اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: اختلال دوقطبی با دوره های خلقی خاصی در قطب های مخالف طیف خلق تعریف می شود که در این مقاله به بررسی اختلال دوقطبی چیست؟ خواهیم پرداخت. از مهمترین این طیف خلق ها می می توانیم به دوره شیدایی و دوره افسردگی اشاره نماییم که این دوره های خلقی به همراه علائم فراوانی فراتر از تغییرات خلقی همراه است، از جمله تغییر در شناخت، خواب و رفتار. برخلاف استفاده عامیانه از اصطلاح “دوقطبی” و اشاراتی به این اختلال در فرهنگ عامه، اختلال دوقطبی اغلب توسط افراد به اشتباه درک می شود. اگرچه این اختلال دارای ویژگی خلق و خوی متناوب و متغیر است، اما یک بدخلقی ساده یا غیرقابل پیش بینی نیست. اختلال دوقطبی با دوره های خلقی خاصی در قطبهای مخالف طیف خلق تعریف می شود.

شیدایی و افسردگی از دیگر دوره های خلقی است که به همراه علائم فراوانی از جمله تغییر در شناخت، خواب و رفتار همراه است. اختلال دوقطبی یک اختلال روانی شدید است که گاهی اوقات برای درمان خطرات تهدید کننده زندگی و ایجاد ثبات در افراد نیاز به بستری فرد دارد تا در آینده بتوانند این اختلال را به صورت درمان سرپایی کنترل کنند.

اختلال دوقطبی چیست؟

روانپزشکان از اواسط دهه 1800 در حال تشخیص و درمان اختلال دوقطبی بوده اند. این اختلال با دوره های متغیر خلقی همراه است. در ابتدا “افسردگی شیدایی” نامیده می شد، اصطلاحی که تا به امروز در فرهنگ رایج پابرجا مانده است، اگرچه پزشکان دیگر از این اصطلاح در تشخیص رسمی استفاده نمی کنند. اختلال دوقطبی با وجود حداقل یک دوره خلقی مجزا تشخیص داده می شود. اگرچه اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، دوره های افسردگی یا مختلط را تجربه می کنند، دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) فقط افرادی را ملزم به تشخیص این بیماری می داند که دوره های شیدایی را تجربه کرده باشند.

دوره های شیدایی و افسردگی باعث تغییرات همه جانبه در تفکر و رفتار می شود. افرادی که مبتلا به افسردگی هستند از انرژی روحی و جسمی کمتری برخوردارند، در حالی که افراد شیدایی یا هیپومانیک (دارای جنون خفیف) دارای انرژی بیشتری هستند. شدت ناگهانی یک دوره شیدایی ممکن است ناخوشایند و خطرناک باشد. دوره های شیدایی گاهی به حدی شدید هستند که منجر به بستری شدن در بیمارستان می شوند، به ویژه هنگامی که شامل ویژگی های روان پریشی مانند هذیان یا توهم هستند.

طیف دو قطبی

برخی از افرادی که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تصمیم به نامگذاری و تعریف اختلال دوقطبی گرفتند، آن را به عنوان یک اختلال طیفی در نظر گرفتند، زیرا اختلال دوقطبی بیشتر از آنکه انواع خاص و مجزایی داشته باشد، دارای مراحل مختلفی بود. اگرچه این مفهوم در نحوه تشخیص اختلال دوقطبی منعکس نشده است، اما ممکن است برای برخی از افرادی که سعی دارند درک بهتری از تجربه خود از این اختلال داشته باشند مفید واقع شود. افرادی که دوره ها یا علائم افسردگی بیشتری را تجربه می کنند و بنابراین در پایان محدوده افسردگی طیف قرار می گیرند، ممکن است به اقدامات متفاوت تری نسبت به افرادی که اغلب علائم شیدایی یا هیپومانیا را تجربه می کنند و نیاز به مراقبت بیشتری دارند، نیاز داشته باشند.

انواع اختلال دوقطبی

افراد ممکن است انواع مختلف اختلال دوقطبی را از هم تشخیص ندهند و منظور از اصطلاحاتی مانند اختلال دوقطبی شیدایی، اختلال دوقطبی خفیف و دوقطبی نوع یک در مقابل دوقطبی نوع دو را درک نکنند.

برای بسیاری از افراد، این تمایزها مهم نیستند. اما با دانستن تمایز آنها متوجه خواهیم شد که اختلال دوقطبی نوع یک شدیدتر از اختلال دوقطبی نوع دو است و تفاوت بین آنها به شدت دوره های شیدایی مربوط می شود. دوره های افسردگی شدید خطراتی را به همراه خواهد داشت اما دوره های شیدایی بسیار خطرناک تر از دوره های هیپومانیا (جنون خفیف) هستند.

اختلال دوقطبی نوع یک

اختلال دوقطبی نوع یک شدیدترین نوع اختلال دوقطبی است که با حضور دوره های شیدایی تعریف می شود.

هیچ ضرورتی در مورد دوره های افسردگی وجود ندارد. با این وجود، اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک هر دو دوره شیدایی و افسردگی را تجربه می کنند. دوره های شدید شیدایی با مشکلات و خطرات زیادی همراه است. این مشکلات شامل رفتارهای تکانشی مانند رانندگی بی ملاحظه و بی محابا، زیاده روی در خرج کردن پول و رابطه جنسی ناامن است. گاهی اوقات افرادی که مانیک (مبتلا به جنون و شیدایی) هستند نیز دچار روان پریشی می شوند. آنها ممکن است دچار توهمات شنوایی مانند “شنیدن صداها” شوند یا دچار توهمات بزرگ شوند.

کسی که مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک با ویژگی های روان پریشی است باور دارد که از قدرت های ماوراء طبیعی برخوردار است و بر اساس همین باورها به گونه ای رفتار می کند که خود یا دیگران را در معرض آسیب قرار می دهد. افرادی که علائم شیدایی شدید را تجربه می کنند، معمولاً نیاز به یک دوره کوتاه مدت بستری در بیمارستان دارند تا زمانی که از نظر روحی بهبود یابند و دیگر دچار روان پریشی نشوند.

اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی نوع دو

برای اینکه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو تشخیص داده شوند، باید حداقل یک دوره هیپومانیا یا جنون خفیف و حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده باشند. اگرچه آنها ممکن است در هر دو حالت خلقی روان پریشی را تجربه کنند، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو، بسیار کمتر از افرادی که دارای اختلال دوقطبی نوع یک هستند، دچار روان پریشی می شوند. دوره های هیپومانیک، عملکرد افراد را تحت تاثیر قرار میدهد، اما نه به اندازه دوره های شیدایی. افرادی که دوره های هیپومانیا را تجربه میکنند نیازی به بستری شدن ندارند. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو، از دوره های هیپومانیا به عنوان دوره های مثبت برای افزایش انرژی و خلاقیت یاد می کنند.

جنبه های لذت بخش دوره های هیپومانیا چیزی است که باعث می شود بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی از مصرف داروهایی که اختلال آنها را کنترل می کند اجتناب کنند. با این وجود، دوره های هیپومانیا اغلب با جنبه های ناخوشایندی از قبیل افکار پریشان، اضطراب و آشفتگی همراه هستند. افرادی که چرخه های سریع اختلال دوقطبی نوع دو را تجربه می کنند، معمولاً هر سال دوره های خلقی بیشتری را نسبت به افراد مبتلا به سایر انواع اختلال دوقطبی نوع دو تجربه می کنند.

اختلال خلق ادواری

هنگام در نظر گرفتن تشخیص اختلال خلق ادواری (سیکلوتایمی) در مقابل اختلال دوقطبی، اصلی ترین تفاوت بین این دو اختلال، شدت آنهاست. اختلال خلق ادواری، حتی خفیف تر از اختلال دوقطبی نوع دو است. اگرچه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو دارای دوره های کامل هیپومانیا و افسردگی اساسی هستند، اما افراد مبتلا به اختلال خلق ادواری (سیکلوتایمی) فقط علائم هیپومانیا و افسردگی را دارند.

بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، افراد مبتلا به اختلال خلق ادواری (سیکلوتایمی) دوقطبی هرگز یک حالت خلقی کامل برای آنها تعریف نشده است. آنها حتی ممکن است تشخیص ندهند که یک اختلال زمینه ای دارند و ممکن است تغییرات خلقی خود را به صورت فصلی یا زمینه ای تجربه کنند. اگرچه سیکلوتایمی درمان نشده شدت کمتری نسبت به اختلال دوقطبی نوع یک یا دوقطبی نوع دو درمان نشده دارد، اما ممکن است روابط و شغل فرد را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین ممکن است باعث شود افراد به منظور تنظیم خلق و خوی خود به سوء مصرف مواد روی آورند.

دوره های مختلط

افرادی که یک دوره مختلط دوقطبی را تجربه می کنند، در معرض خطر بیشتری برای بروز رفتارهای تکانشی و خود تخریبی، از جمله خودآزاری و اقدام به خودکشی قرار دارند. اگرچه حالت مختلط اختلال دوقطبی ممکن است یک تناقض به نظر برسد، در واقع برای افرادی که افسرده هستند، انفجار ناگهانی انرژی که باعث تحریک آنها می شود، نسبتاً رایج است. به همین ترتیب، افرادی که علائم شیدایی را تجربه می کنند، ممکن است گاهی اوقات احساس ناامیدی کنند. مسئله ای که باعث خطرناک تر شدن دوره های مختلط می شود این است که افرادی که به شدت افسرده هستند اغلب انرژی یا انگیزه لازم برای عمل به افکار خودکشی را ندارند، در حالی که افرادی که در حالت مختلط قرار دارند بیشتر به افکار افسرده یا ناامید کننده خود عمل می کنند. دوره هایی با ویژگی های مختلط همچنین ممکن است شامل علائم روان پریشی باشند که آنها را حتی خطرناک تر کرده و بیشتر مستلزم بستری شدن در بیمارستان می کند.

نکته ای که ضروری است نسبت به آن آگاهیداشته باشید این است که درمان اختلال دوقطبی، نیازمند دریافت خدمات روان درمانی و روانشناسی تحت نظر متخصصین کلینیک ترک اعتیاد و روانپزشکی آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد.

علائم اختلال دوقطبی

علائم اختلال دوقطبی

علائم اختلال دوقطبی در ابتدا ممکن است نامحسوس باشد. برخی از افراد ممکن است قبل از اینکه علائم خلقی را تجربه کنند، دچار تغییرات شناختی شوند، مانند از دست دادن حافظه دوقطبی. آنها ممکن است متوجه شوند که برای حفظ کردن کلمات یا به خاطر سپردن برنامه ها قبل از اینکه علائم افسردگی یا شیدایی بصورت بارز نمایان شوند، دچار مشکل شده اند. علائم اولیه اختلال دوقطبی اغلب شامل اختلال در چرخه خواب و افزایش تحریک پذیری و بیقراری است. دوره هایی از آنچه برخی افراد مبتلا به این اختلال “خشم دوقطبی” می نامند، اغلب پیش زمینه ای برای یک حالت خلقی دوقطبی کامل هستند.

