و ایجاد وابستگی نیز می باشد.

حتما مطالعه کنید: هروئین چیست؟

هنگامی که فردی هروئین مصرف می کند که از گیاه خشخاش (رزین) مشتق شده است، این ماده مخدر به گیرنده های مواد افیونی در مغز فرد متصل می شود، که باعث ایجاد سرخوشی و لذت و همچنین احساس آرامش عمیق می شود. افراد هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی به سرعت به هروئین وابسته می شوند زیرا باعث افزایش تولید ماده شیمیایی دوپامین شده و مسیرهای پاداش مغز را تغییر می دهد.

دلیل خطرناک بودن هروئین، تنها به علت اثرات آن بر روی مغز و بدن نیست. بلکه به علت تزریق آن با سرنگ، باعث آسیب پذیری افراد در برابر عفونت ها و بیماری های منتقله از طریق خون می شود. هنگامی که افراد از لحاظ جسمی به هروئین وابسته می شوند و سعی در ترک مصرف دارند، معمولا به ترک اعتیاد روی می آورند و در نتیجه احساس بیماری می کنند.

ترک هروئین، از خدمات ارائه شده در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد که کلیه برنامه درمان در این کلینیک تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد و به بیماران این امکان را می دهد تا علاوه بر روان درمانی به درمانی جسمانی خود نیز بپردازند.

حتما مطالعه کنید: ترک هروئین

اسپیدبال

کوکائین چیست؟

کوکائین که معمولا از آن به عنوان کک یاد می شود، یک محرک قوی است که از گیاه کوکا گرفته شده است. کوکائین بر سیستم عصبی مرکزی فرد تاثیر خواهد گذاشت و به انتقال از طریق بدن سرعت می بخشد. اثرات شایع مصرف کوکائین شامل سرخوشی، انرژی بالا و هوشیاری است. در برخی افراد، مصرف کوکائین باعث افزایش پارانویا (بدگمانی و سوء ظن) و خصومت می شود.

حتما مطالعه کنید: کوکائین

مصرف کوکائین از طریق تزریق، خوراکی و استنشاق نیز صورت می پذیرد. مصرف کوکائین ممکن است منجر به عوارض جانبی جدی و یا مرگ ناشی از نارسایی تنفسی، سکته مغزی یا حمله قلبی شود. علی رغم عوارض ناخوشایندی که مصرف کوکائین دارد، همچنان به طور گسترده مورد سوء مصرف قرار می گیرد.

ترک کوکائین، از خدمات ارائه شده در مرکز ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران می باشد که کلیه برنامه درمان در این کلینیک تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد و به بیماران این امکان را می دهد تا علاوه بر روان درمانی به درمانی جسمانی خود نیز بپردازند.

حتما مطالعه کنید: ترک کوکائین

ترکیب کوکائین و هروئین

ترکیب کوکائین و هروئین

قبل از توصیف تفاوت بین هروئین و کوکائین، بسیار مهم است که در مورد اتفاقاتی که با ترکیب هروئین و کوکائین رخ می دهد، صحبت کنیم. به ترکیب این دو دارو، اسپیدبال گفته می شود. این دو دارو اثرات متضادی دارند – هروئین باعث کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی می شود، اما کوکائین سرعت انتقال داخلی و سایر عملکردها را افزایش می دهد. ممکن است فرد برای مقابله با خواب آلودگی ناشی از مصرف هروئین، کوکائین مصرف کند. زمانی که فردی هروئین و کوکائین را همزمان با هم مصرف می کند، قدرت گیرایی آن بسیار بیشتر می شود و در نتیجه احتمال اوردوز آن افزایش می یابد.

تفاوت بین هروئین و کوکائین

برای افرادی که به تازگی به مصرف کوکائین و هروٸین روی آورده اند، هروئین عامل مهار کننده سیستم عصبی مرکزی است، اما کوکائین تحریک کننده است. هروئین عملکرد بدن، از جمله تنفس را کند می کند. افرادی که هروئین مصرف می کنند غالباً هوشیاری خود را از دست می دهند. کوکائین برعکس عمل می کند. افراد با مصرف کوکائین می توانند به مدت طولانی بیدار بمانند. هنگامی که افراد به دلیل مصرف هروئین می میرند، این امر معمولاً به دلیل کاهش تنفس است، در حالی مرگ ناشی از مصرف کوکائین به دلیل سمیت قلبی (اختلال الکتروفیزیولوژی یا آسیب به عضله قلب) است که به آن آسیب قلبی می گویند. اگرچه تزریق کوکائین امکان پذیر است، اما بیشتر افراد آن را استنشاق می کنند، در حالی که مصرف هروئین بیشتر به صورت تزریق انجام می شود.

