چگونه اعتیاد را به خانواده خود بگوییم؟

چگونه اعتیاد را به خانواده خود بگوییم؟

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: هیچ گاه از اینکه بخواهید به خانواده خود بگویید مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر یا الکل هستید احساس شرمساری نکنید. اعتراف به اینکه با مشکلی دست و پنجه نرم می کنید، اولین قدم در راه بهبودی است. اعتیاد یک بیماری است که منجر به منزوی شدن فرد خواهد شد. اگر فردی شبیه به من باشید، حتی تمایل نخواهید داشت کلمات مرتبط با آن را در ذهن خود مجسم کنید. من حتی از نزدیک شدن به  افراد “معتاد”، “الکلی” و “مصرف کننده مواد مخدر” مانند فردی که طاعون دارد اجتناب می کردم. حتی داشتن “اختلال در مصرف مواد” نیز به همان اندازه بد به نظر می رسید. به همین منظور در این مقاله به بررسی چگونه اعتیاد را به خانواده خود بگوییم؟ خواهیم پرداخت.

احساس میکردم اگر به این چیزها اعتراف کنم، زندگی برایم به آخر خواهد رسید. من نمی خواستم شکست را بپذیرم. اعتراف به اینکه مشکلی داشتم، از نظر خودم و دیگران به معنای آن است که سال ها تلاش برای اینکه وانمود کنم کنترل زندگی غیرقابل کنترل خود را بر عهده دارم برملا خواهد شد. خیلی دوست داشتم واقعیت نداشته نباشد. زمانی که روزی فرا رسید که دیگر نمی توانستم دردی که می کشم را تحمل کنم، با اولین شخصی که در مورد این موضوع صحبت کردم مادرم بود. بعد از اینکه اتفاقاتی که روی داده بود را پذیرفتم، مجبور شدم دریابم که چگونه می توانم خانواده و دوستانم را در جریان اعتیادم قرار دهم. این چیزی است که یاد گرفته بودم.

چگونه اعتیاد را به خانواده خود بگوییم؟

اولین راه برای اینکه به دوستان و خانواده خود بگویید مبتلا به اعتیاد هستید و یا با سوء مصرف الکل یا سوء مصرف مواد مخدر دست و پنجه نرم می کنید، درخواست کمک است. خانواده و دوستانتان می توانند بزرگترین حامی شما و گاهی شدیدترین منتقدان شما باشند، اما در نهایت آنها دوست دارند به شما کمک کنند تا از این بلای خانمانسوز نجات پیدا کنید.

اگر برای درمان اعتیاد خود به دنبال کمک هستید، جایی بهتر از عزیزانتان برای درخواست کمک وجود ندارد، اما ممکن است مطرح کردن این موضوع برای شما کمی دشوار باشد. در اینجا چند نکته وجود دارد که باید هنگام مطرح کردن این موضوع با عزیزان خود در نظر بگیرید:

صادق باشید

اعتیاد بسیار قدرتمند است و ممکن است شما را به دروغ گفتن، فریب و اقدامات ناامید کننده ای که ممکن است تاکنون مرتکب نشده باشید تشویق کند. اگر گم شده اید، گیج شده اید و یا حتی مطمئن نیستید که یک مشکل سوء مصرف مواد دارید یا خیر، این مساله را با دوستان و خانواده خود در میان بگذارید. در مورد احساسات و تجربه خود با آنها صحبت کنید. به آنها کمک کنید تا بفهمند چه چیزی را پشت سر گذاشته اید.

تمایل خود را برای درخواست کمک نشان دهید

اگر قبلاً تحقیق کرده اید که چه نوع کمکی در دسترس است، این مسئله را نیز بیان کنید. آماده باشید تا تمایل خود را برای درخواست کمک نشان دهید و گزینه هایی را که در ذهن دارید ابراز کنید. از طرف دیگر، اگر گزینه دیگری در ذهن ندارید، از دوستان و خانواده خود درخواست کنید که در صورت امکان به شما در تحقیق در مراحل بعدی کمک کنند. آنها می توانند به شما در یافتن مرکز ترک اعتیاد کمک کنند.

علت و انگیزه درخواست کمک خود را توضیح دهید

عزیزان شما ممکن است تمایل داشته باشند بدانند که چگونه این تصمیم را گرفتید و چرا اکنون به این نتیجه رسیده اید. این همان جایی است که باید با آنها در مورد آنچه باعث شده به این نتیجه برسید و اینکه می خواهید آینده شما چگونه باشد، صادق و روراست باشید.

درخواست کمک و حمایت کنید

روش دیگری که می توانید به دوستان و خانواده خود بگویید با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنید این است که از آنها درخواست حمایت کنید. اگر به دنبال راهنمایی، مشاوره یا اقدامات دیگری از طرف آنها هستید، با آنها در میان بذارید. به آنها بگویید برای شما بسیار مهم است که در این راه عشق و حمایت آنها را دریافت کنید. اگر تصمیم گرفته اید به یک کلینیک ترک اعتیاد بروید، با آنها بگویید که پشتیبانی آنها در این مرکز و بعد از بهبودی و مرخص شدن برای شما بسیار مهم خواهد بود.

برای مقاومت آماده شوید

این احتمال وجود دارد که در طول مدت زمانی اعتیاد خود به مصرف مواد مخدر، به برخی از عزیزان خود صدمه زده باشید. وقتی به آنها می گویید تصمیم به ترک اعتیاد گرفته اید و می خواهید هوشیار باشید، آنها ممکن است حرف های شما را باور نکنند و متاسفانه برخی هنوز آگاهی کافی نسبت به بیماری اعتیاد ندارند و یا به طور کلی اعتیاد را قبول ندارند. ممکن است در حین صحبت با آنها دچار شک و تردید، خشم شوید و یا حالت دفاعی بگیرید. بهتر است برای این کار آمادگی کامل داشته باشید تا بتوانید آرام و متعهد به اهداف خود برسید. احساسات آنها را، هر طور که باشد، باید درک و تأیید کنید.

حتما مطالعه کنید: ترک اعتیاد

خجالت نکشید

خواه این کار را قبلا انجام داده باشید و در این زمینه تجربه کسب کرده باشید، خواه اولین بار است که این کار را انجام می دهید و از دیگران درخواست کمک می کنید، بدون هیچ شرمندگی موضوع اعتیاد خود را با عزیزان خود در میان بگذارید. به خود افتخار کنید که به طور جدی تصمیم گرفته اید که با اعتیاد مقابله کنید و در زندگی خود تغییراتی را ایجاد کنید. اگر قبول داشته باشید که چه کسی هستید، چه سختی هایی را پشت سر گذاشته اید و نسبت به تصمیمی که گرفته اید متعهد بمانید، عزیزانتان شما را درک خواهند کرد.

چگونه اعتیاد را به خانواده خود بگوییم؟

چگونه اعتیاد را به خانواده خود بگوییم؟

توصیه می کنیم منابعی را به خانواده و دوستان خود اراٸه دهید خود تا به آنها در درک بهتر اختلالات مصرف مواد کمک کنید، مخصوصاً اگر این اولین باری است که ترک اعتیاد را تجربه می کنید و یا اولین باری است که آنها با فرد مبتلا به اعتیاد مواجه می شوند. اگر آنها را با این بیماری آشنا نکنید، ممکن است افسانه های رایجی را که شنیده اند باور کنند.

یکی از منابعی که خانواده های افراد مبتلا به اعتیاد می توانند به آن دسترسی داشته باشند، موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر است، جایی که آنها می توانند به سوالاتی از قبیل موارد زیر پاسخ دهند:

 آیا می توانم در یافتن مراکز درمانی برای یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود کمک کنم؟

 آیا افراد ممکن است نسبت به مواد مخدر و الکل اعتیاد پیدا کنند؟

 چرا بعضی از افراد نمی توانند به تنهایی مواد مخدر را ترک کنند؟

 درمان به چه صورت است و هزینه آن چقدر است؟

 در مراکز درمانی به دنبال چه چیزی باشم؟

 چرا ترک مواد مخدر دشوار است؟

اگر خانواده شما به دنبال اطلاعات و حقایقی در مورد اعتیاد به الکل و اعتیاد به مواد مخدر باشد، برای تمامی افرادی که به نوعی درگیر این مساله هستند، مفید است. آنها یاد خواهند گرفت که این یک بیماری مرتبط با مغز است که نیاز به درمان دارد.

با این وجود، همانطور که شما به حمایت آنها نیاز دارید، ممکن است آنها نیز به پشتیبانی شما نیاز داشته باشند. ممکن است بخواهید آنها را به شرکت در یک گروه پشتیبانی از اعضای خانواده و دوستان افراد مبتلا به اعتیاد که در حال پشت سر گذاشتن مراحل بهبودی هستند دعوت کنید. این مکانی است که آنها می توانند به آنجا بروند و از سایر افرادی که ممکن است چنین شرایطی را تجربه کرده و پشت سر گذاشته اند مشاوره بگیرند، و از تجربیات آنها استفاده کنند و از این طریق به بهبودی عزیزان خود امیدوار شوند. آنها همچنین ممکن است تصمیم بگیرند با یک درمانگر درباره این موضوع صحبت کنند. شما و خانواده خود نباید این مراحل را به تنهایی پشت سر بگذارید.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی این موضوع که چگونه اعتیاد را به خانواده خود بگوییم پرداخته ایم، گفتن موضوع اعتیاد و سوء مصرف به خانواده و دوستان ممکن است ترسناک باشد، اما لازم نیست شرمنده یا پشیمان باشید. اعتراف به این مسئله که شما با مشکل اعتیاد و سوء مصرف دست و پنجه نرم می کنید، اولین قدم در راه بهبودی است. در این راه خانواده و دوستان باید شما را مورد حمایت خود قرار دهند. خوشبختانه منابع زیادی در دسترس شما و خانواده می باشد که به شما در درک بهتر اعتیاد و روند بهبودی کمک خواهد کرد. ترک اعتیاد، امری بسیار تخصصی است و انجام صحیح آن نیازمند دریافت خدمات روانپزشکی و روانشناسی می باشد به همین جهت مشاورین و روانپزشک متخصص ترک اعتیاد کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران، همراه شما در تمامی مراحل ترک و درمان خواهند بود.

اختلال تبدیلی چیست؟

اختلال تبدیلی چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: فرد مبتلا به اختلال تبدیلی ممکن است علائم جسمی را بروز دهد که تحت کنترل ارادی او نیست. این علائم بر عملکرد و حواس حرکتی فرد تأثیر خواهند گذاشت که در این مقاله به بررسی اختلال تبدیلی چیست؟ خواهیم پرداخت.

اختلال تبدیلی چیست؟

اختلال تبدیلی (به عنوان اختلال علائم عصبی عملکردی نیز شناخته می شود) یک اختلال روانی است که باعث ایجاد علائمی عصبی مانند فلج، بی حسی، اختلال در گفتار یا لرزش می شود، اما علل آشکار یا شناخته شده و اساسی برای آن وجود ندارد. در گذشته، این حوادث اغلب به عنوان “نابینایی هیستریک” یا “فلج هیستریک”شناخته می شدند. اختلال تبدیلی، یک اختلال روانی نسبتاً نادر است و ۲ تا ۵ نفر از هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر در سال علائم آن را گزارش می کنند. بر طبق راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویرایش پنجم (DSM-5)، این اختلال به عنوان نوعی اختلال علائم جسمی طبقه بندی می شود. درک تعریف پزشکی اختلال تبدیلی، اولین قدم در جهت کمک به فردی است که با این اختلال دست و پنجه نرم می کند.

همانطور که ذکر شد فرد مبتلا به اختلال تبدیلی ممکن است علائم جسمی را بروز دهد که تحت کنترل و اراده او نیست. علائم ممکن است بر عملکرد و حواس حرکتی فرد تأثیر بگذارند. ممکن است فرد دچار نابینایی، فلج یا سایر علائم سیستم عصبی شود. ممکن است پزشک هیچ گونه آسیب یا وضعیت جسمانی دیگری برای توضیح این علائم پیدا نکند.

محققان هنوز موفق به کشف علت اختلال تبدیلی نشده اند، اگرچه علائم آن ممکن است توسط حوادث جسمی یا روانی آسیب زا یا استرس ایجاد شود. اگر فرد مبتلا به بیماری های عصبی دیگر، اختلال حرکتی یا بیماری روانی باشد، ممکن است در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار گیرد.

علائم اختلال تبدیلی

علائم اختلال تبدیلی

علائم اختلال تبدیلی معمولا به طور ناگهانی شروع می شود که بر عملکرد حرکتی یا حسی ارادی فرد تأثیر می گذارد و این علائم ممکن است به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل فیزیولوژیکی ناپدید شوند. علائم اختلالات تبدیلی ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد و بر حرکت بدن، عملکرد و حواس افراد تاثیر خواهد گذاشت.