با ایجاد تغییر در شیمی مغز، افزایش تحریک پذیری ممکن است افراد را وادار به ضربه زدن یا آسیب رساندن به دیگران کند. حملات خشم دوقطبی ممکن است در زمینه افسردگی یا شیدایی رخ دهد. تحقیقات نشان می دهد که افزایش خشم و پرخاشگری در اختلال دوقطبی از تضاد و دوگانگی دوره خلقی فعلی جدا است، اما در دوره های خلقی حاد، به ویژه هنگامی که ویژگی های روان پریشی تجربه می شود، شایع تر است. اگرچه برخی از علائم اختلال دوقطبی مستقل از دوره های خلقی هستند، در بیشتر اوقات، علائم اختلال دوقطبی نشان دهنده یکی از سه حالت خلقی است که شامل افسردگی، شیدایی یا هیپومانیا می شود.

افسردگی

علائم افسردگی دوقطبی بطور کلی با علائم اختلال افسردگی اساسی یکسان است، مگر در صورتی که ویژگی های مختلط وجود داشته باشد. اگرچه بدتر شدن روحیه و افکار ناامید کننده معمولاً به دنبال افسردگی پیش می آید، اما شروع یک دوره افسردگی اغلب در ابتدا با از دست دادن انرژی و تغییر در اشتها، خواب و شناخت نمایان می شود. افرادی که افسرده هستند در تصمیم گیری یا حفظ انگیزه برای انجام فعالیتهای مهم شخصی با مشکلات زیادی مواجه می شوند.

شیدایی

شروع شیدایی دوقطبی اغلب با افزایش سطح انرژی و فعالیت ذهنی نمایان خواهد شد. در مراحل اولیه یک دوره شیدایی، افراد ممکن است متوجه تشویش افکار خود شوند. آنها ممکن است بطور ناگهانی علایق جدیدی را ایجاد کنند که با پیشرفت دوره جنون به رفتار اجباری تبدیل خواهد شد. به عنوان مثال، علاقه جدیدی که در مرحله اولیه یک دوره شیدایی (مانیک) ایجاد می شود، ممکن است به این امر منجر شود که شخصی در مرحله حاد یک دوره شیدایی، هزاران دلار برای اقلام مربوط به آن علاقه هزینه کند.

هیپومانیا

علائم هیپومانیا شبیه علائم شیدایی، اما کمی پیچیده تر است.

بسیاری از افراد در شروع یک دوره هیپومانیا احساس الهام می کنند. آنها ممکن است احساس خلاقیت یا ماجراجویی بیشتری داشته باشند و ناگهان تصمیم بگیرند پروژه جدیدی را شروع کنند. چنین علائم خوشایندی باعث می شود برخی از افراد اختلال دوقطبی خود را بپذیرند حتی اگر به معنی پذیرفتن دوره ها یا علائم خوشایند کمتری باشد. توجه به این نکته ضروری است که همه علائم هیپومانیا خوشایند نیستند، افراد اغلب در حالت هیپومانیا احساس تحریک پذیری، اضطراب یا خارج از کنترل بودن می کنند.

علل اختلال دوقطبی

ممکن است این سوال برای برخی افراد پیش آید “آیا اختلال دوقطبی ژنتیکی است؟” یا “آیا اختلال دوقطبی ارثی است؟” اختلال دوقطبی دارای اجزای ژنتیکی بسیار قوی است. تحقیقات منتشر شده نشان داده است که افرادی که یکی از والدینشان مبتلا به اختلال دوقطبی هستند، 6 برابر بیشتر از سایر افراد با این بیماری دست و پنجه نرم خواهند کرد. در صورتی که هر دو والدین مبتلا به اختلال دوقطبی باشند، این عوارض حتی بیشتر نمایان می شود. مهمترین علل اختلال دوقطبی تفاوت های بیولوژیکی هستند که به ارث برده می شوند. تحقیقات نشان می دهد که اختلال دوقطبی ناشی از تغییر در ساختار و عملکرد مغز است که شامل تغییر در سطح انتقال دهنده های عصبی سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین می باشد. اگرچه عوامل محیطی نمی توانند باعث ایجاد اختلال دوقطبی شوند، اما ممکن است احتمال ابتلا به این اختلال را در فرد افزایش دهند. آنها همچنین ممکن است در شروع آن تاثیر داشته باشند و باعث شوند افراد علائم زودهنگام را تجربه کنند. محرک های دوقطبی شامل استرس، محرومیت از خواب، آسیب روحی و سوء مصرف مواد است.

نحوه تشخیص اختلال دوقطبی

مانند تشخیص سایر اختلالات روانی، متخصصان از طریق انجام یک سری مصاحبه های بالینی اختلال دوقطبی را تشخیص می دهند. آنها ممکن است از یک ابزار غربالگری یا آزمایش دوقطبی با سوالات هدفمند برای تعیین اینکه آیا فرد دارای معیارهای لازم برای تشخیص این اختلال است یا خیر، استفاده کنند.

اختلال دو قطبی در برخی از افراد ممکن است برای اولین بار در طول یک دوره درمان بستری تشخیص داده شود. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک، اغلب پس از اولین دوره جنون در بیمارستان بستری می شوند. کارکنان بیمارستان فرد مشکوک به اختلال دوقطبی را به مدت چند روز تحت نظر قرار داده و مشاهداتی را بر روی او انجام می دهند تا بتوانند بهترین تشخیص را برای افرادی که علائم روان پریشی و خلق و خوی بالا را نشان می دهند تعیین کنند.

هنگامی که فرد به یک دوره افسردگی مبتلا می شود، تشخیص اختلال دوقطبی دشوارتر می شود. متخصصان سلامت روان در فرایند دقیق تشخیص افتراقی شرکت می کنند تا تشخیص دهند آیا فردی که علائم افسردگی را تجربه کرده است آیا تاکنون علائم شیدایی یا هیپومانیا را نیز تجربه کرده است یا خیر. آنها باید تعیین کنند که آیا فرد دوره های خلقی متمایزی را نشان می دهد که نشان دهنده اختلال دوقطبی یا بی ثباتی خلقی کوتاه مدت است، که ممکن است نشان دهنده نوع دیگری از اختلال، مانند اختلال شخصیت باشد.

اختلال دوقطبی چیست؟

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به اختلال دوقطبی هستند؟

عوامل خطر برای ابتلا به اختلال دوقطبی شامل موارد زیر است:

 سابقه خانوادگی ابتلا به اختلال دوقطبی یا سایر اختلالات خلقی

 تجربیات اولیه که بر عملکرد مغز تاثیر می گذارد، مانند ضربه به سر

 آسیب های وارد شده به فرد در دوران کودکی یا بزرگ شدن در یک خانه سست و دمدمی یا خشن

 روی آوردن به سوء مصرف مواد در اواخر دوران کودکی یا اوایل نوجوانی

 کم خوابی، به ویژه کم خوابی مزمن

سخن پایانی

سوء مصرف مواد ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در مغز شود که ممکن است باعث شروع اختلال دوقطبی شود. با این وجود، بعید است که افراد بدون داشتن عوامل خطر ژنتیکی یا بیولوژیکی دچار این اختلال شوند، حتی اگر چندین عامل خطر محیطی وجود داشته باشد. اگر افراد سال ها با علائم اختلال دوقطبی درمان نشده دست و پنجه نرم کنند، تا زمانی که تحت درمان قرار نگیرند، به احتمال زیاد دوره های روحی بدتری را تجربه خواهند کرد. آنها همچنین در معرض خطر ابتلا به اختلالات همزمان مانند اختلالات مصرف مواد قرار خواهند گرفت.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اختلال دوقطبی درمان نشده به همراه اعتیاد به مواد مخدر و الکل دست و پنجه نرم می کنید و قصد ترک اعتیاد دارید، مشاورین و متخصصین مرکز ترک اعتیاد آکسون آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. کارشناسان مرکز ترک اعتیاد آکسون گزینه های درمانی یکپارچه را برای افرادی که دارای اختلالات روانی همزمان و اختلالات مصرف مواد هستند ارائه می دهد. با کارشناسان ما در کلینیک ترک اعتیاد آکسون تماس بگیرید تا در مورد گزینه های درمانی تخصصی و نحوه شروع کار در راه رسیدن به بهبودی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

درمان اعتیاد در افراد سالمند

درمان اعتیاد در افراد سالمند

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: تشخیص اعتیاد در سالمندان نه تنها امری دشوار است، بلکه افراد بالای 65 سال مبتلا به اعتیاد، ممکن است سن گرایی (رفتار و مقررات مخالف با سالمندان) را در میان افراد جامعه، عزیزان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تجربه کنند. اعتیاد با هیچکس تعارف ندارد و برای هیچ کسی تبعیض قائل نمی شود، اما درک اجتماعی ممکن است تفاوت قاٸل شود. در مطالعاتی که اخیرا انجام شده است، تقریبا 400 شرکت کننده مورد بررسی قرار گرفتند تا دید مردم نسبت به افراد سالمند و اعتیاد آنها به الکل و مواد را تحت نظر قرار دهند. زمانی که اکثریت افراد به سن جمعیتی که بیشتر تحت تاثیر اعتیاد قرار می گیرند فکر می کنند، معمولاً سوء مصرف مواد را با افراد جوان مرتبط می دانند. در حقیقت، بر طبق نظرسنجی انجام شده، 51 درصد از شرکت کنندگان معتقد بودند که بزرگسالان جوان (سنین 20 تا 35 سال) بیشتر تحت تاثیر اعتیاد به مواد مخدر و الکل قرار می گیرند. حتی 36.7 درصد از شرکت کنندگان بالای 54 سال معتقدند که، بزرگسالان جوان بیشتر با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند. به همین جهت در این مقاله به بررسی درمان اعتیاد در افراد سالمند خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: ترک اعتیاد

با این وجود، بر طبق مطالعات اخیر که در مجله بهداشت عمومی آمریکا منتشر شده است، جوانان تنها گروه سنی نیستند که با اعتیاد به الکل و مواد مخدر دست و پنجه نرم می کنند. مسکن های مخدر و الکل، یکی از دو ماده ای است که افراد بالای 65 سال به سوء مصرف آنها مبتلا می شوند.

زمانی که سخن از سوء مصرف مواد و درمان اعتیاد به میان می آید، سالمندان نادیده گرفته می شوند. بر اساس نظرسنجی انجام شده، 33.5 درصد از شرکت کنندگان اظهار داشتند که دلیل آنها این است که زمانی که سخن از اعتیاد به میان می آید، افراد سالمند به عنوان افراد مبتلا به شمار نمی روند که نیاز به صحبت در مورد آنها باشد. به همین دلیل، رسانه ها و جامعه تمرکز خود را بر نسل ها و گروه های جوانتر قرار می دهند. از میان شرکت کنندگان بالای 54 سال، 27 درصد (از 128 شرکت کننده) معتقد بودند که رسانه ها، شهروندان سالمند را از بحث درباره درمان اعتیاد منع می کنند.

تشخیص اعتیاد در سالمندان نه تنها دشوار است، بلکه افراد بالای 65 سال که با اختلال مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنند، اغلب با مشکلات مربوط به سن گرایی در میان افراد جامعه، عزیزان و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی خود مواجه خواهند شد. به دلیل سهل انگاری ناشی از افزایش سن و عوارض ناشی از سالمندی، ممکن است افراد بالای 65 سال حتی از وجود اعتیاد به مواد اطلاع نداشته باشند.