اسپیدبال

سخن پایانی

سوء مصرف هروئین و کوکائین، هر دو عوارض روانی و جسمانی متعددی برای مصرف کننده به همراه دارد اما مصرف ترکیبی این مواد می تواند بسیار خطرناک باشد چرا که هروئین مهار کننده سیستم عصبی مرکزی است در حالی که کوکائین محرک است و هر دوی این مواد بسیار اعتیاد آور هستند اما تاثیرات متفاوتی دارند اما باید در نظر داشته باشید که هر دوی اینها می توانند منجر به جراحت شدید یا مرگ شوند. ترک هروئین و ترک کوکائین از خدمات ارائه شده در مرکز ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران، می باشد که کلیه برنامه درمانی در این مرکز تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد تا بیماران این امکان را داشته باشند تا علاوه بر درمان جسمانی به روان درمانی خود نیز بپردازند.

اختلال بیش فعالی – کم توجهی

اختلال بیش فعالی - کم توجهی

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: اختلال بیش فعالی – کم توجهی (ADHD)، یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که بیشتر در نوجوانان دیده می شود و در عملکرد روزانه آنها در خانه، مدرسه، محل کار و موقعیت های اجتماعی اختلال ایجاد می کند و شناخت و درمان به موقع آن بسیار با اهمیت است به همین جهت در این مقاله به اختلال بیش فعالی – کم توجهی چیست؟ خواهیم پرداخت.

اختلال بیش فعالی – کم توجهی چیست؟

اختلال بیش فعالی – کم توجهی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات روانی مختص نوجوانان است که میزان شیوع آن در کودکان، بین ۵ تا ۱۱ درصد متغیر است. اگرچه تصور می شود که بیشتر در کودکان ایجاد می شود، ADHD در بزرگسالان نیز دیده می شود. این اختلال در کودکان و بزرگسالان متفاوت است.

اغلب افراد، حتی کسانی که به ADHD مبتلا نیستند، گاهی اوقات تا حدودی رفتارهای بی توجهی از آنها سر می زند. با این وجود، بی توجهی و رفتار تکانشی در افراد مبتلا به ADHD شدیدتر است. این رفتار معمولاً بیشتر اتفاق می افتد و در عملکرد روزانه فرد در خانه، مدرسه، محل کار و موقعیت های اجتماعی اختلال ایجاد می کند. اختلال بیش فعالی – کم توجهی (ADHD) در مقایسه با اختلال کم توجهی بدون بیش فعالی تصور غلط رایجی که وجود دارد این است که در صورتی که فرد بیش فعال نباشد، نمی تواند ADHD داشته باشد. با این وجود، ممکن است فرد مبتلا به ADHD یا اختلال کم توجهی (ADD) باشد، حتی اگر صدای بلند و رفتار تکانشی نداشته باشد و یا بسیار فعال نباشد.

اختلال کم توجهی (ADD)، یک نوع ADHD است که شامل فعالیت مداوم و وول خوردن نیست، اما این یک تفاوت مبهم است. در دهه ۹۰، پزشکان به طور کلی بر این مسئله توافق داشتند که همه انواع اختلال نقص توجه را می توان اختلال بیش فعالی – کم توجهی نامید، حتی اگر فرد بیش فعال نباشد.

حتما مطالعه کنید: ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد

علائم و نشانه های اختلال بیش فعالی

هنگامی که فردی در تمرکز روی یک کار با مشکل مواجه می شود، نمی تواند بدون حرکت و آرام یکجا بنشیند، همیشه مشغول است و یا به ندرت کارهایی را که شروع می کند تکمیل می کند، این ممکن است نشانه ای از ADHD باشد. عوامل خارجی دیگری نیز وجود دارند که ممکن است باعث بی توجهی فرد شوند، مانند داروها و یا بیش فعالی که ممکن است ناشی از مصرف یک نوشیدنی انرژی زا باشد. با این وجود، اگر فرد علائمی را مشاهده می کند که بر زندگی روزمره او تاثیر می گذارد، باید برای ADHD آزمایش شود.