علائم اختلال تبدیلی ممکن است در مورد هرگونه نقص عصبی قابل تصور باشد. علائم جسمی اختلال تبدیلی اغلب به عنوان روش بدن برای مقابله با استرس درمان نشده یا احساسات بیان نشده که باعث ایجاد این اختلال شده است، توصیف می شود. برخی از رایج ترین علائم جسمی اختلال تبدیلی عبارتند از:

 ضعف

 لکنت زبان

 تشنج یا لرزش

 دید تونلی یا نابینایی

 حرکات غیرقابل کنترل

 راه رفتن غیر طبیعی یا لرزش

 ناشنوایی یا مشکلات شنوایی

 از دست دادن حس بویایی یا گفتاری

 از دست دادن حس لامسه یا بی حسی

 مشکل در بلع یا احساس توده در گلو

 از دست دادن هوشیاری ظاهری

 از دست دادن حس شنوایی

 دوره های عدم پاسخگویی

 نابینایی موقت یا دوبینی

 از دست دادن صدا

 اختلال در هماهنگی

اختلال تبدیلی چیست؟

علل و عوامل خطر

اگرچه علل دقیق آن به خوبی شناخته نشده است، اما تحقیقات مختلف نشان می دهد که ممکن است ناشی از جریان غیر طبیعی به نواحی خاصی از مغز باشد. در اصل، بخش هایی از مغز که عملکرد ماهیچه ها و حواس را کنترل می کنند ممکن است درگیر شوند، حتی اگر بیماری یا ناهنجاری وجود نداشته باشد. اختلال تبدیلی، ممکن است یک واکنش روانی به یک رویداد بسیار استرس زا و یا ضربه روحی باشد. به عنوان مثال، سربازی که ناخودآگاه می خواهد از شلیک اسلحه اجتناب کند ممکن است دست او بی حس و یا فلج شود.

این اختلال لزوما بلافاصله پس از محرک ایجاد نمی شود، بنابراین مهم است که هنگام صحبت با درمانگر استرس های وارد شده اخیر و گذشته را توضیح دهید. سایر عوامل خطرساز اختلال تبدیلی عبارتند از:

 داشتن سابقه خانوادگی اختلال تبدیلی داشته (افرادی که دارای خویشاوند نزدیک با جنسیت زن مانند خواهر، مادر یا دختر باشند که مبتلا به اختلال تبدیلی هستند بیشتر از سایر زنان به علائم مبتلا می شوند)

 داشتن یک اختلال روانی، از جمله اختلالات خلقی یا اضطرابی، اختلال هویت تجزیه ای (که قبلاً به عنوان اختلال شخصیت چندگانه شناخته می شد) یا سایر اختلالات شخصیتی

 داشتن یک بیماری عصبی که علائم مشابهی را ایجاد می کند (مانند تشنج غیر صرعی در افراد مبتلا به صرع)

 بسیار وظیفه شناس، با وجدان، سخت کوش، وسواسی و کمال گرا بودن

 زن بودن (زنان بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال هستند)

 داشتن ویژگی های شخصیتی ناسازگار

اختلال تبدیلی چیست؟

از آنجا که علت اختلال تبدیلی ناشناخته باقی مانده است، ممکن است این اختلال با فرآیند حذف تشخیص داده شود. به این صورت که پزشک سایر علل جسمی، روانی یا عصبی را رد می کند و از بیمار می پرسد که آیا اخیرا هرگونه حادثه آسیب زا را تجربه کرده است یا خیر. راهنمای تشخیص آماری ویرایش پنجم، چندین معیار خاص برای تشخیص اختلال تبدیلی در نظر گرفته است، از جمله:

 بروز علائم ناشی از یک بیماری عصبی، بیماری جسمی دیگر یا مصرف مواد نباشد

 حداقل باید یکی از علائم اختلال حسی یا حرکتی وجود داشته باشد

 علائم با بیماری جسمی یا روانی دیگری بهتر توضیح داده نشوند

 علائم با ناراحتی قابل توجهی همراه باشد

اختلال تبدیلی

تشخیص افتراقی

همانطور که ذکر شد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما، همچنین باید بیماری و اختلالاتی که ممکن است باعث بروز علائم مشابه شود را رد کند، از جمله:

 ام اس (مولتیپل اسکلروزیس که یک بیماری ناتوان کننده‌ی مغز و نخاع و سیستم عصبی مرکزی است)

 میاستنی گراویس (اختلال ضعف عضلانی)

 فلج دوره ای (ضعف عضلانی)

 پلی میوزیت (ضعف عضلانی)

 آسیب نخاعی

 سکته

 لوپوس

اختلال تبدیلی و سوء مصرف مواد

سوء مصرف مواد ممکن است باعث اختلال تبدیل نشود، اما مصرف مواد مخدر یا الکل ممکن است خطر ابتلا به اختلال تبدیلی را در فرد افزایش دهد. مصرف مواد همچنین باعث بدتر شدن علائم منفی موجود در فرد خواهد شد.

درمان اختلال تبدیلی

درمان اختلال تبدیلی بستگی به علائم خاص فرد دارد. برخی از افراد ممکن است به رویکردهای متعددی نیاز داشته باشد. هیچ داروی خاصی برای درمان اختلال تبدیلی وجود ندارد. با این وجود، برخی از داروها مانند داروهای ضد افسردگی ممکن است علائم این اختلال را بهبود بخشد. ممکن است درمان فیزیکی یا شغلی برای بهبود علائم مربوط به حرکت یا ضعف استفاده شود، اما درمان های روان درمانی شامل مشاوره یا هیپنوتیزم است.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی اختلال تبدیلی چیست؟ پرداختیم، اگر شما یا یکی از عزیزانتان نیاز به درمان اعتیاد به مواد مخدر یا ترک الکل و اختلالات همزمان مانند اختلال تبدیلی دارید، مشاورین مجرب کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. افرادی که با اختلالات همزمان دست و پنجه نرم می کنند، می توانند با یک تماس با کارشناسان ما در کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران تحت درمان دلسوزانه قرار گیرند. برای کسب اطلاعات بیشتر، همین امروز با کارشناسان ما تماس بگیرید.

 

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: قرن ها، اعتیاد به الکل و مواد مخدر به عنوان یک اشتباه اخلاقی تلقی شده است. قدرت اراده فرد مبتلا به اعتیاد را از او سلب خواهد کرد. اگرچه برخی هنوز بر این عقیده هستند، اما الگوی جدیدی برای درک اعتیاد در جامعه علمی طراحی شده است. واقعیت این است که اعتیاد یک بیماری است و تحقیقات برای حمایت از آن همچنان ادامه دارد. به همین جهت در این مقاله به یک پرسش مهم مبنی بر اینکه اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب خواهیم پرداخت.

داروها از لحاظ جسمی مغز را تغییر می دهند و انگیزه ای اجباری برای ادامه مصرف ایجاد می کنند، اما در عین حال توانایی های طبیعی تصمیم گیری را مهار می کنند. این پیشرفت پیامدهای زیادی برای کسانی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند و در حال مقابله با آن هستند، دارد.

اعتیاد چیست و آیا این یک انتخاب است؟

بر طبق گفته های سازمان سوء مصرف مواد “اعتیاد یک بیماری مغزی مزمن و غالباً عودکننده است که برخلاف عواقب ناخوشایند و پیامدهای مضری که برای فرد مبتلا به اعتیاد و اطرافیانش به همراه دارد، فرد مصرف کننده دائم به دنبال تمایلات خود برای مصرف مواد مخدر است.” نکته مهمی که در اینجا باید به آن اشاره کنیم این است که فرد مبتلا به اعتیاد حتی وقتی عواقب اعتیاد خود را می بیند به مصرف خود ادامه خواهد داد.  آنها می دانند که ماده مخدر برای آنها ضرر دارد و دوست ندارند معتاد شوند. اما ویژگی اصلی اعتیاد، عدم توانایی در ترک اعتیاد و متوقف کردن مصرف مواد است.

حتما مطالعه کنید: ترک اعتیاد

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

چرا اعتیاد یک بیماری به شمار می رود؟

اعتیاد به مواد مخدر از الگوی مشابه سایر بیماری های مزمن مانند آسم و دیابت پیروی می کند. بیمار بهبود می یابد، اما ممکن است قبل از اینکه بیماری را کاملاً شکست دهد، چندین بار عود را تجربه کند. و درست مثل این بیماری ها، اعتیاد نیز قابل درمان و کنترل است.

بسیاری از افرادی که با الگوی بیماری اعتیاد مبارزه می کنند، به این نکته اشاره می کنند که فرد مبتلا به اعتیاد با انتخاب خود شروع به مصرف مواد مخدر یا الکل می کند. این درست است، اما ربطی به این موضوع ندارد. برخی افراد مواد مخدر یا الکل را امتحان و تجربه می کنند و هرگز مبتلا به اعتیاد نمی شوند اما برخی افراد استعداد بیولوژیکی یا موقعیتی خاصی نسبت به اعتیاد دارند.

به محض شروع مصرف، اعتیاد در فرد ایجاد شده و کنترل آن بسیار دشوار تر خواهد شد.

همچنین اعتیاد یک بیماری تلقی می شود زیرا باعث ایجاد تغییراتی در مغز می شود. نه تنها وابستگی جسمی ایجاد می کند که فرد نمی تواند مصرف مواد را بدون تجربه ترک متوقف کند، بلکه بر توانایی فرد در تصمیم گیری منطقی نیز تأثیر می گذارد.

نحوه تاثیرگذاری مواد مخدر بر مغز

هر ماده ای از جمله الکل، سیستم پاداش در مغز را دچار اختلال می کند. متاسفانه، مصرف طولانی مدت ممکن است تغییراتی را در مدار پاداش ایجاد کند که توانایی عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. به طور ویژه ای، مناطقی از مغز که به تصمیم گیری، یادگیری، حافظه و کنترل رفتار گره خورده اند، همه تحت تأثیر قرار خواهند گرفت.

طبق مقاله منتشر شده توسط انستیتوی ملی سوء مصرف مواد مخدر، به نظر می رسد که روابط تنگاتنگی بین مدارهای مختل شده توسط مواد مخدر سوء مصرف شده و آنهایی که زمینه خود کنترلی هستند وجود دارد. زمان آن رسیده است که تشخیص دهیم روند اعتیاد همان چارچوب های عصبی را که امکان خود کنترلی و تصمیم گیری مناسب را فراهم می کند، کاهش می دهد.

با کاهش خود کنترلی در روند اعتیاد، بعید نیست که ترک اعتیاد برای یک مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر بسیار دشوار است. ولوکو در یکی از سخنرانی های خود اصل مطلب را اینگونه بیان می کند که “برای اینکه بتوانیم خود کنترلی داشته باشیم، به عملکرد مناسب ناحیه مغز خود نیاز داریم که بتواند رفتارها را تنظیم می کند.”

بیماری تلقی شدن اعتیاد برای فرد مبتلا به اعتیاد چه معنایی دارد

چه دلیلی وجود دارد برای اینکه اعتیاد را به عنوان یک بیماری تشخیص دهیم؟

پاسخ این است که شیوه نگرش ما به یک بیماری به شدت بر رفتار ما با کسانی که به آن بیماری مبتلا می شوند، تاثیر خواهد گذاشت. وقتی به این نتیجه می رسید که اعتیاد یک بیماری است، سه حقیقت برای شما روشن می شود:

 همه چیز در اراده خلاصه نمی شود.

 وقتی فردی جان خود را به دلیل اعتیاد به مواد مخدر از دست می دهد، بی تردید افراد دیگر می گویند: “انتخاب خودش بوده است”.

 این تصور وجود دارد که فرد مبتلا به اعتیاد تصمیمات آگاهانه ای را برای ادامه اعتیاد به مواد مخدر گرفته و آنچه را که دریافت کرده، مصرف می کردند. اما این دیدگاه نه تنها مفید نیست، بلکه نادرست است.

اگرچه عنصر انتخاب در اعتیاد نقش مهمی را ایفا می کند، انتخاب درست برای فردی که دارای اعتیاد است بسیار دشوار تر است. اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به اعتیاد، دوست نداشته اند که گرفتار اعتیاد شوند، بلکه احساس می کنند که به این ماده نیاز دارند. در بسیاری از موارد، بدن آنها به مواد مخدر وابستگی شدیدی دارد.

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

درمان موثر است

هوشیار بودن و هوشیار ماندن به تنهایی دشوار است.

متأسفانه، برای برخی از مواد، سم زدایی ممکن است بسیار خطرناک باشد و این همان جایی است که یک مرکز ترک اعتیاد می تواند مشکل گشا باشد. درست مانند سایر اختلالات مکرر مزمن، درمان های مکرر اغلب برای دستیابی به موفقیت در دراز مدت ضروری است.

در مرکز ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران، این درمان ها به صورت صحبت با مشاور شما، مصرف دارو برای کمک به سهولت در ترک و شرکت در فعالیت هایی است که بر کمک به بهبودی شما از اعتیاد متمرکز است. شما توانایی هایی را که ممکن است فراموش کرده باشید را باز خواهید یافت و همچنین تکنیک هایی را برای کنترل هوس و حفظ هوشیاری در دراز مدت یاد خواهید گرفت.