درمان اعتیاد در افراد سالمند

درمان اعتیاد در افراد سالمند

داستان ابتلا به اعتیاد هر کس متفاوت است، نحوه مبتلا شدن به اعتیاد فرد به یک ماده به همان اندازه منحصر به فرد است. اما در بیشتر موارد، افراد جوان یا حتی نوجوانان در پارتی و مهمانی های شبانه به مواد مخدر یا الکل اعتیاد پیدا می کنند. به عبارت دیگر، نوجوانان و جوانان اغلب سوء مصرف داروهای غیرقانونی، مسکن های مخدر و الکل را انتخاب می کنند، در حالی که سالمندان اغلب داروهای مسکن تجویز شده را برای کنترل دردهای مزمن مصرف می کنند. آنها همچنین ممکن است داروها را با هم ترکیب کرده و یا دوز بیشتری از آنچه پزشک تجویز کرده است را مصرف کنند، یا ممکن است میزان دوز اولیه را فراموش کرده باشند و یا به خود درمانی بپردازند.

همچنین برخی از سالمندان هستند که در جوانی به صورت تفریحی مواد مصرف کرده و حتی با افزایش سن نیز مبتلا به اعتیاد شده اند. در موارد دیگر، یک سالمند ممکن است قبلاً تحت درمان اعتیاد قرار گرفته باشد و با افزایش سن و افزایش استرس دچار عود شود و به مصرف مواد مخدر روی آورد. سالمندان نیز ممکن است به انتخاب خود به سوء مصرف مواد روی آورند، ممکن است تصور کنند اکنون که بازنشسته شده اند، ارزش خود را از دست داده اند و زمان بیشتری در اختیار دارند. اعتیاد معمولا زمانی پیشرفت خواهد کرد که فرد با فقدان ساختار و مسٸولیت مواجه شود، برخی از افراد سالمند زمانی که بازنشسته می شوند و کاری برای سرگرم شدن و پر کردن اوقات فراغت خود نمی یابند، به جای جستجوی روش های جایگزین به منظور مقاله با شرایط خود، به سوء مصرف مواد روی می آورند.

اما نکته ای باید در نظر داشته باشید این است که تفاوتی ندارد دلایل اعتیاد شما چی باشد، درمان اعتیاد چه برای سالمندان و چه برای جوانان نیازمند دریافت خدمات درمانی و مراقبتی تحت نظر متخصصین می باشد به همین جهت بهترین روش درمان، ترک اعتیاد تحت نظر تیم روانشناسی و روانپزشک متخصص ترک اعتیاد، کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد.

اگرچه ترکیب داروهای آرامبخش و مسکن های مخدر تجویز شده توسط پزشک هرگز ایده خوبی نبوده، اما افراد بالای 65 سال در صورت ابتلا به سوء مصرف مواد مخدر و الکل در مقایسه با افراد جوانتر، بیشتر در معرض بیماری های خطرناک قرار خواهند گرفت. معمولاً برای افراد سالمند داروهای متعددی برای بیماری های مختلف تجویز می شود، ترکیب این داروها و مواد مخدر ممکن است باعث ایجاد اختلالات عمدی یا غیر عمدی شود که منجر به اوردوز یا آسیب به اعضای بدن خواهد شد. ترکیب کردن مسکن های تجویز شده با الکل نیز افراد مسن را در معرض خطر اوردوز و یا افزایش یا کاهش بیماری مزمن قرار می دهد.

حتما مطالعه کنید: اوردوز چیست؟

جامعه پزشکی تا حدودی از اپیدمی مواد مخدر آگاهی بیشتری پیدا کرده است و در نتیجه نیاز بیشتری به احتیاط در تجویز مسکن های مخدر به ویژه برای بیماران بالای 65 سال تشخیص داده است. بر اساس دستورالعمل های جدید، مسکن های مخدر باید برای مدت کوتاهی تجویز شود و فقط برای تسکین دردهای حاد مانند درد های ناشی از عمل جراحی استفاده شود. دستورالعمل های جدید لزوماً به سالمندانی که دهها سال است از این مسکن ها استفاده می کنند، رسیدگی نخواهد کرد. افرادی بالای 65 سال که مبتلا به اختلال مصرف مواد هستند ممکن است متوجه نشوند که به اعتیاد مبتلا شده اند.

سالمندانی که از اعتیاد خود اطلاع دارند، ممکن است برای اقدام به درمان اختلال مصرف مواد خود احساس شرم یا خجالت کنند. طبق نظرسنجی، 59.5 درصد از شرکت کنندگان گزارش دادند که سالمندانی که می دانستند دچار اختلال مصرف مواد شده است، به دنبال درمان اعتیاد خود نیستند. داشتن اعتیاد در پایان عمر (به ویژه اگر اولین بار است که سالمند مبتلا به اعتیاد شده باشد) ممکن است برای فردی که در مورد سن خود آگاهی دارد، شرم آور باشد.

درمان اعتیاد در افراد سالمند

نحوه درمان اعتیاد در افراد سالمند

همانطور که پیش تر گفتیم، نحوه ابتلا به اعتیاد در افراد سالمند متفاوت است، درمان اعتیاد نیز برای افراد بالای 65 سال نیز متفاوت است. درمان اعتیاد افراد سالمند اغلب موثر واقع خواهد شد، اما روش های درمانی تخصصی برای افراد سالمند وجود دارد. به عنوان مثال، گروه های حمایتی ویژه سالمندان مبتلا به اعتیاد به منظور ایجاد انگیزه در همسالان خود و حمایت از افرادی که با اختلالات و مشکلات مشابهی دست و پنجه نرم می کنند، تشکیل می شود. در یک گروه حمایتی که متشکل از تمامی سنین می باشد، سالمندان ممکن است احساس کنند که به عنوان والدین یا حتی پدربزرگ و مادربزرگ در این گروه شرکت داده شده اند تا به جای دریافت کمک برای درمان اعتیاد خود، نقش کمک به دیگران را ایفا کنند.

برای درمان اعتیاد سالمندان ممکن است از روش های مشابه مانند نظریه رفتاری شناختی استفاده شود، اما گروه ها اغلب برای ایجاد فضای شخصی تر کوچکتر خواهند شد. علاوه بر احساس شرمساری و یا خجالت در فرایند درمان، یک سالمند همچنین ممکن است دچار کاهش قدرت شنوایی و بینایی شود. با داشتن گروه درمانی کوچکتر، به افراد سالمند این امکان داده خواهد شد تا احساس کنند که به میل و درخواست خود شرکت داده شده اند. کلینیک ها اغلب باید از میزان صدای بلند و سرعت صحبت کردن خود اطلاع داشته باشند و هرگونه جزوه یا نوشته ای، باید با سایز بزرگتر از حد معمول چاپ شود. سالمندان نسبت به افراد جوان تر تمایل بیشتری به ترک اعتیاد دارند و در طول درمان بیشتر در جلسات مربوطه شرکت می کنند. با این وجود، افراد بالای 65 سال هنوز هم با درمان و بهبودی از اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند. آنها هنوز ترس بسیار زیادی از تنهایی و پیری دارند. این احساسات اغلب ممکن است روند بهبود افراد سالمند را با مشکل مواجه کند، بنابراین ایجاد یک شبکه پشتیبانی قدرتمند از اهمیت فراوانی برخوردار است. درمان به صورت بستری در مرکز ترک اعتیاد اغلب بهترین روش درمانی اعتیاد برای سالمندان است، زیرا سالمندان عوارض بیشتری را در طول فرآیند سم زدایی تجربه خواهند کرد.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی درمان اعتیاد در افراد سالمند پرداختیم، اما باید بدانید که اگرچه سم زدایی پزشکی به دلیل ایجاد عوارض مختلف مانند تشنج و کم آبی بدن برای تمامی سنین توصیه می شود، افراد سالمند بیشتر در معرض خطر عوارض تهدید کننده زندگی در طول فرایند سم زدایی قرار دارند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان که بالای 65 سال سن دارند و با اختلال مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنند، مشاورین و درمانگران کلینیک ترک اعتیاد آکسون، آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. شما مجبور نیستید به تنهایی اقدام به ترک اعتیاد کنید، با یکی از کارشناسان ما تماس بگیرید و در مورد روش های درمان با آنها صحبت کنید.

تاثیر کوکائین بر نوسانات خلقی

تاثیر کوکائین بر نوسانات خلقی

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: کوکائین، محرک بسیار اعتیادآوری است که اعتیاد به آن عوارض بسیار مخربی بر سلامت روانی و جسمانی مصرف کننده دارد که با توجه به شدت آنها، تنها روش صحیح مقابله با این عوارض، ترک کوکائین، تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در مرکز ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران می باشد. مصرف کوکائین، تاثیرات روانی متعددی بر سلامت مصرف کننده وارد می کند که در این مقاله به بررسی تاثیر کوکائین بر نوسانات خلقی خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: ترک کوکائین

همانطور که پیش تر گفتیم، یکی از عوارض جانبی مصرف مواد مخدر به ویژه کوکائین، تغییرات خلقی است. نشانه های مصرف کوکائین شامل علاٸم جسمی، روحی، عاطفی و مالی می شود که همه اینها ممکن است بر روحیه فرد تاثیر بگذارد. مصرف کوکائین از طریق روش های مختلفی مانند کوتاه مدت و بلند مدت بر زندگی فرد تاثیر خواهد گذاشت.

تاثیر کوکائین بر نوسانات خلقی

مصرف کوکائین موجب افزایش میزان انتقال دهنده های عصبی که بین سلول های مغز (نورون) شما فرستاده می شود، خواهد شد. انتقال دهنده های عصبی، سیگنال های شیمیایی هستند که سلول های عصبی از آنها برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند. مصرف کوکائین موجب افزایش انتقال دهنده های عصبی دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین می شود.

زمانی که کوکائین از طریق استنشاق و بینی وارد بدن می شود، به سرعت توسط رگ های خونی کوچک سینوس جذب می شود. سپس این ماده مخدر از طریق جریان خون به قسمت های مختلف بدن از جمله مغز فرستاده می شود. زمانی که سلول های عصبی، کوکائین را دریافت کردند، با متوقف کردن تجزیه انتقال دهنده های عصبی، میزان آن را افزایش می دهد. این روند همان چیزی است که منجر به اثرات سرخوشی ناشی از مصرف کوکائین می شود.

اثرات عاطفی مصرف کوکائین

تاثیرات تغییر دهنده خلق و خو ناشی از مصرف کوکائین معمولاً بیشتر از علائم جسمی و روحی خود را نشان می دهد. در کوتاه مدت، مصرف کوکائین باعث تغییرات خلقی و همچنین سرخوشی می شود، بنابراین یکی از علاٸم شایع کسی که برای اولین بار کوکائین را تجربه می کند، تغییرات بی دلیل خلق و خو و پر حرفی او می باشد. این تغییرات، به دلیل افزایش غیر طبیعی انتقال دهنده های عصبی در مغز بوجود می آید.