علائم زیادی وجود دارد که نشان دهنده ADHD است، با این وجود، نوع علائم بستگی به یکی از سه نوع ADHD دارد و هر فردی ممکن است این علائم را تجربه کند.

اختلال بیش فعالی – کم توجهی

انواع اختلال ADHD

اختلال بیش فعالی – کم توجهی، به سه گروه اصلی تقسیم می شود که شامل بی توجهی، بیش فعالی – تکانشی و ترکیبی از این دو است.

اختلال بی توجهی

افرادی که دارای ADHD از نوع بی توجهی هستند، در توجه یا تمرکز روی یک کار با مشکل مواجه می شوند.

آنها به راحتی حواسشان پرت می شود اما در مورد تکانشگری یا بیش فعالی مشکل چندانی ندارند. گاهی اوقات، به طور غیر رسمی، ADD نامیده می شود. کودکان مبتلا به این نوع ADHD ممکن است تشخیص داده نشوند زیرا ممکن است کلاس درس را به هم نریزند و اختلال ایجاد نکنند. آنها ممکن است خجالتی به نظر برسند و بیشتر اوقات در رویا و خیال به سر می برند. این افراد ممکن است مشکلات رفتاری قابل توجهی نداشته باشند. اما مشکلات توجه ممکن است آنها را با چالش های زیادی مواجه کند که برخی از علائم بی توجهی عبارتند از:

 به راحتی با یک منظره و صدا حواسشان پرت می شود

 اشتباهاتی را از روی بی دقتی انجام می دهند

 قادر به پیروی دقیق از دستورالعمل ها نیستند

 وظایف خود را به طور کامل انجام نمی دهند

 دچار فراموشی می شوند

 به جزئیات توجه نمی کنند

بیش فعالی – تکانشی

معمولاً درصد تشخیص ابتلای کودکان به ADHD بیش فعالی نسبت به بزرگسالان بیشتر است.

کودکانی که دارای این نوع از ADHD هستند علائم بیش فعالی دارند و احساس می کنند که به حرکت مداوم نیاز دارند. بیمار مبتلا به ADHD بیش فعالی ممکن است با کنترل ضربه مواجه شود. معمولاً این افراد با بی توجهی مشکل خاصی ندارند. تشخیص علائم این نوع ADHD آسان تر است زیرا ممکن است کودک در کلاس نشسته و رفتار خود را تحت کنترل قرار دهد و برخی از علائم و رفتارهای بیش فعالی – تکانشی عبارتند از:

 بی حوصلگی

 دویدن، پریدن یا بالا رفتن

 ناتوانی در یکجا نشستن

 سرک کشیدن در فضای شخصی دیگران

 بی قراری (در بین بزرگسالان شایع است)

 صحبت بیش از حد در زمان های نامناسب

اختلال بیش فعالی – کم توجهی

اختلال بیش فعالی و کم توجهی ترکیبی

اگر ADHD ترکیبی در فردی تشخیص داده شود، علائم آن منحصراً در دسته های بی توجهی بدون بیش وفعالی و یا بیش فعالی – تکانشی قرار نمی گیرد. ترکیبی از علائم هر دو نوع در این افراد نشان داده می شود. موسسه ملی سلامت روان بیان می کند که در اکثر کودکان، ابتلا به ADHD ترکیبی تشخیص داده می شود، اگرچه یکی از شایع ترین علاٸم در کودکان پیش دبستانی بیش فعالی است.

علت اختلال بیش فعالی و کم توجهی

اختلال ADHD علت مشخصی ندارد، اما عوامل متعددی وجود دارد که مرتبط با این اختلال است. محققان بر این باورند که برخی از این عوامل ممکن است منجر به اختلال ADHD شوند، از جمله ژنتیک، عدم تعادل شیمیایی در مغز، تغذیه نامناسب و آسیب مغزی. اگرچه شایع شده است که ممکن است یک عامل باشد، اما قند باعث ایجاد اختلال ADHD نمی شود. این وضعیت همچنین با محیط بد مدرسه، آلرژی غذایی یا تماشای زیاد تلویزیون ارتباطی ندارد. اگر چه اختلال ADHD قابل پیشگیری یا درمان نیست، اما اگر سریع تشخیص داده شود، ممکن است با یک برنامه درمانی و آموزشی مناسب بتوان علائم بیمار را تحت کنترل قرار داد.