عود طبیعی، قابل پیش بینی و قابل کنترل است

پیروی از الگوی اعتیاد به عنوان یک بیماری، عود مجدد شکست درمان نیست. عود ممکن است چندین بار اتفاق افتد، و این بدان معناست که درمان موثر نیاز به تغییر دارد.

سخن پایانی

در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، ما معتقدیم که اعتیاد نباید بر زندگی شما حکمرانی کند. ما شما را در طول دوره بهبودی، از آماده شدن برای سم زدایی تا درمان و سپس تجربه زندگی جدید و بدون اعتیاد راهنمایی می کنیم. در صورتی که تمایل دارید با روش های درمانی ما آشنا شوید و در صورت داشتن هرگونه سوال، می توانید بصورت شبانه روزی با مشاورین مجرب کلینیک ترک اعتیاد آکسون، تماس بگیرید.

 

اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: اختلال دوقطبی با دوره های خلقی خاصی در قطب های مخالف طیف خلق تعریف می شود که در این مقاله به بررسی اختلال دوقطبی چیست؟ خواهیم پرداخت.

دوره شیدایی و دوره افسردگی. این دوره های خلقی به همراه علائم فراوانی فراتر از تغییرات خلقی همراه است، از جمله تغییر در شناخت، خواب و رفتار. برخلاف استفاده عامیانه از اصطلاح “دوقطبی” و اشاراتی به این اختلال در فرهنگ عامه، اختلال دوقطبی اغلب توسط افراد به اشتباه درک می شود. اگرچه این اختلال دارای ویژگی خلق و خوی متناوب و متغیر است، اما یک بدخلقی ساده یا غیرقابل پیش بینی نیست. اختلال دوقطبی با دوره های خلقی خاصی در قطب های مخالف طیف خلق تعریف می شود: شیدایی و افسردگی

این دوره های خلقی به همراه علائم فراوانی ماوراء تغییرات خلقی همراه است، از جمله تغییر در شناخت، خواب و رفتار.

اختلال دوقطبی یک اختلال روانی شدید است که گاهی اوقات برای درمان خطرات تهدید کننده زندگی و ایجاد ثبات در افراد نیاز به بستری فرد دارد تا در آینده بتوانند این اختلال را به صورت درمان سرپایی کنترل کنند.

اختلال دوقطبی چیست؟

روانپزشکان از اواسط دهه ۱۸۰۰ در حال تشخیص و درمان اختلال دوقطبی بوده اند. این اختلال با دوره های متغیر خلقی همراه است. در ابتدا “افسردگی شیدایی” نامیده می شد، اصطلاحی که تا به امروز در فرهنگ رایج پابرجا مانده است، اگرچه پزشکان دیگر از این اصطلاح در تشخیص رسمی استفاده نمی کنند.

اختلال دوقطبی با وجود حداقل یک دوره خلقی مجزا تشخیص داده می شود. اگرچه اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، دوره های افسردگی یا مختلط را تجربه می کنند، دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) فقط افرادی را ملزم به تشخیص این بیماری می داند که دوره های شیدایی را تجربه کرده باشند.

دوره های شیدایی و افسردگی باعث تغییرات همه جانبه در تفکر و رفتار می شود. افرادی که مبتلا به افسردگی هستند از انرژی روحی و جسمی کمتری برخوردارند، در حالی که افراد شیدایی یا هیپومانیک (دارای جنون خفیف) دارای انرژی بیشتری هستند.

شدت ناگهانی یک دوره شیدایی ممکن است ناخوشایند و خطرناک باشد. دوره های شیدایی گاهی به حدی شدید هستند که منجر به بستری شدن در بیمارستان می شوند، به ویژه هنگامی که شامل ویژگی های روان پریشی مانند هذیان یا توهم هستند.

طیف دو قطبی

برخی از افرادی که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تصمیم به نامگذاری و تعریف اختلال دوقطبی گرفتند، آن را به عنوان یک اختلال طیفی در نظر گرفتند، زیرا اختلال دوقطبی بیشتر از آنکه انواع خاص و مجزایی داشته باشد، دارای مراحل مختلفی بود.

اگرچه این مفهوم در نحوه تشخیص اختلال دوقطبی منعکس نشده است، اما ممکن است برای برخی از افرادی که سعی دارند درک بهتری از تجربه خود از این اختلال داشته باشند مفید واقع شود. افرادی که دوره ها یا علائم افسردگی بیشتری را تجربه می کنند و بنابراین در پایان محدوده افسردگی طیف قرار می گیرند، ممکن است به اقدامات متفاوت تری نسبت به افرادی که اغلب علائم شیدایی یا هیپومانیا را تجربه می کنند و نیاز به مراقبت بیشتری دارند، نیاز داشته باشند.

اختلال دوقطبی چیست؟

انواع اختلال دوقطبی

افراد ممکن است انواع مختلف اختلال دوقطبی را از هم تشخیص ندهند و منظور از اصطلاحاتی مانند اختلال دوقطبی شیدایی، اختلال دوقطبی خفیف و دوقطبی نوع یک در مقابل دوقطبی نوع دو را درک نکنند. برای بسیاری از افراد، این تمایزها مهم نیستند. اما با دانستن تمایز آنها متوجه خواهیم شد که اختلال دوقطبی نوع یک شدیدتر از اختلال دوقطبی نوع دو است و تفاوت بین آنها به شدت دوره های شیدایی مربوط می شود. دوره های افسردگی شدید خطراتی را به همراه خواهد داشت اما دوره های شیدایی بسیار خطرناک تر از دوره های هیپومانیا (جنون خفیف) هستند.

اختلال دوقطبی نوع یک

اختلال دوقطبی نوع یک شدیدترین نوع اختلال دوقطبی است که با حضور دوره های شیدایی تعریف می شود. هیچ ضرورتی در مورد دوره های افسردگی وجود ندارد. با این وجود، اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک هر دو دوره شیدایی و افسردگی را تجربه می کنند.

دوره های شدید شیدایی با مشکلات و خطرات زیادی همراه است. این مشکلات شامل رفتارهای تکانشی مانند رانندگی بی ملاحظه و بی محابا، زیاده روی در خرج کردن پول و رابطه جنسی ناامن است. گاهی اوقات افرادی که مانیک (مبتلا به جنون و شیدایی) هستند نیز دچار روان پریشی می شوند. آنها ممکن است دچار توهمات شنوایی مانند “شنیدن صداها” شوند یا دچار توهمات بزرگ شوند.

کسی که مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک با ویژگی های روان پریشی است باور دارد که از قدرت های ماوراء طبیعی برخوردار است و بر اساس همین باورها به گونه ای رفتار می کند که خود یا دیگران را در معرض آسیب قرار می دهد. افرادی که علائم شیدایی شدید را تجربه می کنند، معمولاً نیاز به یک دوره کوتاه مدت بستری در بیمارستان دارند تا زمانی که از نظر روحی بهبود یابند و دیگر دچار روان پریشی نشوند.

اختلال دوقطبی نوع دو

برای اینکه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو تشخیص داده شوند، باید حداقل یک دوره هیپومانیا (جنون خفیف) و حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده باشند. اگرچه آنها ممکن است در هر دو حالت خلقی روان پریشی را تجربه کنند، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو، بسیار کمتر از افرادی که دارای اختلال دوقطبی نوع یک هستند، دچار روان پریشی می شوند.

دوره های هیپومانیک (جنون خفیف)، عملکرد افراد را تحت تاثیر قرار میدهد، اما نه به اندازه دوره های شیدایی. افرادی که دوره های هیپومانیا را تجربه میکنند نیازی به بستری شدن ندارند. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو، از دوره های هیپومانیا به عنوان دوره های مثبت برای افزایش انرژی و خلاقیت یاد می کنند.

جنبه های لذت بخش دوره های هیپومانیا چیزی است که باعث می شود بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی از مصرف داروهایی که اختلال آنها را کنترل می کند اجتناب کنند. با این وجود، دوره های هیپومانیا اغلب با جنبه های ناخوشایندی از قبیل افکار پریشان، اضطراب و آشفتگی همراه هستند. افرادی که چرخه های سریع اختلال دوقطبی نوع دو را تجربه می کنند، معمولاً هر سال دوره های خلقی بیشتری را نسبت به افراد مبتلا به سایر انواع اختلال دوقطبی نوع دو تجربه می کنند.

اختلال دوقطبی

اختلال خلق ادواری (سیکلوتایمیک)

هنگام در نظر گرفتن تشخیص اختلال خلق ادواری (سیکلوتایمی) در مقابل اختلال دوقطبی، اصلی ترین تفاوت بین این دو اختلال، شدت آنهاست. اختلال خلق ادواری، حتی خفیف تر از اختلال دوقطبی نوع دو است. اگرچه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دو دارای دوره های کامل هیپومانیا و افسردگی اساسی هستند، اما افراد مبتلا به اختلال خلق ادواری (سیکلوتایمی) فقط علائم هیپومانیا و افسردگی را دارند.

بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، افراد مبتلا به اختلال خلق ادواری (سیکلوتایمی) دوقطبی هرگز یک حالت خلقی کامل برای آنها تعریف نشده است. آنها حتی ممکن است تشخیص ندهند که یک اختلال زمینه ای دارند و ممکن است تغییرات خلقی خود را به صورت فصلی یا زمینه ای تجربه کنند. اگرچه سیکلوتایمی درمان نشده شدت کمتری نسبت به اختلال دوقطبی نوع یک یا دوقطبی نوع دو درمان نشده دارد، اما ممکن است روابط و شغل فرد را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین ممکن است باعث شود افراد به منظور تنظیم خلق و خوی خود به سوء مصرف مواد روی آورند.

دوره های مختلط

افرادی که یک دوره مختلط دوقطبی را تجربه می کنند، در معرض خطر بیشتری برای بروز رفتارهای تکانشی و خود تخریبی، از جمله خودآزاری و اقدام به خودکشی قرار دارند. اگرچه حالت مختلط اختلال دوقطبی ممکن است یک تناقض به نظر برسد، در واقع برای افرادی که افسرده هستند، انفجار ناگهانی انرژی که باعث تحریک آنها می شود، نسبتاً رایج است. به همین ترتیب، افرادی که علائم شیدایی را تجربه می کنند، ممکن است گاهی اوقات احساس ناامیدی کنند.

مسئله ای که باعث خطرناک تر شدن دوره های مختلط می شود این است که افرادی که به شدت افسرده هستند اغلب انرژی یا انگیزه لازم برای عمل به افکار خودکشی را ندارند، در حالی که افرادی که در حالت مختلط قرار دارند بیشتر به افکار افسرده یا ناامید کننده خود عمل می کنند. دوره هایی با ویژگی های مختلط همچنین ممکن است شامل علائم روان پریشی باشند که آنها را حتی خطرناک تر کرده و بیشتر مستلزم بستری شدن در بیمارستان می کند.

چرخه سریع اختلال دوقطبی

برخی از افراد چرخه سریع اختلال دوقطبی را تجربه می کنند. درک این نکته ضروری است که اصطلاح “چرخه سریع” به این معنی نیست که فرد دچار تغییر ناگهانی خلق و خو از یک روز به روز دیگر یا تغییرات خلقی در طول روز می شود. این نوع بی ثباتی خلقی معمولاً نشان دهنده اختلال دیگری مانند اختلال شخصیت مرزی است. در چرخه اختلال دوقطبی، افراد بین دوره های خلقی که معمولا به مدت چند هفته یا یک یا دو ماه طول می کشند به جای دوره های معمولی دوقطبی که هر کدام چند ماه طول می کشند، متغیر هستند.

علائم اختلال دوقطبی

علائم اختلال دوقطبی

علائم اختلال دوقطبی در ابتدا ممکن است نامحسوس باشد. برخی از افراد ممکن است قبل از اینکه علائم خلقی را تجربه کنند، دچار تغییرات شناختی شوند، مانند از دست دادن حافظه دوقطبی. آنها ممکن است متوجه شوند که برای حفظ کردن کلمات یا به خاطر سپردن برنامه ها قبل از اینکه علائم افسردگی یا شیدایی به صورت بارز نمایان شوند، دچار مشکل شده اند. علائم اولیه اختلال دوقطبی اغلب شامل اختلال در چرخه خواب و افزایش تحریک پذیری و بیقراری است.

دوره هایی از آنچه برخی افراد مبتلا به این اختلال “خشم دوقطبی” می نامند، اغلب پیش زمینه ای برای یک حالت خلقی دوقطبی کامل هستند. با ایجاد تغییر در شیمی مغز، افزایش تحریک پذیری ممکن است افراد را وادار به ضربه زدن یا آسیب رساندن به دیگران کند.

حملات خشم دوقطبی ممکن است در زمینه افسردگی یا شیدایی رخ دهد. تحقیقات نشان می دهد که افزایش خشم و پرخاشگری در اختلال دوقطبی از تضاد و دوگانگی دوره خلقی فعلی جدا است، اما در دوره های خلقی حاد، به ویژه هنگامی که ویژگی های روان پریشی تجربه می شود، شایع تر است.