حتما مطالعه کنید: کوکائین چیست؟

به مرور زمان، این انتقال دهنده های عصبی به اتمام می رسند و مغز قادر نیست آنها را به سرعت تولید کند تا بتواند روحیه طبیعی فرد را حفظ کند. هنگامی که مغز تلاش می کند تا حالت خلقی فرد را اصلاح کند، همین عدم وجود انتقال دهنده های عصبی باعث تغییر روحیه می شود. نمایان شدن این علائم چند روز تا چند هفته طول خواهد کشید. برخی از متداول ترین علائم عبارتند از:

 افزایش ناگهانی روحیه و سرخوشی بالا

 افزایش میزان انرژی

 بیش از حد خوابیدن (Hypersomnia)

 بی خوابی (مشکل خواب)

 از دست دادن اشتها

 کاهش وسعت توجه

 اضطراب

 نوسانات احساسی

 توهم و پارانویا (بدگمانی)

 کج خلقی و عصبانیت

 رخوت(بی حالی) و درون گرایی

حتما مطالعه کنید: اختلال اضطراب چیست؟

تاثیر کوکائین بر نوسانات خلقی

نوسانات خلقی ناشی از مصرف کوکائین

کوکائین، ممکن است باعث ایجاد تغییر در خلق و خو در هنگام مصرف فردی و ترک مصرف شود. فردی که کوکائین مصرف می کند، در صورت عدم وجود این ماده مخدر در بدن خود ممکن است علائم ترک را تجربه کند. علائم ترک کوکائین شامل موارد زیر است:

 پریشانی و رفتارهای ناآرام

 حالت افسردگی

 خستگی

 احساس کلی ناراحتی

 افزایش اشتها

 کند شدن فعالیت

 رویاهای آشفته و ناخوشایند

نیمه عمر کوکائین حدود یک ساعت است. نیمه عمر کوتاه به این معنی است که بدن ظرف مدت پنج ساعت شروع به سم زدایی کوکائین می کند. سپس، معمولا علائم ترک شروع می شود. تنها با چند بار مصرف کوکائین ممکن است علائم ترک خود را نشان دهند. بسیاری از این علائم، مانند خستگی و رویاهای ناخوشایند و آشفته، ممکن است تا مدتها پس از مصرف مواد مخدر بر روحیه فرد تاثیر بگذارد.

آیا مصرف کوکائین بطور دائمی بر روحیه فرد تاثیر می گذارد؟

پرهیز از مصرف کوکائین باعث می شود تعادل انتقال دهنده های عصبی به حالت طبیعی برگردد و در نتیجه ممکن است تغییرات خلقی نیز از بین برود. اجتناب از مصرف کوکاٸین برای برخی افراد بسیار دشوار است زیرا علائم ترک ممکن است بسیار شدید باشد. بعضی اوقات افراد فقط برای جلوگیری از بروز علائم ترک، به مصرف کوکائین ادامه می دهند. یک برنامه درمانی سازمان یافته و مرتب موجب کاهش وسوسه مصرف مداوم کوکائین به منظور کاهش علائم ترک خواهد شد.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی تاثیر کوکائین بر نوسانات خلقی پرداختیم و برخی از مهمترین اثرات عاطفی مصرف کوکائین را بررسی کردیم، اما باید توجه داشته باشید همانطور که در ابتدای مقاله گفتیم، تنها راه مقابله با این عوارض، ترک کوکائین، تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در کلینیک ترک اعتیاد آکسون به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد شبانه روزی تهران می باشد.

تاثیر مصرف ماری جوانا بر آلزایمر

تاثیر مصرف ماری جوانا بر آلزایمر

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: ماری جوانا از پرمصرف ترین محرک ها در سراسر جهان می باشد که سوء مصرف آن عوارض و اثرات متعددی برای مصرف کنندگان به همراه خواهد داشت که در این مقاله به بررسی تاثیر مصرف ماری جوانا بر آلزایمر خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: ترک ماری جوانا

تاثیر مصرف ماری جوانا بر آلزایمر

آلزایمر بیماری است که افراد را تحت تأثیر قرار می دهد.

با افزایش سن، بیماری آلزایمر بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. بسیاری تصور می کنند که ماری جوانا یک روش درمانی احتمالی برای بیماری آلزایمر می باشد. اما برخی دیگر نیز تصور می کنند که ماری جوانا ممکن است باعث بیماری آلزایمر شود. در این مقاله مروری خواهیم داشت بر این بیماری و همچنین نکات مهمی که در مورد ارتباط بین ماری جوانا و آلزایمر وجود دارد.

حتما مطالعه کنید: ماری جوانا چیست؟

بیماری آلزایمر چیست؟

آلزایمر، بیماری مغزی است و سبب از دست دادن حافظه و ایجاد اختلال شناختی می شود و علت اصلی زوال عقل در سالمندان است. زوال عقل نیز، به از دست دادن توانایی های شناختی، مشکلات مرتبط با حافظه اشاره دارد که فعالیت ها و امور مختلف زندگی روزمره فرد را دچار اختلال می کند. با وجود اینکه شیوع زوال عقل در سالمندان بیشتر است، اما جزء روند طبیعی پیری به شمار نمی رود. علی رغم این واقعیت که آلزایمر در درجه اول مربوط به سالمندان است، اما احتمال ابتلا به آلزایمر زودرس در افراد کمتر از 65 سال نیز وجود دارد. آلزایمر یک بیماری است که به مرور زمان وخیم تر می شود، بنابراین ممکن است علائم این بیماری به آرامی شروع شده و شناسایی آن کمی دشوار باشد، اما با گذشت زمان بدتر خواهد شد.

علاٸم آلزایمر با کاهش حافظه خفیف شروع می شود و با گذشت زمان و پیشرفت مراحل بعدی، ارتباط با دیگران برای فرد دشوار شده و عملکرد او نیز ضعیف می شود. همچنین به عنوان ششمین علت اصلی مرگ و میر محسوب می شود. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی و تایید شده ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما راه حل هایی برای کاهش علائم وجود دارد و تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد.

تاثیر مصرف ماری جوانا بر آلزایمر

ماری جوانا، محرکی است که معمولا بصورت تفریحی مصرف می شود، اما آیا مصرف ماری جوانا باعث بیماری آلزایمر می شود؟

این سوالی است که ذهن بسیاری از افراد را به خود مشغول کرده است، به ویژه بر اساس مطالعه ای که در سال گذشته منتشر شد و نشان می دهد که ماری جوانا ممکن است حساسیت به آلزایمر را افزایش دهد. این مطالعه در مجله “بیماری آلزایمر” منتشر شد و نشان داده است که افراد مبتلا به اختلال در مصرف ماری جوانا، در مقایسه با گروه کنترل که ماری جوانا مصرف نکرده اند، جریان خون را تقریباً در تمام نقاط مغز کاهش داده اند.

این تحقیق نشان داد که در منطقه هیپوکامپ مغز به دلیل مصرف ماری جوانا، بیشترین کاهش جریان خون روی داده است. هیپوکامپ بخشی از مغز است ک مسٸولیت حافظه و یادگیری را بر عهده دارد و و اولین ناحیه از مغز است که تحت تاثیر بیماری آلزایمر قرار می گیرد. با مصرف ماری جوانا، جریان خون در مغز و همچنین میزان اکسیژن مورد نیاز سلول های مغز کاهش می یابد، که ممکن است به بافت های مغز آسیب برساند و در نتیجه به مرگ منجر شود.

تاثیر مصرف ماری جوانا بر آلزایمر

محققان معتقدند که ماری جوانا همچنین برخی از فعالیت های مغز را که مانع از شکل گیری خاطرات می شود، مسدود می کند. نتایج این مطالعات به طور قطعی نشان نمی دهد که مصرف ماری جوانا باعث بیماری آلزایمر می شود، اما باید مصرف کنندگان ماری جوانا کمی دچار تردید شوند.

برخلاف شواهد موجود که ارتباط بین ماری جوانا و آلزایمر را نشان می دهد و با احتساب ماری جوانا به عنوان یک عامل موثر در توسعه بیماری آلزایمر، جامعه پزشکی هنوز در حال بررسی ارتباط احتمالی ماری جوانای پزشکی با آلزایمر است.

تحقیقاتی که در طی سالها انجام شده، نشان می دهد که میزان کمی از اجزای THC موجود در ماری جوانا ممکن است بر علائم و پیشرفت آلزایمر تاثیر بگذارد. با این وجود، در حال حاضر شواهدی وجود ندارد که نشان دهنده این باشد که ماری جوانا قادر به جلوگیری از پیشرفت این بیماری است. آنچه از لحاظ ماری جوانای پزشکی و آلزایمر امکان پذیر است این است که می تواند به مدیریت و کنترل علائم رفتاری بیماری آلزایمر مانند پرخاشگری، در صورت تشخیص بیماری در فرد کمک کند.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی تاثیر مصرف ماری جوانا بر آلزایمر پرداختیم و آن را از دیدگاه پزشکی بررسی کردیم، اما نکته ای که باید نسبت به آن آگاه باشید این است که مصرف ماری جوانا به هر میزان، عوارض روانی و جسمانی متعددی برای مصرف کنندگان به همراه خواهد داشت و از آنجایی که مکانیزم اثرگذاری آن تاثیر مستقیم بر سیستم عصبی است، تنها راه مقابله با آن ترک ماری جوانا، تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد.

عوارض هروئین بر قلب

عوارض هروئین بر قلب

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: اعتیاد به هروئین، عوارض روانی و جسمانی متعددی برای مصرف کننده به همراه دارد که از مهمترین آنها می توانیم به تاثیر و عوارض هروئین بر قلب بپردازیم. بطور کلی باید بدانید که هروئین، مخدری بسیار اعتیاد آور است که اعتیاد به آن بر تمام قسمت های بدن مصرف کننده اثرات مخربی وارد می کند که در این مقاله به بررسی عوارض هروئین بر قلب خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: ترک هروئین

هروئین چیست؟

هروئین مخدری بسیار اعتیاد آور است که به روش های مختلفی همچون استنشاق و تزریق مورد سوء مصرف قرار می گیرد. بعد از مصرف، هروئین به گیرنده های مواد مخدر در مغز متصل شده و باعث تجمع دوپامین در مغز می شود. دوپامین احساس سرخوشی را در فرد ایجاد می کند و پس از آن، یک دوره آرامش عمیق برای او فراهم می کند. همانطور که پیش تر گفتیم، هروئین، علاوه بر ایجاد سرخوشی زیاد، عوارض خطرناک و حتی کشنده ای برای مصرف کننده به همراه دارد که از مهمترین و متداول تریم آنها می توانیم به یبوست، ایجاد اختلالات روانی مختلف، احتباس ادرار و اوردوز اشاره نماییم.

حتما مطالعه کنید: اوردوز چیست؟

عوارض هروئین بر قلب

قلب و رگ های خونی، مهمترین بخش سیستم گردش خون می باشند که مهمترین وظیفه آن، انتقال اکسیژن و مواد مغذی و تنظیم دمای بدن و محافظت از فرد در برابر عفونت می باشد. مصرف هروئین به روش های متعددی، بر قلب بیمار تاثیر می گذارد و به دنبال آن سیستم قلبی عروقی را دچار اختلال خواهد کرد. از آنجایی که هروئین، حاوی آلاینده ها و سمومی است که قصد ورود به جریان خون را ندارند. زمانی که فرد این مواد را تزریق می کند، رگ ها و جریان خون در سیستم قلبی عروقی وی مسدود خواهد شد.