تشخیص اختلال بیش فعالی و کم توجهی

افرادی که مبتلا به ADHD هستند، به طور مداوم علائم بی توجهی و بیش فعالی – تکانشی را نشان می دهند که عملکرد یا تکامل آنها را دچار اختلال می کند. پزشک فرد قبل از ارجاع دادن بیمار به متخصص بهداشت روانی، تست های ADHD جسمانی را انجام می دهد تا از هرگونه احتمالات جسمانی دیگر جلوگیری کند.

راهنمای آماری تشخیصی بیان می کند که تشخیص هر یک از انواع ADHD شرایط خاص خود را دارد. فرد باید دارای حداقل شش علامتی باشد که مربوط به این اختلال است. این یک عامل بزرگ در تشخیص علت انواع اختلال ADHD است.

اختلال بیش فعالی – کم توجهی در کودکان

اختلال بیش فعالی – کم توجهی در کودکان

از آنجا که رشد ذهنی کودکان تکمیل نشده است و مکانیسم های مقابله ای آنها قابل مقایسه با افراد بزرگسال نیست، تاثیری که از اختلالات روانی دریافت می کنند بسیار متفاوت است.

برای کودکان مبتلا به ADHD، تمرکز بر تکالیف مدرسه یا کارهای دیگر کمی دشوار است و ممکن است غالباً به خیال پردازی مشغول شوند، در صورتی که تصور می شود فعالیت های دیگری انجام می دهند. برخی از کودکان مبتلا به ADHD رفتارهای مخربی دارند و به طور کلی نافرمان هستند و در کنار آمدن با دیگران مشکل دارند. کودکانی که با بیش فعالی و تکانشگری دست و پنجه نرم می کنند بیشتر از افراد بزرگسال چالش های رفتاری را تجربه می کنند.

به طور کلی، هر سال حدوداً ۵ تا ۱۱ درصد از کودکان و نوجوانان به ADHD مبتلا می شوند. برای کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD ممکن است به منظور کمک به انطباق محیط کلاس و روش های آزمایش با سبک های یادگیری دانش آموزان امکانات رفاهی خاصی در نظر گرفته شود.

اختلال بیش فعالی – کم توجهی در بزرگسالان

بسیاری از افراد بزرگسالی که با ADHD دست و پنجه نرم می کنند، متوجه نمی شوند که مبتلا به این اختلال هستند. برای تشخیص این نوع اختلال، بسیار مهم است که متخصصان پزشکی یک ارزیابی جامع از جمله بررسی علائم گذشته و فعلی و یک معاینه پزشکی انجام دهند. افراد بزرگسال مبتلا به ADHD معمولاً با دارو، روان درمانی یا ترکیبی از این دو تحت درمان قرار می گیرند. راهکار های کنترل رفتار و مشارکت اعضای نزدیک خانواده نیز ممکن است مفید واقع شود.

هنگامی که کودک مبتلا به ADHD می شود، در بیشتر موارد این اختلال تا بزرگسالی ادامه می یابد. علائم این نوع اختلال ممکن است در سنین بالاتر متفاوت تر باشد. به عنوان مثال، در افراد بزرگسال، بیش فعالی ممکن است به صورت بیقراری شدید نشان داده شود، همیشه مشغول باشند یا دیگران را با رفتار خود خسته کنند.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی اختلال بیش فعالی – کم توجهی پرداختیم اما نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی – کم توجهی برای کنترل علائم خود به مصرف مواد اعتیاد آور روی می آورند که تنها راه درمان و مقابله با عوارض آن درمان و ترک همزمان تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد که کلیه خدمات مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره همراه پرستاری شبانه روزی انجام می گیرد تا بیماران این امکان را داشته باشند بدون تجربه هیچگونه مشکل به درمان خود ادامه دهند.