اگرچه برخی از علائم اختلال دوقطبی مستقل از دوره های خلقی هستند، در بیشتر اوقات، علائم اختلال دوقطبی نشان دهنده یکی از سه حالت خلقی است که شامل افسردگی، شیدایی یا هیپومانیا می شود.

افسردگی

علائم افسردگی دوقطبی به طور کلی با علائم اختلال افسردگی اساسی یکسان است، مگر در صورتی که ویژگی های مختلط وجود داشته باشد. اگرچه بدتر شدن روحیه و افکار ناامید کننده معمولاً به دنبال افسردگی پیش می آید، اما شروع یک دوره افسردگی اغلب در ابتدا با از دست دادن انرژی و تغییر در اشتها، خواب و شناخت نمایان می شود. افرادی که افسرده هستند در تصمیم گیری یا حفظ انگیزه برای انجام فعالیت های مهم شخصی با مشکلات زیادی مواجه می شوند.

شیدایی

شروع شیدایی دوقطبی اغلب با افزایش سطح انرژی و فعالیت ذهنی نمایان خواهد شد. در مراحل اولیه یک دوره شیدایی، افراد ممکن است متوجه تشویش افکار خود شوند. آنها ممکن است به طور ناگهانی علایق جدیدی را ایجاد کنند که با پیشرفت دوره جنون به رفتار اجباری تبدیل خواهد شد. به عنوان مثال، علاقه جدیدی که در مرحله اولیه یک دوره شیدایی (مانیک) ایجاد می شود، ممکن است به این امر منجر شود که شخصی در مرحله حاد یک دوره شیدایی، هزاران دلار برای اقلام مربوط به آن علاقه هزینه کند.

هیپومانیا (جنون خفیف یا نیمه شیدایی)

علائم هیپومانیا شبیه علائم شیدایی، اما کمی پیچیده تر است. بسیاری از افراد در شروع یک دوره هیپومانیا احساس الهام می کنند. آنها ممکن است احساس خلاقیت یا ماجراجویی بیشتری داشته باشند و ناگهان تصمیم بگیرند پروژه جدیدی را شروع کنند. چنین علائم خوشایندی باعث می شود برخی از افراد اختلال دوقطبی خود را بپذیرند حتی اگر به معنی پذیرفتن دوره ها یا علائم خوشایند کمتری باشد. توجه به این نکته ضروری است که همه علائم هیپومانیا خوشایند نیستند، افراد اغلب در حالت هیپومانیا احساس تحریک پذیری، اضطراب یا خارج از کنترل بودن می کنند.

علل اختلال دوقطبی

ممکن است این سوال برای برخی افراد پیش آید “آیا اختلال دوقطبی ژنتیکی است؟” یا “آیا اختلال دوقطبی ارثی است؟” اختلال دوقطبی دارای اجزای ژنتیکی بسیار قوی است. تحقیقات منتشر شده نشان داده است که افرادی که یکی از والدینشان مبتلا به اختلال دوقطبی هستند، ۶ برابر بیشتر از سایر افراد با این بیماری دست و پنجه نرم خواهند کرد. در صورتی که هر دو والدین مبتلا به اختلال دوقطبی باشند، این عوارض حتی بیشتر نمایان می شود.

مهمترین علل اختلال دوقطبی تفاوت های بیولوژیکی هستند که به ارث برده می شوند. تحقیقات نشان می دهد که اختلال دوقطبی ناشی از تغییر در ساختار و عملکرد مغز است که شامل تغییر در سطح انتقال دهنده های عصبی سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین می باشد.

اگرچه عوامل محیطی نمی توانند باعث ایجاد اختلال دوقطبی شوند، اما ممکن است احتمال ابتلا به این اختلال را در فرد افزایش دهند. آنها همچنین ممکن است در شروع آن تاثیر داشته باشند و باعث شوند افراد علائم زودهنگام را تجربه کنند. محرک های دوقطبی شامل استرس، محرومیت از خواب، آسیب روحی و سوء مصرف مواد است.

تشخیص اختلال دوقطبی

نحوه تشخیص اختلال دوقطبی

مانند تشخیص سایر اختلالات روانی، متخضصصان از طریق انجام یک سری مصاحبه های بالینی اختلال دوقطبی را تشخیص می دهند. آنها ممکن است از یک ابزار غربالگری یا آزمایش دوقطبی با سوالات هدفمند برای تعیین اینکه آیا فرد دارای معیارهای لازم برای تشخیص این اختلال است یا خیر، استفاده کنند.

اختلال دو قطبی در برخی از افراد ممکن است برای اولین بار در طول یک دوره درمان بستری تشخیص داده شود. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک، اغلب پس از اولین دوره جنون در بیمارستان بستری می شوند. کارکنان بیمارستان فرد مشکوک به اختلال دوقطبی را به مدت چند روز تحت نظر قرار داده و مشاهداتی را بر روی او انجام می دهند تا بتوانند بهترین تشخیص را برای افرادی که علائم روان پریشی و خلق و خوی بالا را نشان می دهند تعیین کنند.

هنگامی که فرد به یک دوره افسردگی مبتلا می شود، تشخیص اختلال دوقطبی دشوارتر می شود. متخصصان سلامت روان در فرایند دقیق تشخیص افتراقی شرکت می کنند تا تشخیص دهند آیا فردی که علائم افسردگی را تجربه کرده است آیا تاکنون علائم شیدایی یا هیپومانیا را نیز تجربه کرده است یا خیر.

آنها باید تعیین کنند که آیا فرد دوره های خلقی متمایزی را نشان می دهد که نشان دهنده اختلال دوقطبی یا بی ثباتی خلقی کوتاه مدت است، که ممکن است نشان دهنده نوع دیگری از اختلال، مانند اختلال شخصیت باشد.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به اختلال دوقطبی هستند؟

عوامل خطر برای ابتلا به اختلال دوقطبی شامل موارد زیر است:

 کم خوابی، به ویژه کم خوابی مزمن

 دوره های طولانی مدت با استرس زیاد

 سابقه خانوادگی ابتلا به اختلال دوقطبی یا سایر اختلالات خلقی

 تجربیات اولیه که بر عملکرد مغز تاثیر می گذارد، مانند ضربه به سر

 روی آوردن به سوء مصرف مواد در اواخر دوران کودکی یا اوایل نوجوانی

 آسیب های وارد شده به فرد در دوران کودکی یا بزرگ شدن در یک خانه سست و دمدمی یا خشن

سوء مصرف مواد ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در مغز شود که ممکن است باعث شروع اختلال دوقطبی شود. با این وجود، بعید است که افراد بدون داشتن عوامل خطر ژنتیکی یا بیولوژیکی دچار این اختلال شوند، حتی اگر چندین عامل خطر محیطی وجود داشته باشد.

اگر افراد سالها با علائم اختلال دوقطبی درمان نشده دست و پنجه نرم کنند، تا زمانی که تحت درمان قرار نگیرند، به احتمال زیاد دوره های روحی بدتری را تجربه خواهند کرد. آنها همچنین در معرض خطر ابتلا به اختلالات همزمان مانند اختلالات مصرف مواد قرار خواهند گرفت.

سخن پایانی

اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اختلال دوقطبی درمان نشده به همراه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل دست و پنجه نرم می کنید، روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره گزینه های درمانی یکپارچه را برای افرادی که دارای اختلالات روانی همزمان و اختلالات مصرف مواد هستند ارائه می دهد. با کارشناسان ما در کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره تماس بگیرید تا در مورد گزینه های درمانی تخصصی و نحوه شروع کار در راه رسیدن به بهبودی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: قرن ها، اعتیاد به الکل و مواد مخدر به عنوان یک اشتباه اخلاقی تلقی شده است. قدرت اراده فرد مبتلا به اعتیاد را از او سلب خواهد کرد. اگرچه برخی هنوز بر این عقیده هستند، اما الگوی جدیدی برای درک اعتیاد در جامعه علمی طراحی شده است. واقعیت این است که اعتیاد یک بیماری است و تحقیقات برای حمایت از آن همچنان ادامه دارد. به همین جهت در این مقاله به یک پرسش مهم مبنی بر اینکه اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب خواهیم پرداخت.

داروها از لحاظ جسمی مغز را تغییر می دهند و انگیزه ای اجباری برای ادامه مصرف ایجاد می کنند، اما در عین حال توانایی های طبیعی تصمیم گیری را مهار می کنند. این پیشرفت پیامدهای زیادی برای کسانی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند و در حال مقابله با آن هستند، دارد.

اعتیاد چیست و آیا این یک انتخاب است؟

بر طبق گفته های سازمان سوء مصرف مواد “اعتیاد یک بیماری مغزی مزمن و غالباً عودکننده است که برخلاف عواقب ناخوشایند و پیامدهای مضری که برای فرد مبتلا به اعتیاد و اطرافیانش به همراه دارد، فرد مصرف کننده دائم به دنبال تمایلات خود برای مصرف مواد مخدر است.” نکته مهمی که در اینجا باید به آن اشاره کنیم این است که فرد مبتلا به اعتیاد حتی وقتی عواقب اعتیاد خود را می بیند به مصرف خود ادامه خواهد داد.  آنها می دانند که ماده مخدر برای آنها ضرر دارد و دوست ندارند معتاد شوند. اما ویژگی اصلی اعتیاد، عدم توانایی در ترک اعتیاد و متوقف کردن مصرف مواد است.

حتما مطالعه کنید: ترک اعتیاد

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

چرا اعتیاد یک بیماری به شمار می رود؟

اعتیاد به مواد مخدر از الگوی مشابه سایر بیماری های مزمن مانند آسم و دیابت پیروی می کند. بیمار بهبود می یابد، اما ممکن است قبل از اینکه بیماری را کاملاً شکست دهد، چندین بار عود را تجربه کند. و درست مثل این بیماری ها، اعتیاد نیز قابل درمان و کنترل است.

بسیاری از افرادی که با الگوی بیماری اعتیاد مبارزه می کنند، به این نکته اشاره می کنند که فرد مبتلا به اعتیاد با انتخاب خود شروع به مصرف مواد مخدر یا الکل می کند. این درست است، اما ربطی به این موضوع ندارد. برخی افراد مواد مخدر یا الکل را امتحان و تجربه می کنند و هرگز مبتلا به اعتیاد نمی شوند اما برخی افراد استعداد بیولوژیکی یا موقعیتی خاصی نسبت به اعتیاد دارند.

به محض شروع مصرف، اعتیاد در فرد ایجاد شده و کنترل آن بسیار دشوار تر خواهد شد.

همچنین اعتیاد یک بیماری تلقی می شود زیرا باعث ایجاد تغییراتی در مغز می شود. نه تنها وابستگی جسمی ایجاد می کند که فرد نمی تواند مصرف مواد را بدون تجربه ترک متوقف کند، بلکه بر توانایی فرد در تصمیم گیری منطقی نیز تأثیر می گذارد.

نحوه تاثیرگذاری مواد مخدر بر مغز

هر ماده ای از جمله الکل، سیستم پاداش در مغز را دچار اختلال می کند. متاسفانه، مصرف طولانی مدت ممکن است تغییراتی را در مدار پاداش ایجاد کند که توانایی عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. به طور ویژه ای، مناطقی از مغز که به تصمیم گیری، یادگیری، حافظه و کنترل رفتار گره خورده اند، همه تحت تأثیر قرار خواهند گرفت.

طبق مقاله منتشر شده توسط انستیتوی ملی سوء مصرف مواد مخدر، به نظر می رسد که روابط تنگاتنگی بین مدارهای مختل شده توسط مواد مخدر سوء مصرف شده و آنهایی که زمینه خود کنترلی هستند وجود دارد. زمان آن رسیده است که تشخیص دهیم روند اعتیاد همان چارچوب های عصبی را که امکان خود کنترلی و تصمیم گیری مناسب را فراهم می کند، کاهش می دهد.

با کاهش خود کنترلی در روند اعتیاد، بعید نیست که ترک اعتیاد برای یک مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر بسیار دشوار است. ولوکو در یکی از سخنرانی های خود اصل مطلب را اینگونه بیان می کند که “برای اینکه بتوانیم خود کنترلی داشته باشیم، به عملکرد مناسب ناحیه مغز خود نیاز داریم که بتواند رفتارها را تنظیم می کند.”

بیماری تلقی شدن اعتیاد برای فرد مبتلا به اعتیاد چه معنایی دارد

چه دلیلی وجود دارد برای اینکه اعتیاد را به عنوان یک بیماری تشخیص دهیم؟

پاسخ این است که شیوه نگرش ما به یک بیماری به شدت بر رفتار ما با کسانی که به آن بیماری مبتلا می شوند، تاثیر خواهد گذاشت. وقتی به این نتیجه می رسید که اعتیاد یک بیماری است، سه حقیقت برای شما روشن می شود:

 همه چیز در اراده خلاصه نمی شود.

 وقتی فردی جان خود را به دلیل اعتیاد به مواد مخدر از دست می دهد، بی تردید افراد دیگر می گویند: “انتخاب خودش بوده است”.

 این تصور وجود دارد که فرد مبتلا به اعتیاد تصمیمات آگاهانه ای را برای ادامه اعتیاد به مواد مخدر گرفته و آنچه را که دریافت کرده، مصرف می کردند. اما این دیدگاه نه تنها مفید نیست، بلکه نادرست است.