از سوی دیگر، کسانی که در طولانی مدت هروئین مصرف می کنند، بیماری ها و پیامدهای مشابهی را نیز تجربه می کنند و بدیهی است که بیماران اعتیاد به هروئین با سابقه خانوادگی بیماری قلبی، بیشتر در معرض ابتلا به چنین مواردی قرار دارند. اما نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که اعتیاد به هروئین، عوارض متعددی دارد که بخشی از مهمترین آنها بیماری قلبی است که تنها راه مقابله با آن، ترک هروئین تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانپزشکی در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد.

عوارض هروئین بر قلب

سایر روش های تاثیر هروئین بر قلب عبارتند از:

همانطور که اشاره کردیم، هروئین ممکن است منجر به ایجاد اختلالاتی در عملکرد قلب شود. بیماران اعتیاد ممکن است دچار مشکل در انقباض قلب شوند، مخصوصا زمانی که هروئین را با بنزودیازپین هایی همچون آلپرازولام ترکیب کنند.

کاهش ضربان قلب، برای مصرف کنندگان بسیار رایج است که ممکن است باعث ناتوانی بیمار در انجام فعالیت های بدنی شود زیرا ضربان قلب این توانایی را ندارد که در صورت نیاز با ورزش افزایش یابد. گشاد شدن رگ های خونی، باعث افت فشار خون می شود و گشاد شدن عروق با استفاده از مواد افیونی رخ می دهد. التهاب پوشش داخلی قلب، عفونت دریچه قلب و ساختارهای قلب است و می تواند کشنده باشد.

باید بدانید که مواد مخدر از جمله هروئین، تاثیرات بسیار مخربی بر جنبه های مختلف زندگی بیمار دارد که از مهمترین آنها می توانیم به تاثیرات مخرب آن بر قلب و سلامت جسمی وی و حتی روابط، مسائل مالی و موارد دیگر اشاره نماییم. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنید، همین امروز با کارشناسان ما در مرکز ترک اعتیاد آکسون به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران تماس بگیرید.

اختلال اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: باید بدانید که اضطراب با احساسات عادی، عصبی بدون یا نگران بودن بکلی تفاوت دارد و معنای آن ترس بیش از حد و معمولاً غیرمنطقی است. احساس اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطرابی نه تنها از بین نمی رود بلکه ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. به همین جهت شناخت و آگاهی از آن می تواند کمک بسیاری به شما کند به همین جهت در این مقاله به بررسی اختلال اضطراب چیست؟ خواهیم پرداخت.

اختلال اضطراب چیست؟

اگرچه استرس طبیعی ممکن است باعث ترس فرد از یک موقعیت شود، فرد مبتلا به اضطراب ممکن است ترس و اجتناب از یک موقعیت را که خطر کمی دارد و یا اصلاً تهدید کننده نیست، تجربه کند. عموما اختلال اضطراب با احساسات طبیعی خشم و یا نگرانی بسیار تفاوت دارد و شامل ترس بیش از حد و غیرمنطقی می باشد.

انواع اختلالات اضطرابی

احساس اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطرابی نه تنها از بین نمی رود بلکه ممکن است با مرور زمان بدتر شود.

اختلال اضطرابی، علائم مختلفی دارد که این علائم می تواند تاثیرات متعددی بر فعالیت های روزانه مانند شغل، مدرسه و روابط بیمار بگذارد. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس که هر یک از این اختلالات، ترس و علائم منحصر به فرد خود را دارد.

اختلال اضطراب فراگیر

بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، درطی فعالیت های روزمره خود، اضطراب شدیدی را نشان می دهند که روزانه تقریبا به مدت حداقل 6 ماه طول خواهد کشید.

این نوع اضطراب، از عوامل مختلفی مثل سلامت شخصی، کار، تعاملات اجتماعی و شرایط زندگی روزمره ایجاد شود. اضطراب فراگیر باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در تعاملات اجتماعی، مدرسه و شغل فرد می شود و برخی از مهمترین علائم اختلال اضطراب فراگیر عبارتند از:

 خستگی زودرس از لحاظ ذهنی و جسمی

 تلاش برای کنترل احساس نگرانی

 مشکل در تمرکز

 مشکلات خواب

 تحریک پذیری

 تنش عضلانی

 کج خلقی

اختلال اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی

بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، بطور کلی از موقعیت های اجتماعی ترس و هراس دارند که ممکن است خودشان از این مسٸله احساس شرمندگی کنند. آنها نگران آن هستند که اقدامات مرتبط با اضطراب آنها توسط دیگران منفی تلقی شود و باعث شود که فرد احساس خجالت کند. این نگرانی اغلب باعث می شود افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از حضور در مکان های عمومی یا رویداد های اجتماعی اجتناب کنند. بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است از موارد زیر ترس داشته باشند:

 فضاهای بسته

 فضاهای باز وسیع

 حمل و نقل عمومی

 رفتن در مکان های شلوغ

 به تنهایی از خانه بیرون آمدن

اختلال هراس یا وحشت زدگی

بیماران اختلال هراس، دچار حملات ناگهانی و مکرر می شوند که بطور معمول این حملات، چند دقیقه یا بیشتر طول می کشد. حملات پانیک با ترس از دست دادن کنترل طبقه بندی می شوند، حتی زمانی که هیچ خطر واقعی وجود ندارد. افراد مبتلا به اختلال هراس اغلب سعی می کنند با اجتناب از مکان ها، موقعیت ها یا رفتارهایی که به حملات پانیک منجر می شوند، از هرگونه حمله اضطرابی در آینده جلوگیری کنند. یک فرد مبتلا به اختلال هراس ممکن است دلسرد و ناامید شود زیرا قادر به انجام کارهای معمولی خود از قبیل رفتن به محل کار، رفتن به فروشگاه مواد غذایی یا حتی رانندگی کردن نیست. درمان اضطراب به افراد در جلوگیری از حمله اضطرابی کمک خواهد کرد. علائم اختلال هراس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 لرزش یا لرزیدن

 احساس سرنوشت حتمی

 احساس خارج از کنترل بودن

 تنگی نفس، احساس خفگی

افزایش ضربان قلب و تعریق

فوبیای خاص

فوبیا، ترس شدید یا نفرت از برخی اشیا یا شرایط خاص است.

اگرچه برخی از موقعیت ها ممکن است جزء ترس های منطقی به شمار روند، اما فردی که دارای اختلال اضطراب هراسی خاص است، دارای میزانی از ترس است که با خطر واقعی ناشی از موقعیت یا شیء مطابقت ندارد. علائم فوبیای خاص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 نگرانی غیرمنطقی یا بیش از حد در مورد یک شیء یا موقعیت ترسناک

 اجتناب از شیء یا موقعیت ترسناک

 اضطراب شدید هنگام روبرو شدن با موقعیت ترسناک

 تنگی نفس

 تعریق و افزایش ضربان قلب

 هراس های رایج شامل ترس از پرواز، ارتفاع، حیوانات خاص، مشاهده خون یا تزریق آمپول است.

اختلال اضطراب چیست؟

اختلالات اضطرابی طولانی مدت

برخی از انواع دیگر اختلالات اضطرابی وجود دارند که وقتی فردی به این نوع اختلال مبتلا می شود برای مدت طولانی با فرد باقی می مانند. بسیاری از انواع اضطراب های طولانی مدت از دوران کودکی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می یابد.
نمونه هایی از اختلالات اضطرابی بلند مدت عبارتند از:

 آگورافوبیا، ترس از حمله پانیک در یک مکان عمومی که تصور می کنند فرار کردن امری شرم آور یا دشوار است.

 اضطراب ناشی از ابتلا به یک بیماری. به طور کلی این اضطراب در زمان ابتلا به بیماری هایی مانند بیماری های قلبی ایجاد می شود.

علل اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی ممکن است از طریق تجربیات زندگی مانند حوادث آسیب زا ایجاد شوند، اما ژنتیک نیز در ای زمینه نقش مهمی را ایفا می کند. برای برخی از افراد، اضطراب ممکن است با مسائل اساسی بهداشتی مرتبط باشد. برای برخی از افراد، اضطراب ممکن است با یک بیماری زمینه ای مانند بیماری قلبی، دیابت، سوء مصرف مواد، سندرم روده تحریک پذیر، ترک الکل یا مواد مخدر و مشکلات تیروئید مرتبط باشد. اگرچه اضطراب علت های مختلفی دارد، اما محققان دقیقاً نمی دانند علت اصلی ایجاد این اختلال در افراد چه چیزی است. مانند بسیاری از انواع اختلالات روانی، آنها از ترکیب تغییرات شیمیایی در مغز و همچنین استرس های محیطی و ژنتیک نشات می گیرند.

علائم اختلالات اضطرابی

بیمار مبتلا به اختلال اضطرابی، ضربان قلب سریع و تنفس به همراه تعریق را تجربه می کند. ممکن است احساس سنگینی و سفتی در قفسه سینه داشته باشد و نفس کشیدن برای او دشوار شود. هنگامی که با یک رویداد و یا عوامل استرس زای احتمالی روبرو می شویم، یک واکنش زنجیره ای بیولوژیکی وجود دارد. سایر علائم جسمی اختلال اضطرابی عبارتند از:

 سرگیجه

 سردرد

 بیخوابی

 مشکلات گوارشی

 خستگی

 تنش عضلانی

 تکرر ادرار

علائم روانی اضطراب عبارتند از:

 احساس بیقراری یا کج خلقی

 احساس تنش یا ناراحتی

 احساس ترس غیرمنطقی

 تجربه تشویش افکار یا وسواسی

اختلالات اضطرابی در کودکان

اگرچه هر کودکی ممکن است در برخی شرایط خاص مانند امتحان دادن یا صحبت کردن در مقابل همکلاسی های خود دچار اضطراب شود، اما همه آنها دچار اختلالات اضطرابی نمی شوند. کسانی که این شرایط را تجربه می کنند، بیشتر اوقات مضطرب به نظر می رسند و دارای یک یا چند مورد از علائم زیر هستند:

 نگرانی بیش از حد در بیشتر روزهای هفته

 کج خلقی و زود رنجی

 مشکل در خواب شبانه

 بی قراری یا خستگی در زمان بیداری

 مشکل در تمرکز

این عوارض ممکن است عملکرد عادی کودک را نیز تحت تاثیر قرار دهد، به ویژه هنگامی که صحبت از تمرکز بر کار مدرسه می شود. امری طبیعی است که کودکان از صحبت کردن در مورد احساسات خود بپرهیزند، زیرا نگران این هستند که دیگران از احساسات او اطلاع یافته و او را مورد تمسخر قرار دهند.