اگرچه عنصر انتخاب در اعتیاد نقش مهمی را ایفا می کند، انتخاب درست برای فردی که دارای اعتیاد است بسیار دشوار تر است. اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به اعتیاد، دوست نداشته اند که گرفتار اعتیاد شوند، بلکه احساس می کنند که به این ماده نیاز دارند. در بسیاری از موارد، بدن آنها به مواد مخدر وابستگی شدیدی دارد.

اعتیاد یک بیماری است یا انتخاب

درمان موثر است

هوشیار بودن و هوشیار ماندن به تنهایی دشوار است.

متأسفانه، برای برخی از مواد، سم زدایی ممکن است بسیار خطرناک باشد و این همان جایی است که یک مرکز ترک اعتیاد می تواند مشکل گشا باشد. درست مانند سایر اختلالات مکرر مزمن، درمان های مکرر اغلب برای دستیابی به موفقیت در دراز مدت ضروری است.

در مرکز ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران، این درمان ها به صورت صحبت با مشاور شما، مصرف دارو برای کمک به سهولت در ترک و شرکت در فعالیت هایی است که بر کمک به بهبودی شما از اعتیاد متمرکز است. شما توانایی هایی را که ممکن است فراموش کرده باشید را باز خواهید یافت و همچنین تکنیک هایی را برای کنترل هوس و حفظ هوشیاری در دراز مدت یاد خواهید گرفت.

عود طبیعی، قابل پیش بینی و قابل کنترل است

پیروی از الگوی اعتیاد به عنوان یک بیماری، عود مجدد شکست درمان نیست. عود ممکن است چندین بار اتفاق افتد، و این بدان معناست که درمان موثر نیاز به تغییر دارد.

سخن پایانی

در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، ما معتقدیم که اعتیاد نباید بر زندگی شما حکمرانی کند. ما شما را در طول دوره بهبودی، از آماده شدن برای سم زدایی تا درمان و سپس تجربه زندگی جدید و بدون اعتیاد راهنمایی می کنیم. در صورتی که تمایل دارید با روش های درمانی ما آشنا شوید و در صورت داشتن هرگونه سوال، می توانید بصورت شبانه روزی با مشاورین مجرب کلینیک ترک اعتیاد آکسون، تماس بگیرید.

ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد

ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: در مقاله قبلی به بررسی اختلال بیش فعالی-کم توجهی پرداختیم اما یک نظرسنجی که اخیرا انجام شده است نشان می دهد که تقریباً ۱۵ درصد از افراد بزرگسالی که با اختلال بیش فعالی دست و پنجه نرم می کنند در سال گذشته به سوء مصرف الکل و یا مواد مخدر مبتلا بوده اند که نشان دهنده این است که تقریباً سه برابر بیشتر از افرادی که مبتلا به ADHD نیستند. به همین جهت در این مقاله به بررسی ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: اختلال بیش فعالی-کم توجهی

اکنون سوالی که باید بپرسیم این است که چه چیزی باعث سوء مصرف الکل یا مواد مخدر در این افراد می شود؟

ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد

چندین مطالعه به ارتباط بین اختلال بیش فعالی با سوء مصرف مواد مخدر و الکل پرداخته اند.

به طور کلی، شیوع اختلال بیش فعالی در میان افراد بزرگسالی که الکلی هستند پنج تا ۱۰ برابر بیشتر از افرادی است که مبتلا به این بیماری نیستند. افراد مبتلا به ADHD، معمولا عجول و دمدمی مزاج هستند و به احتمال زیاد دارای مشکلات رفتاری نیز هستند و همین امر ممکن است منجر به سوء مصرف مواد مخدر و الکل در آنها شود.

همان گیرنده های مغز که در اختلال بیش فعالی دخیل هستند در مشکلات سوء مصرف مواد نیز نقش مهمی را ایفا می کنند. این امر ممکن است نشان دهنده این باشد که افراد مبتلا به ADHD مستعد ابتلا به اعتیاد هستند و یا برعکس. همچنین، اختلال بیش فعالی و اعتیاد به الکل ممکن است از طریق ژنتیک به نسل بعدی منتقل شوند. اگر کودک مبتلا به ADHD والدینی داشته باشد که مبتلا به سوء مصرف مشروبات الکلی هستند، به احتمال زیاد کودک در دوران بزرگسالی خود نیز دچار مشکل سوء مصرف الکل خواهد شد.

حتما مطالعه کنید: الکل

افراد مبتلا به ADHD به منظور کاهش علائم، به خوددرمانی روی می آورند. درمان همزمان اختلال بیش فعالی و سوء مصرف مواد، ممکن است کمی دشوار باشد زیرا تقریباً همیشه برای درمان اختلال بیش فعالی دارو تجویز می شود و اکثر این داروها ممکن است اعتیاد آور باشند. داروهای محرک مانند ریتالین و آدرال اغلب در کنترل علائم موثر هستند، اما احتمال ابتلا به سوء مصرف در آنها نیز زیاد است.

اختلال بیش فعالی و مصرف الکل

مصرف الکل در زمان ابتلا به اختلال بیش فعالی بسیار خطرناک است و اغلب منجر به وابستگی و اعتیاد خواهد شد. بسیاری از افراد برای آرامش یافتن به مصرف الکل روی می آورند، زیرا الکل یک کاهنده فعالیت سیستم عصبی است. در مورد افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، بسیاری ممکن است به مصرف الکل برای کاهش دادن بیش فعالی خود روی آورند. با این وجود، الکل اغلب ممکن است تأثیر معکوس داشته باشد.

اثرات مصرف الکل به طور ذاتی مانند اثرات اختلال بیش فعالی است. هر دوی اینها، لوب پیشانی مغز را تحت تاثیر قرار می دهند و توانایی تفکر واضح را از فرد سلب می کنند. هنگامی که اثرات مصرف الکل با ADHD همزمان اتفاق می افتد، ممکن است باعث بدتر شدن علائم و عوارض جانبی اختلال بیش فعالی شود.

اگر فردی به طور ناگهانی نوشیدن الکل را متوقف کند، ممکن است علائم ترک را تجربه کند، که در این صورت ممکن است باعث تشدید بیش از حد علائم جسمی و روانی اختلال بیش فعالی را شود.

ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد

اختلال بیش فعالی و سوء مصرف مواد

افرادی که مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند ممکن است به منظور مقابله با علاٸم ناشی از این اختلال، تمایل بیشتری به مصرف مواد مخدر یا الکل داشته باشند. ممکن است پزشک متخصص برای برخی افراد برای درمان ADHD داروهای محرک تجویز کند و در نتیجه فرد به این داروها وابسته شود. هر دو سناریو ممکن است منجر به چرخه ای از اعتیاد شوند که نیاز به درمان حرفه ای داشته باشد.

سوء مصرف مواد ممکن است از طریق مصرف در محیط های اجتماعی و یا مصرف مواد مخدر به صورت تفریحی در دوران دانشگاه شروع شود. تکانشگری، قضاوت ضعیف و نا به هنجاری اجتماعی که اغلب با اختلال اختلال بیش فعالی همراه است ممکن است منجر به زیاده روی در مصرف داروهای زیر شود:

ماری جوانا

یکی از رایج ترین سوالاتی که پرسیده می شود این است که آیا ماری جوانا می تواند به درمان ADHD کمک کند؟

افرادی که با اختلال بیش فعالی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است به منظور کاهش برخی از علائم رفتاری بیش فعالی خود به مصرف ماری جوانا روی آورند. با این وجود، این دارو همچنین ممکن است باعث بدتر شدن مشکلات مرتبط با کمبود توجه شود و در رشد شناختی جوانان اختلال ایجاد کند.

حتما مطالعه کنید: ماری جوانا

بنزودیازپین ها

افرادی که از علائم اختلال بیش فعالی خود احساس ناراحتی می کنند ممکن است برای رسیدن با آرامش از داروهای بنزودیازپینی مانند آلپرازولام استفاده کنند. با این وجود، مصرف این دارو یک راه حل توصیه شده برای مقابله با اختلال بیش فعالی نیست. بنزودیازپین ها آرام بخش هستند و باعث ایجاد آرامش موقتی می شوند. با فروکش کردن درد، علائم ADHD فرد دوباره عود کرده و ممکن است ناراحت کننده تر از قبل خود را نشان دهد.

مواد مخدر و افیونی

افرادی که مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند ممکن است بیشتر مستعد دردهای مزمن باشند. مواد مخدر ممکن است برای افرادی که دارای ADHD هستند جذاب به نظر برسند زیرا آنها مسکن های بسیار قوی هستند که می توانند در تسکین انواع مختلف درد مفید واقع شوند.

با این وجود، مواد مخدر مورد پسند افراد مانند ویکودین، اکسی کانتین، هیدروکودون نیز بسیار اعتیاد آور هستند. مصرف مداوم این داروها (خواه به منظور کاهش عوارض جانبی ADHD و خواه غیر آن) ممکن است منجر به اختلال مصرف مواد افیونی شود که نیاز به درمان حرفه ای داشته باشد.

ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد

داروهای محرک و اختلال بیش فعالی

بسیاری از داروهای محرک، داروهای تنظیم شده ای هستند که برای درمان علائم اختلال بیش فعالی تجویز می شوند. محرک ها سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهند تا تمرکز و توجه فرد را افزایش دهند.

اگر بخواهیم وارد جزٸیات شویم باید بگوییم محرک ها باعث آزاد شدن دوپامین و نوراپی نفرین در مغز می شوند که باعث افزایش پیام رسانی در مغز می شود. برای افرادی که مبتلا به ADHD هستند، این افزایش فعالیت انتقال دهنده های عصبی در مغز، موجب تنظیم توجه و مهارت های تصمیم گیری در فرد می شود. بنابراین، محرک ها ممکن است در کنترل علائم ADHD مفید واقع شوند، اما ممکن است فرد مبتلا به سوء مصرف از آنها شود.

ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد

سوء مصرف داروهای مخصوص اختلال بیش فعالی

برای افرادی که مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند، داروهای محرک موجب کاهش علائم اختلال بیش فعالی می شود و بدین طریق می توانند به زندگی متعادل خود ادامه دهند. با این وجود، این داروها اغلب توسط افرادی که مبتلا به ADHD نیستند مورد سوء مصرف قرار می گیرند.

در نحوه تاثیرگذاری داروهای محرک بر کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD و همسالان آنها که مبتلا به این اختلال نیستند و این داروهای محرک را مورد سوء مصرف قرار می دهند تفاوت هایی وجود دارد. جوانانی که مبتلا به اختلال بیش فعالی نیستند و از داروهای اختلال بیش فعالی تجویز شده مانند آدرال و یا ریتالین استفاده می کنند، ممکن است افزایش سریع و کوتاه مدتی در تمرکز و هوشیاری را به همراه برخی از حرکات نامنظم جسمانی تجربه کنند. اکثر کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است تمرکز آسوده تری را در حین فعالیت هایی مانند مطالعه و حافظه کاری بهتر تجربه کنند.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی ارتباط اختلال بیش فعالی و اعتیاد پرداختیم اما اگر از داروهای تجویز شده طبق دستور استفاده نشود، ممکن است علائم ناراحت کننده تری به دنبال داشته باشد. اگر دانش آموزی برای بیدار ماندن به منظور مطالعه، دوز بیشتری مصرف کند، روز بعد خسته شده و دوز مصرف شده را روز بعد نیز ادامه می دهد. از آنجایی که در طول روز خسته می شوند، به مصرف بیشتر دارو برای بیدار ماندن ادامه می دهند. این یک اتفاق رایج در بین دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی است. نه تنها وابستگی به داروها ایجاد می شود، بلکه بسیاری از مشکلات خواب نیز در نتیجه اعتیاد به این محرک جدید بوجود می آید.

تاثیر مصرف مواد بر ناتوانی های ذهنی

تاثیر مصرف مواد بر ناتوانی های ذهنی

کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: تقریبا 5 درصد از افرادی که دارای معلولیت ذهنی هستند نیز با اختلال مصرف مواد مخدر دست و پنجه نرم می کنند. به همین جهت درمان بسیار مهم و موثر است اما باید متناسب با نیازهای منحصر به فرد آنها تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در کلینیک ترک اعتیاد می باشد. سوء مصرف مواد تاثیرات مخربی بر سلامت مصرف کننده دارد که در این مقاله به بررسی تاثیر مصرف مواد بر ناتوانی های ذهنی خواهیم پرداخت.

برای دهه ها، افراد دارای معلولیت ذهنی و رشد و سایر نیازهای خاص از جامعه پنهان بودند. بستری کردن بیماران روانی رایج بود و انزواطلبی یک امر عادی تلقی می شد. امروزه، افراد دارای معلولیت ذهنی و رشد (IDD) به طور فزاینده ای در فعالیت های اجتماعی شرکت می کنند و بسیاری از افراد با نیازهای ویژه با نظارت بسیار کمتری نسبت به گذشته زندگی می کنند. در نتیجه، افراد مبتلا به ناتوانی های ذهنی و رشدی در حال حاضر بیشتر در معرض مواجه شدن با مواد مخدر و الکل هستند و برخی از آنها دچار سوء مصرف مواد نیز خواهند شد.