اختلال اضطراب چیست؟

اختلالات اضطرابی در افراد بزرگسال

تشخیص اختلال اضطراب در افراد سالمند ممکن است کمی چالش برانگیز باشد زیرا افزایش سن با بروز بیشتر بیماری ها همراه است. برخی از علائم اضطراب در افراد بزرگسال ممکن است شامل سردرد، کمردرد یا ضربان قلب سریع باشد که ممکن است برای بسیاری از افراد اینگونه مشکلات عادی به نظر برسد. از آنجا که به نظر می رسد برخی علائم ناشی از پیری جسمی باشد، افراد بزرگسال تمایلی به گزارش این علائم ندارند. این امر باعث ایجاد مشکل در تشخیص یک بیماری از علائم یک اختلال اضطرابی می شود.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به اختلال اضطرابی هستند؟

هر دو عامل ژنتیکی و محیطی در احتمال ابتلا به اختلال اضطرابی نقش مهمی ایفا می کنند. عوامل احتمالی ابتلا ممکن است از یک نوع اختلال اضطراب به نوع دیگر متفاوت باشد، برخی عوامل خطر کلی برای اختلالات اضطرابی وجود دارد که عبارتند از:

 سختی های کمرویی یا خودآگاهی رفتاری در دوران کودکی

 سابقه بیماری روانی در خویشاوندان نزدیک

 آسیب روحی یا قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا

 بیماری هایی مانند مشکلات تیروئید یا آریتمی های قلبی

 مصرف یا سوء مصرف مواد مخدر یا الکل

سخن پایانی

اختلالات اضطرابی سالانه نزدیک به 40 میلیون بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد، اما این اختلال قابل درمان است. اگر شما یا یکی از عزیزانتان نیاز به کمک برای درمان اختلال خود دارید، مشاورین کلینیک ترک اعتیاد آکسون آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. افرادی که با علائم اضطراب دست و پنجه نرم می کنند می توانند با تماس با کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران و صحبت با یکی از کارشناسان مجرب و آموزش دیده ما با روش های درمانی مختلف برای درمان اختلال خود آشنا شوند.

رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل

رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: مصرف طولانی مدت الکل، مسکن های تجویز شده توسط پزشک، داروهای آنتی کولینرژیک و محرک هایی همچون ماری جوانا ممکن است احتمال ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد. برای دستیابی به بهترین نتیجه درمانی باید اختلال زوال عقل و اختلال سوء مصرف مواد به طور همزمان تحت درمان قرار گیرند. اختلال زوال عقل یک سندرم بالینی است که شامل اختلالات شناختی است و به طور کلی با پیری و بالا رفتن سن افراد ارتباط تنگاتنگی دارد و در این مقاله به بررسی رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: ترک ماری جوانا

اختلال شناختی و سایر علائم رفتاری و روانی که در اختلال زوال مشاهده می شود، به دلیل آسیب عصبی ناشی از بیماری های مختلف ایجاد می شود. مصرف طولانی مدت الکل، مخدرهای غیرقانونی و داروهای تجویز شده نیز خطر ابتلا به اختلالات شناختی و زوال عقل را افزایش می دهد. اگرچه مصرف مواد ممکن است باعث ایجاد یا افزایش احتمال ابتلا به زوال عقل شود، اما نقش زوال عقل در سوء مصرف مواد به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است.

حتما مطالعه کنید: ترک الکل

رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل

اگرچه مصرف الکل و مواد مخدر غیرقانونی با افزایش احتمال ابتلا به اختلال شناختی مرتبط است، شواهد در مورد اینکه آیا این داروها، به استثنای الکل، می توانند به خودی خود باعث زوال عقل شوند یا خیر، متفاوت است. با این وجود، شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه سوء مصرف مواد مخدر و داروهای تجویز شده توسط پزشک ممکن است مسیرهایی که به اختلال شناختی کمک می‌کنند و منجر به علائم زوال عقل می‌شوند را تحت تاثیر قرار دهند.

رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل

مصرف الکل و اختلال زوال عقل

ارتباط بین مصرف طولانی مدت الکل و زوال شناختی موضوعی است که مورد بحث واقع شده است. مصرف میزان کم الکل با کاهش احتمال ابتلا به زوال عقل نسبت به مصرف متوسط ​​یا زیاد الکل یا حتی اجتناب از مصرف ارتباط تنگاتنگی دارد. این امر برای افراد سالمند نیز صدق می کند. مصرف طولانی مدت و شدید الکل ممکن است در دسترس بودن مواد مغذی مانند تیامین (ویتامین B) که مورد نیاز مغز است را دچار اختلال کند یا مستقیماً باعث مسمومیت عصبی شود که منجر به زوال عقل ناشی از مصرف الکل می‌ شود. مصرف طولانی مدت الکل همچنین با پاتولوژی های مرتبط با عروق از جمله فشار خون بالا، سکته هموراژیک و نارسایی قلبی ارتباط تنگاتنگی دارد.

حتما مطالعه کنید: الکل چیست؟

مصرف ماری جوانا و اختلال زوال عقل

مصرف طولانی مدت ماری جوانا با کاهش روند یادگیری، حفظ و بازیابی خاطرات ارتباط تنگاتنگی دارد و ممکن است احتمال ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد. علاوه بر این، مدت زمان مصرف ماری جوانا با میزان کاهش یادگیری و حافظه مرتبط است. برخی از محققان بر این باورند که ماری جوانا دارای اثرات محافظت کننده عصبی است، اما در کارآزمایی بالینی کوچکی که انجام شده است و اثرات ماری جوانا بر زوال عقل را مورد مطالعه و بررسی قرار داده است، هیچ اثر مفیدی نشان داده نشده است.

حتما مطالعه کنید: ماری جوانا چیست؟

داروهای آنتی کولینرژیک و اختلال زوال عقل

داروهای آنتی کولینرژیک عملکرد انتقال دهنده عصبی استیل کولین که در عملکردهای مختلفی از جمله حرکات عضلانی نقش دارد را مهار می کنند. داروهای آنتی کولینرژیک برای بیماری های مربوط به مثانه، بیماری پارکینسون و افسردگی تجویز می شوند. با این حال، استیل کولین همچنین نقش مهمی در سیستم عصبی مرکزی ایفا می کند و در متعادل کردن توجه و عملکردهای مرتبط با حافظه نقش مهمی را ایفا می کند. بر اساس این نقش، مصرف زیاد داروهای آنتی کولینرژیک باعث ایجاد اختلال در مهارت شناختی خواهد شد و با افزایش احتمال ابتلا به زوال عقل همراه است. مصرف طولانی مدت این داروها ممکن است منجر به تغییرات طولانی مدت در نورون های کولینرژیک در مغز شود که منجر به اختلال شناختی می شود. مصرف طولانی مدت داروهای آنتی کولینرژیک همچنین ممکن است باعث ایجاد التهاب در مغز شود که منجر به از بین رفتن نورون ها می شود.

رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل

مصرف مسکن های مخدر تجویز شده توسط پزشک و اختلال زوال عقل

مسکن های مخدر تجویز شده توسط پزشک از جمله بنزودیازپین‌ها مانند والیوم و آلپرازولام معمولاً برای درمان اختلال اضطراب و بی‌خوابی استفاده می‌ شوند، اما مصرف طولانی‌ مدت بنزودیازپین‌ها با افزایش احتمال زوال عقل مرتبط است. مصرف زیاد مسکن‌ ها به‌ شکل مسکن های مخدر تجویز شده توسط پزشک و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) نیز با افزایش احتمال زوال عقل مرتبط است.

آیا اختلال زوال عقل منجر به سوء مصرف مواد خواهد شد؟

اگرچه سوء مصرف مواد ممکن است اثرات مسموم کنندگی عصبی داشته باشد و منجر به زوال عقل شود، اما در حال حاضر شواهد کمی وجود دارد که نقش سببی و علتی زوال عقل را در اختلالات مصرف مواد نشان دهد. این کمبود اطلاعات ممکن است به دلیل نقص شناختی و عملکردی ناتوان کننده زوال عقل باشد که ممکن است از دسترسی به داروها جلوگیری کند. با این وجود، شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه ممکن است برای افراد مبتلا به زوال عقل داروهای نامناسب تجویز شود. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر و سایر زوال عقل ها اغلب دارای اختلالات همراه مانند فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر قلب و دیابت هستند.

این افراد همچنین اغلب علائم روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات مرتبط با خواب را نشان می دهند. تداخل بین داروهای تجویز شده برای علائم روانشناختی و اختلالات همراه ممکن است منجر به عوارض جانبی شود. مطالعات نشان می‌ دهد که برای بسیاری از بیماران مبتلا به زوال عقل، داروهای بیشتری به همراه داروهایی که باعث واکنش‌ های نامطلوب می‌شوند، تجویز می‌ شود. الکل رایج ترین ماده ای است که توسط سالمندان مورد سوء مصرف قرار می گیرد و پس از آن داروهای تجویز شده قرار دارند. تحقیقات علمی و اطلاعات کافی در مورد موادی که معمولاً توسط بیماران مبتلا به زوال عقل مورد سوء مصرف قرار می‌ گیرند، وجود ندارد، اما افراد مبتلا به زوال عقل ممکن است به منظور کاهش علاٸم روانشناختی خود به سوء مصرف موادی مانند الکل و مسکن های مخدر تجویز شده توسط پزشک مبتلا شوند.

زیر مجموعه‌ های خاصی از زوال عقل مانند زوال عقل عروقی یا فرونتوتمپورال، که منجر به مهارگسیختگی رفتار و رفتار تکانشی می‌ شود، گزارش شده است که منجر به رفتارهای نامناسب، اعتیاد به اینترنت و سوء مصرف مواد مخدر و الکل می‌ شود.

رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل

ترک اعتیاد و درمان زوال عقل

در این مقاله به بررسی رابطه اعتیاد و اختلال زوال عقل پرداختیم اما باید بدانید که برای دستیابی به بهترین نتیجه درمانی، درمان همزمان زوال عقل و اختلال مصرف مواد ضروری است. افراد مبتلا به زوال عقل گاهی اوقات به منظور خود درمانی و کاهش علاٸم روانی افسردگی و اضطراب و همچنین سایر مشکلات مربوط به رفتار خود، به مصرف الکل و سایر مواد مخدر روی می آورند. از سوی دیگر، اختلالات مصرف مواد ممکن است علاٸم اختلالات شناختی موجود در بیماران مبتلا به زوال عقل را بدتر کند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اختلال سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنید، مشاورین کلینیک ترک اعتیاد آکسون به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. مرکز ترک اعتیاد آکسون، تخصص خاصی در زمینه درمان اعتیاد و اختلالات روانی همزمان دارد. برای تجربه زندگی بدون مواد مخدر و داشتن آینده ای روشن همین امروز با یکی از کارشناسان ما در کلینیک ترک اعتیاد آکسون تماس بگیرید تا درباره گزینه های درمانی ما اطلاعات بیشتری کسب کنید.

اختلال پرخوری چیست؟

اختلال پرخوری چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: اگرچه اختلال پرخوری (BED) به تازگی به عنوان یک اختلال روانپزشکی به رسمیت شناخته شده است، اما در حال حاضر شایع ترین نوع اختلال تغذیه ای به شمار می رود. مانند اختلالات مصرف مواد، اختلال پرخوری از تلاش برای کاهش ناراحتی های روانی با مصرف موادی که باعث ایجاد تغییرات شیمیایی در مغز می شود، سرچشمه می گیرد. از آنجا که علائم آن به راحتی پنهان می شوند، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری به دنبال درمان نیستند.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری به جای اینکه به دنبال درمان باشند، تلاش های بیهوده ای برای گرفتن رژیم به کار می برند که منجر به ایجاد آسیب روانی بیشتری خواهد شد.

اختلال پرخوری چیست؟

اینگونه نیست که همه افرادی که بیش از حد غذا می خورند، مبتلا به اختلال پرخوری باشند و یا در یک وعده غذایی، مقدار زیادی غذا مصرف کنند. علاوه بر این، همه کسانی که پرخوری می کنند مبتلا به اختلال پرخوری یا دوره های منظم پرخوری با آثار روانی منفی نخواهند شد. بسیاری از مردم گاهی اوقات بیش از حد غذا می خورند، تا جایی که بیمار شوند. در برخی شرایط خاص، بیش از حد غذا خوردن ممکن است رفتار خوبی باشد و به عنوان روشی برای برقراری ارتباط با دیگران به شمار رود. تعطیلات مختلف، مانند عید نوروز و تعطیلات آخر هفته را می توانید بشقاب های پر غذای خود را با عزیزان به اشتراک بگذارید.

برخی از افراد یک دوره پرخوری را تجربه می کنند که ناشی از استرس گذرا است. به عنوان مثال، افراد ممکن است در نشان دادن واکنش نسبت به از دست دادن شغل یا پس از قطع رابطه با معشوقه خود، بیش از حد غذا بخورند. این نوع پرخوری نشان دهنده اختلال پرخوری نیست مگر اینکه به عنوان بخشی از یک الگوی بزرگتر به شمار رود. چرا افراد زیاد پرخوری می کنند؟

یکی از شایع ترین علل اختلال پرخوری، پرخوری احساسی است. علاوه بر رفع گرسنگی جسمی، برخی از افراد به این دلیل پرخوری می کنند تا احساس آرامش یا امنیت داشته باشند. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری، به عنوان روشی برای مقابله با سایر اختلالات روانی، انزوای اجتماعی یا ضربه روحی به پرخوری روی می آورند.

اختلال پرخوری چیست؟

علائم پرخوری چیست؟

پرخوری صرفاً به میزان غذایی که فرد می خورد اشاره ندارد. عواملی که باید در نظر گرفته شوند نحوه و علت غذا خوردن و همچنین احساسات فرد است.

بسیاری از رفتارهای مرتبط با پرخوری به خودی خود طبیعی هستند و فقط نشان دهنده پرخوری در برخی شرایط خاص هستند. به عنوان مثال، برخی از مردم ممکن است به علت احساس شرمندگی در دوره های پرخوری خود، ترجیح دهند به تنهایی غذا بخورند، در حالی که برخی دیگر مشکلی با این قضیه ندارند و آن را با برنامه خود مطابق می دانند.

یکی از دلایلی که اخیرا اختلال پرخوری را به عنوان یک اختلال روانی متمایز شناخته است این است که فاقد علائمی است که معمولاً با اختلالات تغذیه ای مرتبط باشد، مانند دوره های پاکسازی و و دوره های محدودیت شدید غذایی. علائم پرخوری پیچیده تر و تشخیص آنها دشوارتر است. مردم اغلب دوره های پرخوری خود را از دیگران پنهان می کنند و تنها در هنگام تنهایی یا در اواخر شب هنگامی که سایر اعضای خانواده خواب هستند، مشغول غذا خوردن می شوند. علائم پرخوری معمولاً به صورت گروهی آشکار می شود. در صورتی که فرد چندین نشانه زیر را داشته باشد، ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا شده باشد:

 ادامه خوردن بعد از احساس سیری

 پنهان کردن غذا در مکانهای عجیب و غریب

 قرار دادن تعداد زیادی ظرف خالی در سطل زباله

 احساس تنفر یا شرمساری بعد از افراط و زیاده روی در خوردن غذا

این علائم باید به مدت طولانی برای فردی که اختلال پرخوری در او تشخیص داده شده و بطور مکرر تکرار شوند. علائم اختلال پرخوری شامل علائم رفتاری و جسمی می شود که تنها از دوره های مختلفی سرچشمه میگیرد، مانند:

 نوسانات مکرر وزن

 تغییر مکرر یا از سرگیری رژیم ها

 وسواس ها و اجبارهای مربوط به غذا

 با وسواس به دنبال رژیم های غذایی جدید بودن

 داشتن برنامه غذایی غیر عادی یا زمان غذا خوردن

 تلاش های قابل توجه برای اجتناب از خوردن غذا در حضور دیگران

افراد مبتلا به اختلال پرخوری مزمن اغلب عوارضی را تجربه می کند که سلامت آنها را تحت تاثیر قرار خواهد داد. این عوارض ممکن است شامل بیماری های مزمن مانند دیابت و بیماری های قلبی و اختلالات روانی مانند اختلالات اضطرابی و افسردگی باشد.

توجه داشته باشید که موارد گفته شده تنها بخشی از علائم اختلال پرخوری هستند و تشخیص درست این اختلال نیازمند دریافت مشاوره توسط روانشناس و روانپزشک در کلینیک ترک اعتیاد و روانپزشکی آکسون به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد.

اختلال پرخوری

دلایل پرخوری

چه چیزی باعث پرخوری می شود؟ عوامل متعددی ممکن است در پرخوری دوره ای و یا اختلال پرخوری افراد نقش ایفا کنند. گاهی اوقات، علل پرخوری، جسمی است. افرادی که بارها به منظور کاهش وزن با گرفتن رژیم غذایی تلاش می کنند، ممکن است به طور موقت یا دائمی اشتها یا متابولیسم خود را به شیوه ای تغییر دهند که باعث افزایش اشتها شده و یا تشخیص زمان سیری را برای آنها دشوار کند. عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی نیز ممکن است در این امر دخیل باشد.

عوامل احساسی و روانی یکی از عوامل اصلی بروز پرخوری دوره ای و اختلال پرخوری است، به ویژه اگر افراد در محیط هایی بزرگ شده باشند که غذا خوردن منبع اصلی آرامش یا احساسات مثبت برای بوده است. افراد اغلب به منظور کنترل طیف وسیعی از احساسات منفی از جمله استرس، اضطراب، ناامیدی، تنهایی و افسردگی به خوردن غذا روی می آورند.

نحوه تشخیص اختلال پرخوری

اختلال پرخوری دارای مولفه جسمی قابل توجهی است اما از طریق تاثیرات روانی آن تشخیص داده می شود. با انتشار ویرایش پنجم کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) در سال 2013، اختلال پرخوری به عنوان اختلال روانی به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) اضافه شد.

مانند سایر اختلالات روانی، اختلال پرخوری معمولاً از طریق یک سری مصاحبه با متخصصان سلامت روان تشخیص داده می شود. با استفاده از DSM به عنوان راهنما، یک پزشک معمولاً سوالات هدفمندی را از فرد می پرسد تا تشخیص دهد آیا علائم او با معیارهای تشخیصی این اختلال مطابقت دارد یا خیر.

حقایق مهم در مورد پرخوری که به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد شامل میزان غذایی است که شخص می خورد، تعداد دفعاتی که این مقدار غذا را می خورد و احساسات پس از خوردن این مقدار غذا است. برای اینکه فردی به اختلال پرخوری تشخیص داده شود، باید دوره هایی از پرخوری را تجربه کند که دو معیار از معیارهای ذکر شده در کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی را نیز داشته باشد:

 خوردن میزان قابل توجهی غذا در مقایسه با حالت عادی در یک دوره

 احساس عدم کنترل در طول دوره (احساس ناتوانی در توقف یا کاهش سرعت خوردن)

این دوره ها باید با ناراحتی همراه باشد و حداقل سه مورد از علائم زیر را نیز داشته باشد:

 سریعتر از حد معمول غذا خوردن

 به تنهایی غذا خوردن به دلیل احساس خجالت از میزان خوردن

 خوردن مقدار زیاد غذا حتی زمانی که احساس گرسنگی نمی کند

 غذا خوردن تا زمانی که فرد احساس سیری ناخوشایندی را تجربه کند

 داشتن احساسات منفی پس از غذا خوردن مانند احساس تنفر، احساس گناه یا افسردگی

در نهایت، یکی از معیارهای لازم برای تشخیص اختلال پرخوری مستلزم آن است که فرد حداقل یک دوره پرخوری در هفته به مدت حداقل سه ماه داشته باشد.

معمولاً افراد در واکنش نسبت به ناراحتی های روانی، بیش از حد غذا می خورند و بروز اختلالات همزمان در بین افراد مبتلا به اختلال پرخوری بسیار شایع است. در نتیجه، یک فرایند دقیق تشخیص افتراقی معمولاً برای تعیین اینکه آیا فرد مبتلا به اختلال پرخوری است مورد نیاز است. بسیاری از پزشکان به طور ویژه ای بر تکرار دوره های پرخوری و اهمیت رفتار افراد برای تطبیق این دوره ها متمرکز می شوند.

هر علامتی که دوره های پرخوری را به عنوان الگو مشخص کند، به تأیید تشخیص کمک خواهد کرد، به ویژه هنگامی که دوره های پرخوری مکرر با محرک ها و تأثیرات روانی خاصی همراه باشد. به عنوان مثال، اگر فردی در واکنش نسبت به درگیری شخصی پرخوری کند و پس از آن احساس نفرت از خود داشته باشد، در صورت ظاهر شدن سایر معیارها، ممکن است تشخیص اختلال پرخوری نشان داده شود.

اختلال پرخوری چیست؟

چه کسانی در معرض خطر اختلال پرخوری هستند؟

با توجه به ارتباط تنگاتنگ بین غذا خوردن و آسایش عاطفی، بسیاری از افراد در دوره ای از زندگی خود در معرض ابتلا به اختلال پرخوری هستند. به ندرت پیش می آید که افراد دچار اختلال پرخوری مزمن شوند. عوامل مهم مرتبط با اختلال پرخوری عبارتند از:

 سابقه رژیم، محدود کردن کالری یا تغییر متابولیسم

 عزت نفس پایین یا احساس گناه یا شرم به طور مکرر

 استرس ناگهانی یا طولانی مدت ناشی از کار یا استرس درونی

 سابقه آسیب یا سوءاستفاده در دوران کودکی که منجر به شرمساری یا تمسخر فرد شده باشد

 الگوی خانوادگی خوردن غذا به جای برقراری ارتباط برای حل تعارض

 اختلالات روانی همزمان مانند افسردگی یا اضطراب

 شیوه ها یا برنامه های غذایی غیر عادی

 سابقه خانوادگی اختلالات تغذیه ای

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال پرخوری هستند افرادی هستند که عزت نفس پایینی دارند و خانواده های آنها از خوردن غذا به عنوان جایگزینی برای برقراری صمیمیت عاطفی استفاده می کردند. خطر ابتلا به این نوع اختلال زمانی افزایش می یابد که سابقه رژیم غذایی مکرر داشته باشند و با ایجاد تغییرات طولانی مدت در متابولیسم خود تصمیم به لاغر شدن گرفته باشند، از جمله تحریک تمایل به غذای خاص از طریق محرومیت. آمار و ارقام مرتبط با اختلالات پرخوری نشان می دهد که این اختلال معمولاً به همراه سایر اختلالات روانی و بیماریهای قابل توجه تجربه می شود و به ندرت قابل درمان است.