میلیون ها فرد معلول ذهنی با اختلالات سوء مصرف مواد زندگی می کنند و عواقب آن ممکن است شدید باشد. متأسفانه، سوء مصرف مواد در افراد مبتلا به دارای معلولیت ذهنی و رشد (IDD) همیشه بلافاصله تشخیص داده نمی شود و همین امر منجر به تأخیر در تشخیص و درمان خواهد شد.

تاثیر مصرف مواد بر ناتوانی های ذهنی

افراد دارای معلولیت ذهنی به دلایل زیادی بیشتر در معرض مشکلات سوء مصرف مواد هستند.

مسئله مهم این است که خود این بیماری به طور گسترده ای شناخته نشده است. در نتیجه، افراد اغلب همانند سایر مردم عادی برای پیشگیری آموزش نمی بینند. همچنین طبق مطالعه ای که در سال 2010 در مجله بهداشت و مددکاری اجتماعی انجام شد، احتمال اینکه آنها به منظور درمان اعتیاد تحت درمان قرار گیرند کمتر است و وقتی درمان را شروع کنند، پایبند به قوانین آن نخواهند بود.

افراد دارای معلولیت ذهنی که دچار سوء مصرف مواد می شوند، اغلب هنگام سوء مصرف مواد مخدر و الکل علائم و عوارض شدیدتری را تجربه خواهند کرد. یک متخصص در این زمینه می نویسد که سوء مصرف مواد در این افراد ممکن است منجر به موارد زیر شود:

 افزایش انزوای اجتماعی

 کنترل ضربه ضعیف

 افزایش مشکلات شناختی

 مشکلات سیستم عدالت کیفری

 آسیب دیدن در حالی که تحت تأثیر قرار گرفته است

 اختلالات و بیماری های مربوط به سوء مصرف مواد و حتی مرگ

تاثیر مصرف مواد بر ناتوانی های ذهنی

عوارض جانبی تهدید کننده زندگی در اثر تداخل با سایر داروها

این متخصص همچنین خاطر نشان می کند که علائم یک معلولیت ذهنی، گاهی اوقات می تواند نشانه های اختلال و سوء مصرف مواد را پنهان کند و تشخیص آن را دشوار کند. نشانه هایی که باید به دنبال آنها باشید شامل مسمومیت مکرر، مشکلات مرتبط با عملکرد شغلی، معاشرت در محیط هایی که در آنها سوء مصرف مواد تشویق می شود، مشکلات در روابط، دستگیری یا سایر مشکلات مربوط به اجرای قانون.

ناتوانی های ذهنی

بر اساس ادبیات پزشکی، افرادی که دارای ناتوانی ذهنی خفیف تری هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال مصرف مواد هستند. مطالعه ای که در سال 2006 توسط محققان ایرلندی انجام شد، 67 فرد دارای معلولیت ذهنی را که به سوء مصرف الکل و مواد مخدر مبتلا بودند، شناسایی کرده و مورد بررسی قرار دادند. این مطالعه نشان داد که افرادی که دارای ناتوانی ذهنی خفیف یا متوسط هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال سوء مصرف مواد قرار دارند.

این امر تا حدی به دلیل توانایی بیشتر این افراد در عملکردشان است زیرا معمولاً از استقلال بیشتری برخوردارند و بنابراین به مواد مخدر و الکل دسترسی بیشتری دارند. همچنین، چون تعامل و ارتباط بیشتری با جامعه خود دارند، بیشتر مستعد تجربه فشارها و تعصبات اجتماعی هستند. زندگی مستقل، مرد مجرد بودن و داشتن اختلال روانی نیز از عوامل خطر بودند.

عوامل دیگر مانند سابقه سوء مصرف در خانواده نیز ممکن است احتمال سوء مصرف مواد مخدر یا الکل را افزایش دهند.

اگرچه 11٪ از کودکان بدون معلولیت در معرض بدرفتاری قرار دارند، تقریباً با یک سوم از کودکانی که دارای معلولیت هستند بد رفتاری می شود. بر اساس یک مطالعه کوچکی که در  سال 2007 در کشور ایرلند انجام شد، نشان داد که بیشترین دلایلی که افراد دارای معلولیت ذهنی به سوء مصرف مواد مخدر و الکل مبتلا می شوند، مکانیزم مقابله با تجربیات منفی گذشته است.

اختلالات روانی همزمان

امری کاملاً عادی است که افرادی که دارای معلولیت ذهنی و سوء مصرف مواد هستند، به یک بیماری روانی نیز مبتلا می شوند. در واقع، بر طبق مقاله ای که در سال 2011 منتشر شد، میزان اختلالات روانی همزمان از 7 تا 20٪ در میان افراد دارای ناتوانی شناختی است. در مقایسه، این نرخ برای افراد عادی حدود 8٪ است.

این اختلالات روانی همزمان ممکن است اختلال مصرف مواد را با چالش مواجه کند. در سال 2014، محققان در بلژیک 104 فرد که دارای معلولیت ذهنی بودند را مورد بررسی قرار دادند که مواد مخدر یا الکل مصرف و یا سوء مصرف می کردند. آنها دریافتند که افرادی که مبتلا به سوء مصرف مواد هستند، معمولا تغییرات خلقی بیشتر، افکار خودکشی بیشتر و عواقب منفی طولانی مدت بر سلامتی، روابط و زندگی را تجربه خواهند کرد.

تشخیص اختلال مصرف مواد

غربالگری افراد با نیازهای خاص برای اختلالات مصرف مواد امری بسیار ضروری است، اما باید به روش صحیح انجام شود. آزمایش های غربالگری استاندارد ممکن است فاقد علائم مصرف یا سوء مصرف مواد در این افراد باشد. بر اساس مقاله ای که در سال 2019 در مجله روانپزشکی نوشته شد، خاطر نشان می کند که بسیاری از پرسشنامه های غربالگری از زبان پیچیده ای استفاده می کند که ممکن است برای فردی با ناتوانی شناختی گیج کننده باشد. ساده سازی سوالات مطرح شده ممکن است شرایط را تغییر دهد.

به عنوان مثال، به جای اینکه از فردی بپرسید آیا شما مشروبات الکلی می نوشید، می توانید از آنها بپرسید که آیا شراب می نوشید یا آبجو؟

به همین ترتیب، به جای سوال از اینکه آیا ماری جوانا مصرف می کنید، از آنها بپرسید که آیا “ماری جوانا” مصرف می کنید یا “پات”؟

استفاده از اصطلاحاتی که این گونه افراد با آنها آشنا هستند باعث می شود که پاسخ های دقیق تری ارائه دهند.

ادب و احترام نیز می تواند مفید واقع شود. به جای اینکه از فردی که دچار اختلال ناتوانی شناختی است بپرسید چند اونس می نوشید، از یک لیوان یا بطری استفاده کنید و اجازه دهید خودشان به شما بگویند.

تاثیر مصرف مواد بر ناتوانی های ذهنی

روش های مختلف درمان

روش های درمانی همچنین باید متناسب با شرایط افراد دارای معلولیت ذهنی باشند. به عنوان مثال، آگاهی درمانی باید اطلاعات را در قالبی ساده، ملموس و قابل فهم ارائه دهند. درک مفاهیم انتزاعی، روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی مرکز ترک اعتیاد آکسون توصیه می کند که مشاوران اعتیاد که با افراد دارای معلولیت ذهنی کار می کنند کارهای زیر را انجام دهند:

 سوال های ساده بپرسید و در صورت لزوم آنها را تکرار کنید

 مهارت های امتناع (نپذیرفتن پیشنهاد دیگران برای مصرف مواد و سایر موارد خطرناک) را آموزش دهید

 از کلی گویی اجتناب کنید، به عنوان مثال توضیح دهید که از همان مهارت های امتناع که در یک مهمانی استفاده می کند، می تواند در یک کازینو و یا بار نیز استفاده کند.

 از فرد بخواهید یک مفهوم را تکرار کند تا مطمئن شوید که آن مفهوم را درک کرده اند.

 از نقش آفرینی استفاده کنید

 از فرد بخواهید که بر اهداف خاصی تمرکز کند، به عنوان مثال به آنها بگویید چک SSI خود را در یک فروشگاه مشروبات الکلی نقد نکنند.

 در صورت بروز مشکل در روند درمان به آسیب روحی و روانی وارد شده رسیدگی شود.

گروه درمانی نیز ممکن است مفید واقع شود و برخی نهادهای بهداشت عمومی با موفقیت الگوی 12 مرحله ای را برای کمک به افراد با نیازهای خاص تطبیق داده اند. به عنوان مثال، اداره بهداشت روان نیویورک از دهه 1990 برنامه اصلاح شده ای برای افراد دارای ناتوانی شناختی و سوء مصرف مواد، طرح کرده است.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی تاثیر مصرف مواد بر ناتوانی های ذهنی پرداخته ایم. اما نکته ای باید نسب به آن آگاهی داشته باشید این است که گروه درمانی، به جای تمرکز بر این مفهوم که فرد در برابر مواد عاجز و ناتوان است، بر توانایی و توانمند ساختن افراد برای ایجاد تغییرات تأکید دارد. افرادی که در این برنامه شرکت می کنند ممکن است همزمان مبتلا به اختلالات روانی نیز باشند. بنابراین علاوه بر تمرکز روی مسائل بهبودی، آنها در مورد اهمیت مصرف داروها آموزش می بینند و بر روی عزت نفس و مهارت های اجتماعی خود بیشتر کار می کنند.

ترک اعتیاد در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران، تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد و به بیماران این امکان را می دهد تا علاوه بر درمان جسمانی، به روان درمانی خود نیز بپردازند.

اختلال اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: اختلال اضطراب با احساسات عادی عصبی یا نگرانی تفاوت دارد و شامل ترس بیش از حد و معمولاً غیرمنطقی است. احساس اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطرابی نه تنها از بین نمی رود بلکه ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. به همین جهت در این مقاله به بررسی اختلال اضطراب چیست؟ خواهیم پرداخت.

اکثر مردم زمانی را تجربه کرده اند که احساس می کنند از کار، مشکلات شخصی خسته شده اند، یا حتی ممکن است با فردی دیگر دعوای بزرگی داشته باشند. این شرایط ممکن است منجر به استرس یا نگرانی شود و تقریباً همه افراد در دوره ای از زندگی خود این احساس را تجربه می کنند. اضطراب یک احساس عادی است که ممکن است از لحاظ احساسی و جسمی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، حتی سلامتی جسمانی فرد را نیز تهدید خواهد کرد.

اضطراب چیست؟

اگرچه استرس طبیعی ممکن است باعث ترس فرد از یک شیء، حیوان یا موقعیت خطرناک شود، فرد مبتلا به اضطراب ممکن است ترس و اجتناب از یک شی یا موقعیتی را که خطر کمی دارد و یا اصلاً تهدید کننده نیست، تجربه کند. اختلال اضطراب با احساسات طبیعی عصبی یا نگرانی تفاوت دارد و شامل ترس بیش از حد است که معمولاً غیرمنطقی به نظر می رسد.

انواع اختلال اضطراب

احساس اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطرابی نه تنها از بین نمی رود بلکه ممکن است با مرور زمان بدتر شود. علائم این اختلال ممکن است بر فعالیت های روزانه مانند شغل، مدرسه و روابط تاثیر منفی بگذارند. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس و سایر اختلالات مرتبط با هراس. هر یک از این اختلالات، ترس و علائم منحصر به فرد خود را دارد.

اختلال اضطراب فراگیر

افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر اضطراب شدیدی را نشان می دهند که روزانه تقریبا به مدت حداقل ۶ ماه طول خواهد کشید.

این اضطراب ممکن است از طریق عوامل مختلفی مانند سلامت شخصی، کار، تعاملات اجتماعی و شرایط زندگی روزمره ایجاد شود. اختلال اضطراب فراگیر ممکن است باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در تعاملات اجتماعی، مدرسه و شغل فرد شود که علائم اختلال اضطراب فراگیر عبارتند از:

 به راحتی هم از لحاظ ذهنی و جسمی خسته می شود

 تلاش برای کنترل احساس نگرانی

 کج خلقی یا تحریک پذیر

 مشکل در تمرکز

 تنش عضلانی

 مشکلات خواب

اختلال اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به طور کلی از موقعیت های اجتماعی ترس و هراس دارند که ممکن است خودشان از این مسٸله احساس شرمندگی کنند. آنها نگران این مسئله هستند که اقدامات مرتبط با اضطراب آنها توسط دیگران منفی تلقی شود و باعث شود که فرد احساس خجالت کند. این نگرانی اغلب باعث می شود افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از حضور در مکان های عمومی یا رویداد های اجتماعی اجتناب کنند. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است از موارد زیر ترس داشته باشند:

 فضاهای بسته

 فضاهای باز وسیع

 حمل و نقل عمومی

 رفتن در مکان های شلوغ

 به تنهایی از خانه بیرون آمدن

اختلال وسواس اجباری (اختلال وسواس فکری-عملی)

افراد مبتلا به اختلال وسواس اجباری (ocd) ممکن است یک مشغله یا تعهد شخصی ذهنی نسبت به یک کار خاص داشته باشند. این افکار وسواس گونه، یا رفتارهای تکراری، معمولاً خارج از کنترل فرد است و بر شغل، مدرسه و روابط آنها تأثیر می گذارد. وسواس با داشتن عادت های عصبی مانند جویدن ناخن یکی نیست.