زنان نسبت به مردان اختلال پرخوری را بیشتر تجربه می کنند، اما این شایع ترین اختلال خوردن در بین مردان است. اختلال پرخوری معمولاً با سایر اختلالات روانی از جمله اختلال دوقطبی، افسردگی اساسی، اختلالات اضطرابی و اختلالات مصرف مواد همراه است.

اختلال پرخوری

سخن پایانی

اختلال پرخوری به اختلالات مصرف مواد به اندازه ای شباهت دارد که محققان حتی در نظر گرفته اند که آن را اعتیاد به “مواد غذایی” بنامند. هنگامی که فرد با اختلال پرخوری و اختلال همزمان سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می کند، اثرات ترکیبی ممکن است طاقت فرسا باشد و به نظر می رسد غیر قابل تحمل است.

شما یا یکی از عزیزان ممکن است پرسید: “چگونه می توانم هم اختلال پرخوری و هم سوء مصرف مواد را به طور همزمان درمان کنم؟” پاسخ این است که یک برنامه مناسب درمانی را برای اختلال پرخوری و اعتیاد در نظر داشته باشید. کلینیک ترک اعتیاد و روانپزشکی آکسون با در اختیار داشتن امکانات مناسب، روش های درمان یکپارچه ای را برای درمان این اختلالات ارائه می دهد. همین امروز برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد گزینه های درمانی مناسب با کارشناسان ما تماس بگیرید.

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: نیمه عمر متادون وابسته به دوز مصرفی شما به مدت 8 الی 59 ساعت در بدن مصرف کننده می باشد و مدت زمانی که مصرف متادون در آزمایشات قابل تشخیص است بسته به نوع آزمایش دارد که در ادامه به بررسی موضوع متادون چه مدت در بدن می ماند؟ می پردازیم.

حتما مطالعه کنید: متادون چیست؟

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

 مصرف متادون تا 7 روز بعد از مصرف در آزمایش ادرار قابل تشخیص است

 مصرف متادون تا 90 روز بعد از مصرف در آزمایش مو قابل تشخیص است

 مصرف متادون طی 10 دقیقه پس از استفاده تا 10 روز بعد از مصرف در آزمایش بزاق قابل تشخیص است

 مصرف متادون تا 2.5 روز بعد از مصرف در آزمایش خون قابل تشخیص است که بهترین زمان انجام آزمایش سه ساعت بعد از مصرف آن می باشد

متاسفانه یکی از موارد مصرف این شبه مخدر، به عنوان نگهدارنده است برای ترک تریاک و ترک هروئین. اما باید بدانید که هرگونه مصرف متادون باعث ایجاد وابستگی و اعتیاد در مصرف کننده می شود به همین منظور، هیچ عنوان استفاده از این شبه مخدر را جهت ترک اعتیاد پیشنهاد نمی کنیم. روش درمان و ترک اعتیاد در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد کشور، بدون استفاده از شبه مخدرهایی همچون متادون و ب2 می باشد.

متادون چیست و چه کاربردی دارد؟

متادون شبه مخدر صنعتی است و به گیرنده های افیونی مغز متصل شده و اثرات مشابه سایر مخدرها ایجاد خواهد کرد. با این وجود، این شبه مخدر احساس خوشحالی و سرخوشی که مواد افیونی غیرشیمیایی ایجاد می کنند را به وجود نخواهد آورد و سوء مصرف آن می تواند منجر به وابستگی روانی و جسمی شود که تنها راه مقابله با آن ترک متادون تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در مرکز ترک اعتیاد آکسون می باشد.

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

چرا افراد به متادون اعتیاد پیدا می کنند؟

برخلاف این واقعیت که متادون مانند سایر مواد مخدر، اثرات زیادی را نشان نمی دهد، هنوز هم می تواند برای مصرف کنندگان خوشایند باشد که این باور غلط سبب مصرف خودسرانه و سوء مصرف متادون می شود. مصرف این شبه مخدر می تواند موارد زیر را در پی داشته باشد:

 تغییر حسی-ادراکی: تغییر در الگوی محرک های حسی و به دنبال آن پاسخ غیر عادی به چنین محرک ها (بینایی، لامسه، بویایی) محرومیت حسی در بیماران می تواند منجر به اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، توهم و واکنش های روان پریشی شود.

 عدم احساس درد

 خواب آلودگی

 سبکی سر

 سرگیجه

 تسکین

عوارض مصرف متادون

سوء مصرف متادون عوارض بی شماری برای مصرف کننده به همراه دارد که برخی از مهمترین آنها عبارتند از:

 کاهش تدریجی توانایی های ذهنی و جسمی

 ایست قلبی

 افت گردش خون

 پوست سرد و مرطوب

 کما

 یبوست

 تنگ شدن مردمک چشم

 تشنج

 کاهش ضربان قلب

 کاهش رفلکس ها

 ایجاد مشکل در تمرکز

 خشکی دهان

 گرگرفتگی صورت

 شل شدگی عضلات

متادون چه مدت در بدن می ماند؟

 سردرد

 مشکلات پوستی از جمله کهیر

 حساسیت بیش از حد

 عدم توانایی تخلیه کامل مثانه

 حالت تهوع

 مصرف بیش از حد دارو

 تجمع مایعات در ریه (ششها)

 کاهش تنفس

 مشکلات خواب

 گیجی

 تعریق زیاد

 مرگ

ترک متادون

ترک متادون

در این مقاله به بررسی یکی از اصلی ترین سوالات بیماران از مشاورین کلینیک ترک اعتیاد شبانه روزی آکسون، مبنی بر اینکه متادون چه مدت در بدن می ماند؟ پرداختیم، اما نکته ای که باید نسبت به آن آگاهی داشته باشید این است که نیمه عمر متادون در مقایسه با دوام خواص تسکین دهنده آن بسیار طولانی تر است. این امر موجب می شود تا ترک متادون برای مصرف کننده آن دشوارتر شود. به همین دلیل سم زدایی فوق سریع برای بیماران اعتیاد به متادون پیشنهاد نمی شود. در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد آکسون، ترک متادون به روش سم زدایی تدریجی طی دوره ۷ تا 10 روز انجام می شود.

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: زولپیدم که به عنوان داروی خوابی تجویز و مصرف می شود، یک داروی ژنریک و یا کلی است. زولپیدم در گروه داروهای غیر بنزودیازپین های آرام بخش و خواب آور طبقه بندی می شود، اما عملکرد آن مشابه با بنزودیازپین ها است. مانند بنزودیازپین ها، زولپیدم بر انتقال دهنده عصبی گابا بوتیریک اسید (GABA) و گیرنده های مغز تاثیر می گذارد. انتقال دهنده عصبی گابا بوتیریک اسید (GABA) تاثیر آرام بخشی بر فعالیت های عصبی دارد. زولپیدم ممکن است اثرات گاما آمینو بوتریک اسید (GABA) را افزایش دهد و باعث ایجاد احساسات آرامبخشی شود که به خواب آلودگی فرد منجر خواهد شد اما سوء مصرف این دارو می تواند خطرات متعددی از جمله وابستگی و اعتیاد را برای مصرف کننده به همراه داشته باشید که در این مقاله به یکی از متداول ترین سوالات بیماران از مشاورین کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مبنی بر زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟ بپردازیم.

حتما مطالعه کنید: ترک زولپیدوم

همانطور که پیش تر گفتیم، مصرف طولانی مدت زولپیدم باعث ایجاد وابستگی روانی و جسمانی در مصرف کننده می شود و درمان این وابستگی نیازمند دریافت خدمات روان درمانی درکنار درمان جسمانی در مرکز ترک اعتیاد می باشد به همین جهت کلیه برنامه درمان و ترک زولپیدوم در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران، تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد.

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

سوء مصرف زولپیدم، عوارضی مانند راه رفتن در خواب، گیجی، از دست دادن حافظه یا خواب آلودگی در طول روز را برای صمرف کننده به همراه دارد به همین جهت ممکن است افراد بخواهند بدانند زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟ تا بتوانند چرخه خواب خود را با چرخه دارو در بدن تنظیم و هماهنگ کنند. اما باید بدانید که مدت زمان ماندگاری زولپیدم در بدن، به عوامل مختلفی بستگی دارد که در ادامه به بررسی برخی از مهمترین آنها خواهیم پرداخت.

 سن

صرف نظر از میزان مصرف این دارو یکی از مهمترین عواملی که بر مدت زمان باقی ماندن زولپیدم در بدن تاثیر خواهد داشت، سن فرد مصرف کننده است. افراد جوان نسبت به سالمندان، معمولاً سریعتر این نوع داروها را متابولیزه می کنند و زولپیدم را سریعتر از بدن خود خارج می کنند.

 چربی بدن و شیمی

مشخصات فردی مانند توده بدنی و درصد چربی بدن بر سرعت خروج زولپیدم از بدن تاثیر خواهد گذاشت.

 مقدار مصرف

زولپیدم چه مدت در بدن می ماند؟

میزان داروی مصرف شده ممکن است در سرعت متابولیسم دارو تاثیر بگذارد. همچنین تعداد دفعات مصرف فرد نیز از اهمیت فراوانی برخوردار است. مصرف مکرر یا طولانی مدت منجر به تجمع زولپیدم در بدن می شود، که ممکن است به معنی طولانی تر شدن مدت زمان حذف این دارو باشد. بطور کلی باید بدانید که نیمه عمر زولپیدم، بین دو تا سه ساعت است، که بسیار کوتاه است.  نیمه عمر متوسط ​​این دارو در افراد بزرگسال با وضعیت سالم حدود 2 تا 6 ساعت است.

بنابراین، پس از مصرف زولپیدم، 2 ساعت و نیم طول می کشد تا بدن نیمی از آن را حذف کند. خارج شدن کامل زولپیدم ممکن است از 11 تا 16.5 ساعت طول بکشد. افراد معمولی در طی 14 ساعت پس از مصرف آن، زولپیدم را از بدن خود دفع می کنند. حتی پس از حذف داروی اصلی از بدن، ممکن است متابولیت ها در بدن باقی بمانند. متابولیت هایی که مدت زمان بیشتری طول می کشند، باعث می شوند که زولپیدم در تست های اعتیاد بیشتر از 14 ساعت نشان داده شود. برخی شواهد نشان می دهد که زولپیدم ممکن است به مدت یک تا سه روز از طریق آزمایش ادرار قابل تشخیص باشد.

سخن پایانی

زولپیدم، دارویی آرامبخش و خواب آور می باشد که هرگونه سوء مصرف آن عوارض مخربی همچون اعتیاد بر سلامت مصرف کننده دارد به همین جهت ترک زولپیدم، نیازمند دریافت خدمات روان درمانی در کنار درمان جسمانی می باشد در همین راستا کلیه برنامه درمان و ترک زولپیدم در کلینیک ترک اعتیاد شبانه روزی آکسون، تحت نظر مجرب ترین روانپزشک ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد و به بیماران این امکان را می دهد تا علاوه بر درمان جسمانی به روان درمانی خود نیز بپردازند.