یک وسواس فکری این است که اگر فردی هر روز صبح لباس های خود را به ترتیب خاصی نپوشد، در معرض آسیب قرار می گیرد. عادت های اجباری ممکن است شامل چندین بار چرخاندن قفل در یا ضربه زدن به کلید چراغ به دفعات مشخص در هر بار باشد.

این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 ترس از دست دادن چیزی

 ترس از میکروب یا بیماری

 تمیز کردن بیش از حد اعضای بدن

 ترس از آسیب رساندن به خود یا دیگران

 نیاز به داشتن اقلام به ترتیب متقارن یا کامل

 شمارش مکرر موارد و بررسی مواردی مانند بررسی قفل درها یا خاموش بودن اجاق گاز

اختلال اضطراب چیست؟

اختلال استرس پس از سانحه

اختلال استرس پس از سانحه (ptsd) یک بیماری جدی و به طور بالقوه ناتوان کننده است که در افرادی رخ می دهد که حوادث آسیب زا را تجربه کرده یا شاهد بوده اند. چند نمونه از این حوادث آسیب زا عبارتند از:

 جنگ

 بلایای طبیعی

 تصادف شدید

 حادثه تروریستی

 مرگ ناگهانی یکی از عزیزان

 تجاوز شخصی خشونت آمیز مانند تجاوز جنسی

اکثر افرادی که به این اختلال مبتلا می شوند، بهبود می یابند. با این وجود، افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، ماه ها و یا حتی سال ها پس از تجربه این رویداد، همچنان تحت تأثیر افسردگی و اضطراب ناشی از این اختلال قرار می گیرند. علائم اختلال استرس پس از سانحه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 اجتناب از مکانها، فعالیتها یا افرادی که آنها را به یاد آن حادثه تلخ می اندازد

 یادآوری گذشته، زنده نگه داشتن رویداد آسیب زا

 به راحتی وحشت زده می شوند یا می ترسند

 کج خلقی، طغیان عصبانی و رفتار پرخاشگرانه

 کابوس در مورد رویدادهای آسیب زا

 مشکلات مربوط به خواب و تمرکز

 افکار ناامید کننده در مورد آینده

اختلال هراس یا وحشت زدگی

افراد مبتلا به اختلال هراس دچار حملات ناگهانی و مکرر می شوند که معمولاً چند دقیقه یا بیشتر طول می کشد.

حملات پانیک (وحشت زدگی) با ترس از دست دادن کنترل طبقه بندی می شوند، حتی زمانی که هیچ خطر واقعی وجود ندارد. احساس جسمی ناشی از اختلال هراس به احساس سکته قلبی شباهت دارد. افراد مبتلا به اختلال هراس اغلب سعی می کنند با اجتناب از مکان ها، موقعیت ها یا رفتارهایی که به حملات پانیک (وحشت زدگی) منجر می شوند، از هرگونه حمله اضطرابی در آینده جلوگیری کنند.

یک فرد مبتلا به اختلال هراس ممکن است دلسرد و ناامید شود زیرا قادر به انجام کارهای معمولی خود از قبیل رفتن به محل کار، رفتن به فروشگاه مواد غذایی یا حتی رانندگی کردن نیست. درمان اضطراب به افراد در جلوگیری از حمله اضطرابی کمک خواهد کرد.

علائم اختلال هراس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 لرزش یا لرزیدن

 احساس سرنوشت حتمی

 افزایش ضربان قلب و تعریق

 احساس خارج از کنترل بودن

 تنگی نفس و  احساس خفگی

اختلال اضطراب

فوبیای خاص

فوبیا، ترس شدید یا نفرت از برخی اشیا یا شرایط خاص است. اگرچه برخی از موقعیت ها ممکن است جزء ترس های منطقی به شمار روند، اما فردی که دارای اختلال اضطراب هراسی خاص است، دارای میزانی از ترس است که با خطر واقعی ناشی از موقعیت یا شیء مطابقت ندارد.

علائم فوبیای خاص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 نگرانی غیرمنطقی یا بیش از حد در مورد یک شیء یا موقعیت ترسناک

 اضطراب شدید هنگام روبرو شدن با موقعیت ترسناک

 اجتناب از شیء یا موقعیت ترسناک

 تنگی نفس

 تعریق و افزایش ضربان قلب

 هراس های رایج شامل ترس از پرواز، ارتفاع، حیوانات خاص، مشاهده خون یا تزریق آمپول است

اختلالات اضطرابی کوتاه مدت

اضطراب کوتاه مدت معمولاً تنفس فرد را افزایش می دهد و ممکن است باعث تنفس غیر طبیعی و سریع شود. ضربان قلب نیز همزمان با وارد شدن جریان خون به مغز، جایی که در زمان حمله اضطرابی مورد نیاز است، افزایش می یابد. علائم شدیدتر حملات اضطرابی ممکن است شامل سبکی سر و حالت تهوع باشد. اضطراب مداوم بر سلامت جسمی و روحی شما تاثیر مخربی خواهد گذاشت.

اختلالات اضطرابی کوتاه مدت اغلب با حذف عامل استرس زا به خودی خود برطرف می شود. برخی از اختلالات اضطرابی کوتاه مدت عبارتند از:

 اختلال استرس حاد، بلافاصله پس از ضربه روحی

 اختلال اضطراب ناشی از مصرف و یا سوء مصرف مواد و همچنین ترک

 اختلال سازگاری با ویژگی های تشویش انگیز، یک رویداد مهم تغییر دهنده زندگی مانند ازدواج یا مهاجرت به شهر دیگر

اختلالات اضطرابی طولانی مدت

برخی از انواع دیگر اختلالات اضطرابی وجود دارند که وقتی فردی به این نوع اختلال مبتلا می شود برای مدت طولانی با فرد باقی می مانند. بسیاری از انواع اضطراب های طولانی مدت از دوران کودکی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می یابد.

نمونه هایی از اختلالات اضطرابی بلند مدت عبارتند از:

 آگورافوبیا، ترس از حمله پانیک در یک مکان عمومی که تصور می کنند فرار کردن امری شرم آور یا دشوار است

 اضطراب ناشی از ابتلا به یک بیماری. به طور کلی این اضطراب در زمان ابتلا به بیماری هایی مانند بیماری های قلبی ایجاد می شود

 هراس اجتماعی که به آن اختلال اضطراب اجتماعی نیز گفته می شود

 اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

 اختلال اضطراب عمومی

 اختلال وسواس اجباری

 اختلال هراس

 فوبیای خاص

اختلال اضطراب

علل اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی ممکن است از طریق تجربیات زندگی مانند حوادث آسیب زا ایجاد شوند، اما ژنتیک نیز در این زمینه نقش مهمی را ایفا می کند. برای برخی از افراد، اضطراب ممکن است با مسائل اساسی بهداشتی مرتبط باشد.

برای برخی از افراد، اضطراب ممکن است با یک بیماری زمینه ای مانند بیماری قلبی، دیابت، سوء مصرف مواد، سندرم روده تحریک پذیر، ترک الکل یا مواد مخدر و مشکلات تیروئید مرتبط باشد.

اگرچه اضطراب علت های مختلفی دارد، اما محققان دقیقاً نمی دانند علت اصلی ایجاد این اختلال در افراد چه چیزی است. مانند بسیاری از انواع اختلالات روانی، آنها از ترکیب تغییرات شیمیایی در مغز و همچنین استرس های محیطی و ژنتیک نشات می گیرند.

علائم اختلالات اضطرابی

فرد مبتلا به اختلال اضطرابی، ضربان قلب سریع و تنفس به همراه تعریق را تجربه می کند. ممکن است احساس سنگینی و سفتی در قفسه سینه داشته باشد و نفس کشیدن برای او دشوار شود. هنگامی که با یک رویداد و یا عوامل استرس زا احتمالی روبرو می شویم، یک واکنش زنجیره ای بیولوژیکی وجود دارد.

سایر علائم جسمی اختلال اضطرابی عبارتند از:

 سرگیجه

 سردرد

 بیخوابی

 مشکلات گوارشی

 خستگی

 تنش عضلانی

 تکرر ادرار

علائم روانی اضطراب عبارتند از:

 احساس بیقراری یا کج خلقی

 احساس تنش یا ناراحتی

 احساس ترس غیرمنطقی

 تجربه تشویش افکار یا وسواسی

اختلالات اضطرابی در کودکان

اگرچه هر کودکی ممکن است در برخی شرایط خاص مانند امتحان دادن یا صحبت کردن در مقابل همکلاسی های خود دچار اضطراب شود، اما همه آنها دچار اختلالات اضطرابی نمی شوند. کسانی که این شرایط را تجربه می کنند، بیشتر اوقات مضطرب به نظر می رسند و دارای یک یا چند مورد از علائم زیر هستند:

 نگرانی بیش از حد در بیشتر روزهای هفته

 کج خلقی و زود رنجی

 مشکل در خواب شبانه

 بی قراری یا خستگی در زمان بیداری

 مشکل در تمرکز

این عوارض ممکن است عملکرد عادی کودک را نیز تحت تاثیر قرار دهد، به ویژه هنگامی که صحبت از تمرکز بر کار مدرسه می شود. امری طبیعی است که کودکان از صحبت کردن در مورد احساسات خود بپرهیزند، زیرا نگران این هستند که دیگران از احساسات او اطلاع یافته و او را مورد تمسخر قرار دهند.

اختلالات اضطرابی در افراد بزرگسال

تشخیص اختلال اضطراب در افراد سالمند ممکن است کمی چالش برانگیز باشد زیرا افزایش سن با بروز بیشتر بیماری ها همراه است.

برخی از علائم اضطراب در افراد بزرگسال ممکن است شامل سردرد، کمردرد یا ضربان قلب سریع باشد که ممکن است برای بسیاری از افراد اینگونه مشکلات عادی به نظر برسد. از آنجا که به نظر می رسد برخی علائم ناشی از پیری جسمی باشد، افراد بزرگسال تمایلی به گزارش این علائم ندارند. این امر باعث ایجاد مشکل در تشخیص یک بیماری از علائم یک اختلال اضطرابی می شود.

در مورد بیماران بزرگسال، پرسیدن سوالات خاص برای تعیین اینکه آیا علائم مربوط به اضطراب هستند یا خیر، بسیار مهم است، سوالاتی از قبیل:

چه چیزی در زندگی باعث نگرانی شما می شود؟

چه چیزی باعث ایجاد اضطراب در شما می شود؟

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به اختلال اضطرابی هستند؟

در صورت ایجاد درد در قفسه سینه چه کاری انجام می دادید؟

زمانی که قلب شما شروع به تپش کرد، به چه چیزهایی فکر می کردید؟

آیا به این نتیجه رسیده اید غلبه بر چیزهایی که باعث ایجاد استرس می شوند، برای شما مشکل است؟

هر دو عامل ژنتیکی و محیطی در احتمال ابتلا به اختلال اضطرابی نقش مهمی ایفا می کنند. عوامل احتمالی ابتلا ممکن است از یک نوع اختلال اضطراب به نوع دیگر متفاوت باشد، برخی عوامل خطر کلی برای اختلالات اضطرابی وجود دارد که عبارتند از:

 سختی های کمرویی یا خودآگاهی رفتاری در دوران کودکی

 سابقه بیماری روانی در خویشاوندان نزدیک

 آسیب روحی یا قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا

 بیماری هایی مانند مشکلات تیروئید یا آریتمی های قلبی

 مصرف یا سوء مصرف مواد مخدر یا الکل

اختلال اضطراب

سخن پایانی

اختلالات اضطرابی سالانه نزدیک به ۴۰ میلیون بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد، اما این اختلال قابل درمان است. اگر شما یا یکی از عزیزانتان نیاز به کمک برای درمان اختلال خود دارید، روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی، کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. افرادی که با علائم اضطراب دست و پنجه نرم می کنند می توانند با تماس با مشاورین مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره و صحبت با یکی از کارشناسان مجرب و آموزش دیده ما با روش های درمانی مختلف برای درمان اختلال خود آشنا شوند.

هروئین تار سیاه چیست؟

هروئین تار سیاه چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره، مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره: هروئین مخدری بسیار اعتیاد آور است که به شکل های مختلفی وجود دارد و یکی از معروف ترین انواع آن، هروئین تار سیاه است. هروئین به اشکال مختلفی عرضه می شود. بزرگترین تفاوت هایی که بین آنها وجود دارد از لحاظ ظاهر و محتوای آنها می باشد. به عنوان مثال، هروئین تار سیاه ماده مخدری است که اغلب در مورد آن صحبت می شود و افراد می خواهند بدانند که هروئین تار سیاه چه شکلی است و چه بویی دارد به همین جهت در این مقاله به بررسی هروئین تار سیاه چیست؟ خواهیم پرداخت.

حتما مطالعه کنید: هروئین

هروئین تار سیاه چیست؟

هروئین تار سیاه خطرناک ترین نوع هروئین است.

هروئین یک ماده مخدر قوی، بسیار اعتیاد آور و اغلب کشنده است که از مرفین (که از گیاه خشخاش گرفته می شود)، بدست می آید. هروئین به شکل های مختلفی از جمله پودرهای سفید و قهوه ای و در نهایت هروئین تار سیاه نیز وجود دارد. هروئین تار سیاه، به خاطر شکل ظاهر آن که از نظر رنگ و غلظت شبیه به یک تار سیاه است، به این نام معروف شده است. هروئین تار سیاه با انواع دیگر هروئین که در ابتدا به صورت پودر فروخته می شد، متمایز است و تنها نوع هروئین است که به صورت جامد عرضه می شود.

مناطق خاصی در جهان وجود دارد که به دلیل تولید هروئین تار سیاه معروف شده اند. در ایالات متحده، میزان عمده ای از هروئین تار سیاه از طریق مکزیک تأمین می شود. در گذشته، قسمت عمده هروئین از جنوب مرز ایالات متحده، هروئین قهوه ای بود. هروئین قهوه ای بسیار ناخالصی داشت و بی کیفیت ترین هروٸین به شمار می رفت، اما به محض این که تولید کنندگان مواد مخدر افغانستان واردات هروئین با کیفیت بالاتر را به ایالات متحده آغاز کردند، مکزیک برای رقابت با آنها، هروئین تار سیاه را تولید کرد.

حتی اگر هروئین تار سیاه خالص تر از هروئین قهوه ای باشد، باز هم تنها در حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد خالصی دارد و در بیشتر موارد خلوص آن از پودر هروئین سفید بسیار کمتر است. هر چه کیفیت پایین تر باشد، قیمت هروٸین هم پایین تر خواهد بود، که یکی از بزرگترین زمینه های جذب خریدار است.

هروئین تار سیاه چیست؟

اثرات هروئین تار سیاه

زمانی که فردی هروئین تار سیاه مصرف می کند، سرخوشی بسیار لذت بخشی را تجربه می کند. این گیرایی علاوه بر قیمت پایین، قسمت دیگری از جذابیت این نوع هروئین است. قیمت آن نسبت به نوع خالص هروئین تصفیه شده کمتر است، بنابراین هزینه تولید آن ارزان تر است و در نتیجه هزینه خرید آن نیز کمتر است. با این حال، قیمت پایین به این معنی نیست که عوارض جانبی آن کمتر است.

اثرات هروئین تار سیاه ممکن است شامل آرامش، سرخوشی و احساس خواب آلودگی یا چرت زدن باشد. مانند سایر انواع این ماده مخدر، مصرف کنندگان هروئین تار سیاه ممکن است حالت تهوع و ضعف داشته باشند و اختلال در هماهنگی و تمرکز را تجربه کنند. سایر عوارض جانبی ناشی از مصرف هروئین تار سیاه عبارتند از:

 یبوست

 خارش

 اسهال

 خشکی دهان

یکی از خطرناک ترین عوارض جانبی ناشی از مصرف هروئین تار سیاه، جدا از اوردوز (مصرف بیش از حد)، احتمال وابستگی و اعتیاد است. عوارض جانبی ناشی از مصرف هروئین تار سیاه همانند سایر انواع هروئین زیاد است. هروئین تار سیاه نیز به دلیل محتوای ناشناخته آن خطرناک است. هروئین تار سیاه اغلب حاوی مواد افزودنی و یا موادی است که به تنهایی باعث عفونت و مشکلات مرتبط با سلامتی فرد می شوند.

زمانی که فرد هروئین تار سیاه را از طریق تزریق داخل وریدی مصرف می کند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت محل تزریق است. عفونت های شایع شامل عفونت های استافیلوکوک، فاشئیت نکروزان (باکتری گوشتخوار) و سلولیت است. همچنین در افرادی که هروئین تار سیاه تزریق می کنند احتمال آسیب به وریدها افزایش می یابد و ممکن است منجر به فروریختن رگ شود.

شکل ظاهری هروئین تار سیاه

اگر می خواهید بدانید که شکل ظاهری هروئین تار سیاه چگونه است باید بدانید که هروئین تار سیاه شبیه به یک تار چسبنده است. ممکن است کمی سفت و بیشتر شبیه زغال سنگ باشد. رنگ و غلظت هروئین تار سیاه مانند زغال سنگ است و این امر به دلیل روش های فرآوری آن است که باعث ایجاد ناخالصی در آن می شود. در بعضی موارد، هروئین تار سیاه ممکن است نارنجی تیره یا قهوه ای تیره نیز به نظر برسد.

هروئین تار سیاه چیست؟

بوی هروئین تار سیاه

بوی هروئین ممکن است یکی از ویژگی های تعیین کننده آن باشد، بر طبق گفته های مصرف کنندگان آن، بوی شبیه به بوی سرکه دارد. در بسیاری از موارد، هروئین تار سیاه بوی سرکه می دهد و این به دلیل فرآیندهای شیمیایی است که برای تهیه و تولید آن استفاده می شود. هروئینی که کیفیت بالاتری داشته باشد، میزان خلوص بیشتری نیز دارد و معمولا پس از سنتز شسته می شود، بنابراین ممکن است بوی بد آن کمتر به مشام برسد. هروئین تار سیاه به دلیل این که خلوص کمتری دارد و همچنین ممکن است مواد افزودنی داشته باشند، معمولاً بوی تند تری خواهد داشت و بسته به ترکیبات آن، بوی هروئین تار سیاه ممکن است از یک بسته تا بسته دیگر متفاوت باشد، اما صرف نظر از بوی دقیق آن، باز هم بوی تندتری نسبت به هروئین خالص خواهد داشت.

سخن پایانی

همانطور که در مقاله گفتیم، هروئین در انواع مختلفی تولید و عرضه می شود که هروئین تار سیاه یکی از پرخطر ترین آنها است که در این مقاله به بررسی یکی از سوالات متداول مبنی بر هروئین تار سیاه چیست؟ پرداخته ایم. ترک هروئین، یکی از خدمات ارائه شده در کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد. برنامه درمان در مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره، تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد تا بیماران علاوه بر درمان جسمانی به روان درمانی خود نیز بپردازند.

 

اسپیدبال

اسپیدبال

کلینک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: اسپید بال، ترکیبی از کوکائین و هروئین است. این ترکیب محبوب مسئولیت جهش مرگ و میرهای ناشی از اوردوز را بر عهده دارد. هروئین و کوکائین دارای برخی ویژگی های مشترک هستند. این دو دارو به طور گسترده ای مورد سوء مصرف قرار می گیرند، بسیار اعتیاد آور و غیرقانونی هستند و همچنین میزان کشندگی بالایی دارند. با این حال، تفاوت های بسیاری میان آنها وجود دارد. که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

اسپیدبال

هروئین چیست؟

هروئین، نوعی ماده مخدر است که برخلاف گذشته، در کانون توجهات ملی قرار دارد. هروئین در اپیدمی مخدر در ایالات متحده مورد توجه خاصی قرار گرفته است و به جوامع و خانواده ها آسیب می رساند. هروئین از بسیاری جهات مانند مسکن های مخدر تجویز شده می باشد که شامل نحوه تاثیر دارو بر مغز و ایجاد وابستگی نیز می باشد.

حتما مطالعه کنید: هروئین چیست؟

هنگامی که فردی هروئین مصرف می کند که از گیاه خشخاش (رزین) مشتق شده است، این ماده مخدر به گیرنده های مواد افیونی در مغز فرد متصل می شود، که باعث ایجاد سرخوشی و لذت و همچنین احساس آرامش عمیق می شود. افراد هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی به سرعت به هروئین وابسته می شوند زیرا باعث افزایش تولید ماده شیمیایی دوپامین شده و مسیرهای پاداش مغز را تغییر می دهد.

دلیل خطرناک بودن هروئین، تنها به علت اثرات آن بر روی مغز و بدن نیست. بلکه به علت تزریق آن با سرنگ، باعث آسیب پذیری افراد در برابر عفونت ها و بیماری های منتقله از طریق خون می شود. هنگامی که افراد از لحاظ جسمی به هروئین وابسته می شوند و سعی در ترک مصرف دارند، معمولا به ترک اعتیاد روی می آورند و در نتیجه احساس بیماری می کنند.

ترک هروئین، از خدمات ارائه شده در کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد که کلیه برنامه درمان در این کلینیک تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد و به بیماران این امکان را می دهد تا علاوه بر روان درمانی به درمانی جسمانی خود نیز بپردازند.

حتما مطالعه کنید: ترک هروئین

اسپیدبال

کوکائین چیست؟

کوکائین که معمولا از آن به عنوان کک یاد می شود، یک محرک قوی است که از گیاه کوکا گرفته شده است. کوکائین بر سیستم عصبی مرکزی فرد تاثیر خواهد گذاشت و به انتقال از طریق بدن سرعت می بخشد. اثرات شایع مصرف کوکائین شامل سرخوشی، انرژی بالا و هوشیاری است. در برخی افراد، مصرف کوکائین باعث افزایش پارانویا (بدگمانی و سوء ظن) و خصومت می شود.

حتما مطالعه کنید: کوکائین

مصرف کوکائین از طریق تزریق، خوراکی و استنشاق نیز صورت می پذیرد. مصرف کوکائین ممکن است منجر به عوارض جانبی جدی و یا مرگ ناشی از نارسایی تنفسی، سکته مغزی یا حمله قلبی شود. علی رغم عوارض ناخوشایندی که مصرف کوکائین دارد، همچنان به طور گسترده مورد سوء مصرف قرار می گیرد.

ترک کوکائین، از خدمات ارائه شده در مرکز ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران می باشد که کلیه برنامه درمان در این کلینیک تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد و به بیماران این امکان را می دهد تا علاوه بر روان درمانی به درمانی جسمانی خود نیز بپردازند.

حتما مطالعه کنید: ترک کوکائین

ترکیب کوکائین و هروئین

ترکیب کوکائین و هروئین

قبل از توصیف تفاوت بین هروئین و کوکائین، بسیار مهم است که در مورد اتفاقاتی که با ترکیب هروئین و کوکائین رخ می دهد، صحبت کنیم. به ترکیب این دو دارو، اسپیدبال گفته می شود. این دو دارو اثرات متضادی دارند – هروئین باعث کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی می شود، اما کوکائین سرعت انتقال داخلی و سایر عملکردها را افزایش می دهد. ممکن است فرد برای مقابله با خواب آلودگی ناشی از مصرف هروئین، کوکائین مصرف کند. زمانی که فردی هروئین و کوکائین را همزمان با هم مصرف می کند، قدرت گیرایی آن بسیار بیشتر می شود و در نتیجه احتمال اوردوز آن افزایش می یابد.

تفاوت بین هروئین و کوکائین

برای افرادی که به تازگی به مصرف کوکائین و هروٸین روی آورده اند، هروئین عامل مهار کننده سیستم عصبی مرکزی است، اما کوکائین تحریک کننده است. هروئین عملکرد بدن، از جمله تنفس را کند می کند. افرادی که هروئین مصرف می کنند غالباً هوشیاری خود را از دست می دهند. کوکائین برعکس عمل می کند. افراد با مصرف کوکائین می توانند به مدت طولانی بیدار بمانند. هنگامی که افراد به دلیل مصرف هروئین می میرند، این امر معمولاً به دلیل کاهش تنفس است، در حالی مرگ ناشی از مصرف کوکائین به دلیل سمیت قلبی (اختلال الکتروفیزیولوژی یا آسیب به عضله قلب) است که به آن آسیب قلبی می گویند. اگرچه تزریق کوکائین امکان پذیر است، اما بیشتر افراد آن را استنشاق می کنند، در حالی که مصرف هروئین بیشتر به صورت تزریق انجام می شود.

اسپیدبال

سخن پایانی

سوء مصرف هروئین و کوکائین، هر دو عوارض روانی و جسمانی متعددی برای مصرف کننده به همراه دارد اما مصرف ترکیبی این مواد می تواند بسیار خطرناک باشد چرا که هروئین مهار کننده سیستم عصبی مرکزی است در حالی که کوکائین محرک است و هر دوی این مواد بسیار اعتیاد آور هستند اما تاثیرات متفاوتی دارند اما باید در نظر داشته باشید که هر دوی اینها می توانند منجر به جراحت شدید یا مرگ شوند. ترک هروئین و ترک کوکائین از خدمات ارائه شده در مرکز ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین مرکز ترک اعتیاد تهران، می باشد که کلیه برنامه درمانی در این مرکز تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی انجام می گیرد تا بیماران این امکان را داشته باشند تا علاوه بر درمان جسمانی به روان درمانی خود نیز بپردازند.